Reactie op jongste persverklaring van kard. Fernández over Fiducia Supplicans

kath.net: Kardinaal Müller, heeft de laatste verklaring [9130] van kardinaal Fernández iets inhoudelijks veranderd?

Kardinaal Müller: Ik heb niets toe te voegen aan de inhoud van mijn commentaar [9118] op Fiducia Supplicans [9111]. De wereldwijde negatieve reactie van grote delen van het episcopaat van de wereld en van vooraanstaande leken op de "aanbeveling voor actie" van het Dicasterium voor de Geloofsleer [d:486] over de privézegening van mensen in zondige partnerrelaties zou de verantwoordelijken in Rome stof tot nadenken moeten geven. Maar slechts twee punten voor verdere verduidelijking:

Het onderscheid tussen liturgische-officiële zegeningen en de privé-pastorale zegeningen van seksuele relaties buiten het huwelijk blijft voor mij problematisch. De voorgestelde 15 seconden durende zegen met het kruisteken en het aanroepen van de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest wordt daar beschreven als een privégebed om de hulp van God, die altijd onze afkeer van de zonde en ons eeuwig heil wil. Elke leek kan dit gebed over anderen uitspreken. De priester moet er echter voor oppassen dat zijn zegen in naam van de Kerk niet geïnstrumentaliseerd wordt door seculier-ideologische- en kerkelijke pressiegroepen die er alleen maar op uit zijn om de waarheid van het geopenbaarde geloof (in de leer en de praktijk van de Kerk, die niet tegen elkaar uitgespeeld mogen worden) te ondermijnen.

Het meest problematische punt lijkt mij niet de (vanzelfsprekende) pastorale zorg voor het heil en de openheid voor God van personen in onregelmatige seksuele relaties of degenen die - gecorrumpeerd door de LGBT-ideologie - de christelijke huwelijkstheologie belasteren als achterhaald en vijandig tegenover het lichaam, maar in de bewering van "een werkelijke ontwikkeling voorbij wat is gezegd door het leergezag en in de officiële teksten van de Kerk over de zegeningen" (Verklaring nr. 4) [9111|(+12)].

Aan het leergezag van de paus en de bisschoppen kan op geen enkele manier de autoriteit worden toegekend door een Romeins dicasterium - zelfs niet met verwijzing naar de persoonlijke wil (voluntaristisch) van de huidige regerende paus - om de openbaring die eens en voor altijd in Christus is gegeven en normatief voor alle tijden is gepresenteerd in de "leer van de apostelen" (Hand. 2, 42) [b:Hand. 2, 42] aan te vullen, te verminderen of te corrigeren, of om het verenigbaar te maken met het alledaagse begrip of de huidige ideologieën. De twee pauselijke dogma's van Vaticanum I (onfeilbaarheid, primaat van de rechtspraak) staan een dergelijke interpretatie niet toe, die verder zou gaan dan de hermeneutiek van het katholieke geloof; sterker nog, ze zijn er regelrecht mee in tegenspraak. Er valt niets te zeggen over de definitieve verklaring van Vaticanum II: "Het leergezag staat niet boven het Woord van God, maar dient het door niets anders te onderwijzen dan wat is overgeleverd, omdat het op goddelijk bevel en met de hulp van de Heilige Geest met eerbied het Woord van God hoort, het heilig bewaart en getrouw interpreteert, en omdat het uit deze ene schat van het geloof alles put wat het voorstelt om te geloven zoals het door God is geopenbaard." Dei Verbum [[576|10]] De gnostische opvatting dat een kleine heersende elite speciale toegang heeft tot de Heilige Geest of dat mythologisch gezien de Heilige Geest spreekt door het "gezonde volk van het intellectueel niet gecorrumpeerde gewone volk" (de "volksgeest" van de romantici) heeft niets te maken met het katholieke geloof. Er is slechts één schat van het Woord van God, vervat in de Heilige Schrift en volledig bewaard en getrouw geïnterpreteerd in de context van de apostolische traditie door de hele Kerk onder leiding van het heilig leergezag. vgl: Dei Verbum [[[576|1-10]]] vgl: Lumen Gentium [[[617|25]]]