Aan de priesters en monniken in Phoenicië, die het Evangelie verkondigen

Wanneer de stuurman de zee ziet razen onder geweldige storm en noodweer, verlaat hij het schip niet, maar legt een des te grotere toewijding aan de dag en spant zich nog meer in. Door zelf waakzaam te zijn bemoedigt hij de mede-opvarenden. De arts zal op zijn beurt, wanneer hij de koorts van zijn patiënt hoog ziet oplopen, niet van het ziekbed wijken en al het mogelijke doen de ziekte te onderdrukken. Hij spant zich in en doet met behulp van anderen zijn uiterste best.

Waarom zeg ik dat? Opdat niemand van u zich zal laten verleiden, vanwege de benarde omstandigheden, Phoenicië te verlaten en naar elders te vertrekken. Hoe groter namelijk de moeilijkheden zijn en hoe zwaarder de storm en heviger de beroering, des te meer moet gij u blijven inspannen waakzaam te blijven en op uw hoede te zijn. Nog grotere toewijding moet gij aan de dag leggen, opdat het aller schoonste bouwwerk (de kerk van Phoenicië) niet wordt gesloopt, noch zoveel arbeid verloren gaat, noch uw arbeidsveld onder de voet wordt gelopen.

God is bij machte, zowel aan de verwarring een einde te maken als aan u het loon te geven van uw standvastigheid. Wanneer uw werkzaamheden u gemakkelijk afgaan, zal uw loon niet zo groot zijn als wanneer gij uw werk slechts met de grootst mogelijke moeite kunt verrichten. Dit laatste is het geval bij u, daar de beroering groot is en er zovelen zijn die ergernis geven.

Overweeg bij uzelf de inspanning, die gij u reeds getroost hebt en de lasten waaronder gij gebukt zijt gegaan. Bedenkt wat gij reeds tot stand hebt gebracht en dat gij, met Gods hulp de goddeloosheid voor een groot deel hebt teruggedrongen. God is bij machte alle hindernissen spoedig weg te nemen en u een zeer groot loon te geven voor uw volhouden. Overweegt dit alles en blijft op uw post. Houdt stand! Er is geen enkele reden om heen te gaan, ook nu niet. Al eerder heb ik u eraan herinnerd, dat gij, dankzij uw medebroeders, nog steeds moogt genieten van dezelfde overvloed aan kleding, schoeisel en levensmiddelen. Als wij, die zelf in zo'n grote verdrukking en nood verkeren en verblijven in de woestijn van Cucusa zo grote zorg voor uw prachtig werk aan de dag leggen, moet gij zelf, die zo grote welvaart geniet, waarmee ik de welvaart van de noodzakelijke levensbehoeften bedoel, uiteraard een veel grotere bijdrage leveren.

Ik bid en smeek u derhalve, laat u door niemand afschrikken. De huidige gang van zaken biedt steeds meer hoop. Dat zult gij gemakkelijk kunnen opmaken uit het antwoord--schrijven van mijn zeer vereerde priester Constantius. Wanneer gij blijft volhouden, zult gij alles te boven komen, ook al zijn de moeilijkheden nog zo groot en talrijk, Niets is opgewassen tegen uithoudingsvermogen en volharding. Zo lijkt gij op een rots, die beroeringen en belagingen op de golven die door de rots worden gebroken en in hun eigen schuim worden opgelost.

Bedenkt hoeveel de zalige Apostelen hadden te lijden, zowel vm eigen mensen als van vreemden. Heel de tijd van hun prediking stonden zij bloot aan beproevingen, gevaren en belagingen. Zij hadden te lijden van boeien, gevangenschap, verbanning, geseling, honger en naaktheid. Toch werden zij niet ontrouw aan de hun toevertrouwde heilsbediening, zelfs niet in de gevangenis. Toen St. Paulus bijvoorbeeld was opgesloten, tot bloedens toe gegeseld, met de voeten in een blok gesloten en ondanks hij zoveel te doorstaan had, vervulde hij in de gevangenis zijn bediening en doopte zelfs de gevangenbewaarder. Hij bleef alles doen wat hij te doen had.

Bedenk dit alles en al wat er mee samenhangt en blijf onverzettelijk, zoals ik u reeds eerder op het hart heb gedrukt. Laat u niet misleiden in afwachting op Gods gericht en vertrouwend op zijn hulp, waar niets tegen op weegt. Haast u mij terug te schrijven over dit alles. Daarom heb ik ook de zeer vrome priester Joannes gezonden, om u te bemoedigen en te zorgen, dat gij u door niemand aan het wankelen laat brengen.

Ik heb het mijne gedaan door u met woorden te bemoedigen, met raadgevingen op te beu-ren en al het nodige te bieden, zodat gij in been enkel opzicht iets te kort komt. Wilt gij toch niet naar mij luisteren, maar wel naar hen die u misleiden, en u ophitsen, dan heb ik geen enkele verantwoording Weet dan wel op wie het vonnis en de straf neerkomt. Opdat echter niets van dat alles u moge treffen, bid en smeek ik u, naar mij te luisteren, die u zozeer liefheb. Schrijf mij als 6ij nog iets nodig hebt, of als u dat beter lijkt, zendt iemand naar ons toe en het zal u aan niets ontbreken.