Inhoudsopgave
- Inhoud
Lezing:
6 Hij die de gestalte van God had, hield echter Zijn gelijkheid aan God niet vast,
7 maar heeft Zichzelf ontledigd door de gestalte van een slaaf aan te nemen en aan de mensen gelijk te worden. Hij leefde als een mens;
8 Hij heeft Zichzelf vernederd en werd gehoorzaam tot in de dood, tot de dood aan het kruis.
9 Daarom heeft God Hem boven alles verheven en Hem een Naam geschonken boven alle namen,
10 opdat in de Naam van Jezus elke knie zich zal buigen, in de hemel, op de aarde en onder de aarde,
11 en elke tong zal belijden dat Jezus Christus de Heer is - tot glorie van God de Vader.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
1
Beste broeders en zusters!
Bij elke zondagse viering van de vespers brengt de dienst ons opnieuw de korte maar betekenisvolle christologische lofzang uit de Brief aan de Filippenzen. Het is de hymne die wij zojuist hebben gehoord en waarvan wij het eerste gedeelte nu zullen gaan overwegen. In deze verzen wordt de paradoxale 'ontlediging' van het goddelijke Woord beschreven dat Zijn glorie aflegt en de natuur van de mens aanneemt.
Christus, die mens geworden is en Zichzelf vernederd heeft tot de meest oneervolle dood, de dood aan het kruis, wordt voorgesteld als een toonbeeld voor het leven van de christen. Want in het voorgaande vers staat geschreven dat christenen "in de gezindheid dienen te zijn die ook in Christus Jezus was" . Dat wil zeggen: een Christen dient nederig te zijn, bereid te zijn tot toewijding, tot onthechting en tot onzelfzuchtigheid.
Referenties naar alinea 1: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
2
Jezus beschikt onmiskenbaar over de goddelijke natuur met alle bijbehorende specifieke eigenschappen. Maar deze bovenzinnelijke werkelijkheid wordt niet begrepen en geleefd in de zin van van macht, aanzien, en overheersing. Christus gebruikt Zijn goddelijke natuur, Zijn glorierijke voornaamheid en Zijn macht niet als een middel tot triomf, als blijk van afstandelijkheid of als een uiting van vernederende overheersing. Nee, Hij 'ontledigde' Zichzelf doordat Hij onvoorwaardelijk de erbarmelijke en zwakke menselijke natuur aannam. De goddelijke 'vorm' (morphe) gaat in Christus schuil onder de menselijke 'vorm' (morphe), met andere woorden, onder onze menselijke werkelijkheid die gekenmerkt wordt door leed, armoede, beperking en de dood.
Het betreft dus niet alleen maar een omhulsel: het gaat niet slechts om een veranderlijke verschijning zoals het - zo geloofde men - het geval was bij de goden van de Grieks-Romeinse cultuur. Bij Christus betreft het de goddelijke werkelijkheid in een daadwerkelijk menselijke ervaring. God verschijnt niet alleen als mens, maar Hij wordt mens en wordt echt één van ons. Hij wordt werkelijk de "God-die-met-ons-is", die geen genoegen neemt met naar ons te kijken met een belangstellende blik vanaf de troon van zijn glorie, maar Hij gaat persoonlijk de menselijke geschiedenis in door 'vlees' te worden. 'Vlees' wil hier zeggen een breekbare realiteit die wordt begrenst door tijd en ruimte.
Referenties naar alinea 2: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
3
Deze geheel authentieke onderdelen van de menselijke natuur, met uitzondering van de zonde , leiden Jezus tot die grens die het teken is van onze eindigheid en kwetsbaarheid: de dood. Dit is echter niet het resultaat van een duister mechanisme of van een blind noodlot. Het komt voort uit de vrije keuze om het verlossingsplan van de Vader te gehoorzamen.
De apostel voegt hier aan toe dat de dood die Jezus tegemoet is gegaan de dood aan het kruis is, oftewel de meest oneervolle dood, omdat Jezus werkelijk de broeder van ieder mens wilde zijn, ook van degenen die op een wrede en oneervolle manier aan hun einde komen.
Maar uitgerekend met Zijn lijden en Zijn dood getuigt Christus van Zijn vrije en bewuste instemming met de wil van de Vader, zoals te lezen is in de Brief aan de Hebreeën: "Hoewel Hij de Zoon was, heeft Hij toch gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij heeft geleden" .
Op dit punt sluiten we onze beschouwing over het eerste deel van de christologische lofzang af, het deel dat bezint op de menswording en het heilbrengende lijden. Wij zullen later de gelegenheid hebben om de daaropvolgende weg die van het kruis naar de glorie leidt in beschouwing te nemen.
