Pulchritudinis Fidei

BENEDICTUS PP. XVI
Apostolische Brief als Motu Proprio gegeven
Pulchritudinis Fidei
waarmee de pauselijke Commissie voor de kerkelijke cultuurgoederen wordt samengevoegd met de pauselijke Raad voor de cultuur

De Kerk, getuige van de schoonheid van het geloof en bewaarster van de waarheid van het Evangelie, heeft altijd grote zorg betoond voor de wereld van cultuur en kunst. Juist binnen dit bereik vervult zij haar zending, doordat zij aan de culturen en aan het menselijk vernuft het vruchtbare licht van het Evangelie van Christus aanbiedt, en zo een dialoog tot stand brengt en een wederzijdse wisselwerking.
Immers, het is bekend dat “de geschiedenis van de Kerk ook onafscheidelijk de geschiedenis van cultuur en kunst is”, zoals eveneens duidelijk is dat “juist vandaag de wederzijdse openheid tussen culturen een bijzonder vruchtbare ruimte vormt voor het aangaan van dialoog tussen mensen die een authentiek humanisme zoeken, ondanks de meningsverschillen waardoor zij verdeeld zijn” Toespraak tot de Pauselijke Raad voor Cultuur, 15 juni 2007[[4526]].

Geleid door de aansporingen die voortvloeien uit het Tweede Vaticaans Concilie en met het oog op de noden van de tijd, heeft onze eerbiedwaardige voorganger, de zalige Johannes Paulus II herhaaldelijk de dicasteries van de Romeinse Curie hervormd die bestemd zijn voor de dialoog met de wereld van de cultuur en voor de bescherming van het kunstpatrimonium dat uit het christelijk geloof is ontsproten.
Vooral door de Apostolische Brief in de vorm van een Motu Proprio van 25 maart 1993, getiteld Inde a Pontificatus[1893], heeft hij de pauselijke Raad voor de Dialoog met de niet-gelovigen[d:274] willen samenvoegen met de pauselijke Raad voor de Cultuur[d:101], die hij zelf op 20 mei 1982 had opgericht. Na deze beschikking kreeg de pauselijke Raad voor de Cultuur een ruimer werkterrein: zij bekommerde zich zowel om de dialoog met de culturele verschijnselen van onze tijd als om de betrekkingen met de wereld van de niet-gelovigen.
In hetzelfde Motu Proprio heeft de Paus, terwijl hij de vroegere pauselijke Commissie voor het Behoud van het Artistieke en Historische Erfgoed van de Kerk hervormde, de pauselijke Commissie voor de Culturele Goederen van de Kerk[d:130] opgericht, met de bepaling dat zij in haar werkzaamheden nauw verbonden moest zijn met de pauselijke Raad voor de Cultuur.

De noodzaak van een dergelijke coördinatie is geleidelijk toegenomen, aangezien deze twee werkterreinen, ook binnen internationale organisaties, met de dag nauwer met elkaar verbonden blijken te zijn. Vandaar dat, ook voor de Heilige Stoel, de duidelijke opportuniteit zichtbaar wordt van een zekere institutionele en operationele hervorming van deze dicasteries.

In het licht van deze stand van zaken, en met gelijktijdige opheffing van de bepalingen van de Apostolische Brief Motu Proprio Inde a Pontificatus, hebben wij besloten de pauselijke Commissie voor de Culturele Goederen van de Kerk samen te voegen met de pauselijke Raad voor de Cultuur.

De taken en bevoegdheden die tot nu toe, volgens de artikelen 99–103 van de Apostolische Constitutie Pastor bonus[577|99-103] en in de Apostolische Brief Motu Proprio Inde a Pontificatus, aan de pauselijke Commissie voor de Culturele Goederen van de Kerk waren toegekend, worden samen met haar activiteiten overgedragen aan de pauselijke Raad voor de Cultuur. Wat wij in deze Apostolische Brief in de vorm van een Motu Proprio hebben vastgesteld, bepalen wij dat in alle onderdelen zorgvuldig in acht moet worden genomen, ongeacht alle hiermee strijdige bepalingen, zelfs wanneer die bijzondere vermelding verdienen. En wij bepalen dat deze tekst officieel gepubliceerd wordt in het bulletin Acta Apostolicae Sedis.

Gegeven te Castel Gandolfo, op 30 juli in het jaar onzes Heren 2013, het achtste van Ons Ponfificaat.
BENEDICTUS PP. XVI