Bij de ontvangst van leiding en medewerkers van het Staatssecretariaat

Eminentie, kardinaal Parolin
Excellenties, dierbare bisschoppen en priesters,
Zusters en broeders!

Allereerst dank ik de staatssecretaris voor zijn inleidende woorden en voor de voortdurende hulp die hij mij biedt bij het zetten van de eerste stappen van mijn pontificaat.

Ik ben blij hier bij u te zijn, die een kostbare dienst bewijzen aan het leven van de Kerk door mij te helpen de mij toevertrouwde opdracht te vervullen. Zoals Praedicate Evangelium[6064] bevestigt staat het Staatssecretariaat, als pauselijk secretariaat onder leiding van de staatssecretaris, de paus nauw bij in de uitoefening van zijn hoogste taak. vgl: nrs. 44-45[[[6064|+90-91]]]

Het is een troost voor mij te weten dat ik niet alleen ben en dat ik de verantwoordelijkheid van mijn universele ambt met u kan delen.

Dit staat niet in de voorbereide tekst, maar ik kan met grote oprechtheid zeggen dat het mij in deze paar weken – er is nog geen maand verstreken sinds het begin van mijn Petrusambt – duidelijk is geworden dat de paus niet alleen kan werken. Er is grote behoefte aan de hulp van vele mensen in de Heilige Stoel, en in het bijzonder van u allen in het Staatssecretariaat. Ik dank u daarvoor van harte!

De geschiedenis van deze instelling gaat, zoals we weten, terug tot het einde van de vijftiende eeuw. In de loop der tijd heeft zij een steeds universeler karakter gekregen en is zij aanzienlijk gegroeid, waarbij zij extra taken heeft gekregen in antwoord op nieuwe behoeften, zowel binnen de Kerk als in de betrekkingen met staten en internationale organisaties. Momenteel bestaat bijna de helft van u uit leken. En er zijn meer dan vijftig vrouwen, zowel leken als religieuzen.

Deze ontwikkeling betekent dat het Staatssecretariaat[d:104] vandaag de dag zelf het gezicht van de Kerk weerspiegelt. Het is een grote gemeenschap die samen met de paus werkt: samen delen we de vragen, moeilijkheden, uitdagingen en hoop van het volk van God over de hele wereld. Daarbij geven we altijd uitdrukking aan twee essentiële dimensies: incarnatie N.v.d.v.: belichamingN.v.d.v.: belichaming en katholiciteit.

Wij zijn geïncarneerd in de tijd en de geschiedenis, omdat God de menselijke conditie en de talen van de mensheid heeft gekozen. De Kerk is daarom geroepen om dezelfde weg te volgen, opdat de vreugde van het Evangelie iedereen kan bereiken, bemiddeld door de culturen en talen van vandaag. Tegelijkertijd streven we altijd naar een katholieke, universele visie die ons in staat stelt verschillende culturen en gevoeligheden te waarderen. Op die manier kunnen we een drijvende kracht zijn die zich inzet voor de opbouw van de gemeenschap tussen de Kerk van Rome en de lokale Kerken, alsook voor vriendschappelijke betrekkingen in de internationale gemeenschap.

In de afgelopen decennia zijn deze twee dimensies – incarnering in de tijd en een universele visie – steeds meer bepalend geworden voor het werk van de Curie. We zijn op deze weg geleid door de hervorming van de Romeinse Curie door de heilige Paulus VI, die, geïnspireerd door de visie van het Tweede Vaticaans Concilie, sterk de noodzaak voelde dat de Kerk aandacht moest hebben voor de uitdagingen van de geschiedenis, rekening houdend met "het snelle tempo van het moderne leven" en "de veranderde omstandigheden van onze tijd" Regimini Ecclesiae Universae[[1311]] Tegelijkertijd bevestigde hij opnieuw de noodzaak van een dienst die de katholiciteit van de Kerk tot uitdrukking brengt, en daartoe bepaalde hij dat "degenen die in de Apostolische Stoel aanwezig zijn om deze te besturen, uit alle delen van de wereld moeten worden geroepen" Regimini Ecclesiae Universae[[1311]]

Incarnatie herinnert ons dus aan de concreetheid van de werkelijkheid en aan de specifieke, bijzondere kwesties waarmee de verschillende curiale instellingen zich bezighouden. Tegelijkertijd roept universaliteit het mysterie op van de veelzijdige eenheid van de Kerk en vereist zij een verdere inspanning tot synthese om de missie van de paus te ondersteunen. Het is juist het Staatssecretariaat dat deze dienst van eenwording en synthese verleent. Paulus VI, die goed thuis was in de Romeinse Curie, koos ervoor om dit bureau te herstructureren en het in feite aan te wijzen als verbindingspunt, waarmee hij de fundamentele rol van coördinatie van de andere dicasteries en instellingen van de Apostolische Stoel vastlegde.

De recente apostolische constitutie Praedicate Evangelium[6064] spreekt over de coördinerende rol van het Staatssecretariaat als een van de vele taken die zijn toevertrouwd aan de Afdeling Algemene Zaken, onder leiding van de plaatsvervanger en bijgestaan door de assessor vgl: 45-46[[[6064|+91+93]]] Naast de Afdeling Algemene Zaken omvat de Constitutie ook de Afdeling Betrekkingen met Staten en Internationale Organisaties, die wordt geleid door de secretaris, bijgestaan door twee onder-secretarissen. Deze afdeling is, met name in deze delicate periode van de geschiedenis, verantwoordelijk voor de diplomatieke en politieke betrekkingen van de Heilige Stoel met staten en andere onderwerpen van internationaal recht. De Afdeling voor Diplomatiek Personeel, met haar secretaris en onder-secretaris, heeft tot taak de pauselijke vertegenwoordigingen en de leden van het diplomatiek corps in Rome en over de hele wereld bij te staan.

Ik weet dat deze taken zeer veeleisend zijn en soms misschien niet goed worden begrepen. Daarom wil ik u mijn nabijheid betuigen en vooral mijn oprechte dankbaarheid. Dank u voor de vaardigheden die u ten dienste stelt van de Kerk, voor uw werk – dat bijna altijd onopgemerkt blijft – en voor de evangelische geest die u daarbij inspireert. En sta mij toe, uit dankbaarheid, nogmaals een beroep te doen op de heilige Paulus VI: laat deze plaats niet worden overschaduwd door ambitie of rivaliteit, maar laat het een ware gemeenschap van geloof en naastenliefde zijn, van "broeders en zusters, en kinderen van de paus", die zich genereus inzetten voor het welzijn van de Kerk. vgl: Quali Siano, 22[[[3093|22]]]

Ik vertrouw u allen toe aan de voorspraak van de Heilige Maagd Maria, Moeder van de Kerk. Ik dank u omdat ik weet dat u – naar ik hoop! – elke dag voor mij bidt, en ik zegen u allen, uw dierbaren en uw werk van harte. Dank u wel!