De boodschap van dit eerste deel van de hymne lijkt mij de uitnodiging te zijn om de gezindheid van Jezus na te volgen. De gezindheid van Jezus navolgen wil zeggen niet macht, rijkdom en aanzien als de hoogste waarden van ons leven te zien, want zij vervullen niet wat fundamenteel het diepste verlangen van onze ziel is; wij dienen daarentegen ons hart voor anderen te openen, samen met de ander de last van onze levens te dragen en ons in gehoorzaamheid en vertrouwen open te stellen voor de hemelse Vader, wetende dat wij juist vrij worden door onze gehoorzaamheid aan de Vader. De gezindheid van Jezus navolgen - dat is de dagelijkse praktijk die wij als christenen dienen te leven.
Referenties naar alinea 3: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
4
Wij besluiten nu onze beschouwing met de woorden van een belangrijke getuige uit de oosterse traditie, Theodoretus van Cyrus, die in de 5e eeuw bisschop was van Cyrus in Syrië:
"De menswording van onze Verlosser is de hoogste verwezenlijking van de goddelijke zorg voor de mensheid. Want noch de hemel, aarde, zee, lucht, zon, maan, sterren, noch het gehele zichtbare en onzichtbare universum dat door enkel alleen Zijn woord is geschapen, dat aan het licht gebracht werd door Zijn Woord volgens Zijn wil, onthult de oneindig grote goedheid van God in de mate dat het de waarheid onthult dat de eniggeboren Zoon van God - die gelijk was aan God , de weerspiegeling van Zijn glorie, de afdruk van Zijn persoon was, die in het begin was, die bij God was en die God was, door wie alle dingen gemaakt zijn - , na de gestalte van een dienstknecht te hebben aangenomen in de gestalte van een mens verschenen is; die vanwege Zijn menselijke gestalte als een mens werd beschouwd; die op aarde werd gezien, die contact had met mensen, die Zich met onze zwakheid belast heeft en onze kwalen op Zich genomen heeft".
Theodoretus van Cyrus zet zijn beschouwing voort en benadrukt nu het nauwe verband tussen de menswording van Jezus en de verlossing van de mensheid, zoals beklemtoond wordt in de lofzang in de Brief aan de Filippenzen.
"De Schepper heeft onze verlossing tot stand gebracht in wijsheid en rechtvaardigheid. Omdat Hij niet alleen gebruik wilde maken van Zijn macht om ons het geschenk van vrijheid te geven, en ook niet om mededogen te bieden aan degene die de mensheid had onderdrukt zodat dit mededogen niet van onrechtvaardigheid beticht kan worden, heeft Hij een manier bedacht die vervuld was met liefde voor de mensheid en tegelijkertijd gesierd werd door rechtvaardigheid. Want nadat Hij de natuur van de mens die nu verslagen was aangenomen had leidde Hij hen in de strijd en stelde hen in staat de nederlaag weer recht te zetten en degene te overwinnen die voorheen op een onrechtvaardige manier de overwinning had behaald; om zich te bevrijden van de onderdrukking van degene die hen meedogenloos tot slaaf had gemaakt, en om hun oorspronkelijke vrijheid te herwinnen"
Referenties naar alinea 4: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Samenvatting van de catechese voor en begroeting van de Duitstalige pelgrims
God wil de verlossing van de mens vanuit een eeuwige vaderlijke liefde. Deze wil tot verlossing krijgt vorm in de 'ontlediging' van de Zoon, die geprezen wordt in de christologische lofzang uit de Brief van de Heilige apostel Paulus aan de Filippenzen: In Jezus Christus wordt de eeuwige God "gelijk aan een slaaf en aan de mensen"! De zelfvernedering van de Zoon wordt gedaan uit vrije en bewuste gehoorzaamheid aan de wil van de Vader die Zich veropenbaart als de ware "God-die-met-ons-is".
De Zoon van God, die "niet vasthield aan Zijn gelijkheid aan God" en onze gebrekkige menselijke natuur aannam, is een voorbeeld en toetssteen voor elke christen: Wanneer de geest van Zijn nederigheid, wanneer Zijn overgave aan de wil van de Vader en Zijn onzelfzuchtigheid ons denken en ons doen bepalen helpen wij mee aan het tot stand brengen van de verlossing!
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
***
Ik groet de pelgrims uit Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland en alle Duitstalige bezoekers van harte. Jezus Christus, waarlijk God en waarlijk mens, is onze Heer en broeder. Zijn opoffering aan het kruis heeft ons verlost; ware grootheid wordt getoond in de bereidheid om te dienen. Laten wij dagelijks bidden voor deze geest van Jezus! - Ik wens jullie allen een tijd van ontspanning en geestelijk opladen toe. Moge de Heer u zegenen!
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
https://rkdocumenten.be/toondocument/8962-christus-dienaar-van-god-brief-aan-de-filipensen-2-6-11-nl
Naar de oude site