Het beantwoorden van de oproep van Christus Hem te volgen

Dierbare broeders en zusters, In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Vrede zij met u!

Beste misdienaars uit heel Frankrijk, goedemorgen!

Ik heet u welkom in Rome en ben erg blij u te ontmoeten, samen met al uw begeleiders: leken, priesters en bisschoppen, die ik hartelijk groet.

U weet dat dit een bijzonder jaar is: het is een “Heilig Jaar[d:550]” – dat slechts om de 25 jaar plaatsvindt – waarin de Heer Jezus ons een uitzonderlijke kans biedt. Door naar Rome te komen en de Heilige Deur te passeren, helpt Hij ons om ons te ‘bekeren’, dat wil zeggen om ons tot Hem te wenden, om te groeien in het geloof en in Zijn liefde, om betere leerlingen te worden, zodat ons leven mooi en goed mag zijn onder Zijn blik, met het oog op het eeuwige leven. Het is dus een groot geschenk van de hemel dat jullie dit jaar hier zijn! Ik nodig jullie uit om deze kans te grijpen door intens deel te nemen aan de activiteiten die jullie worden aangeboden, maar vooral door de tijd te nemen om in de stilte van jullie hart met Jezus te praten en Hem steeds meer lief te hebben. Zijn enige verlangen is deel uit te maken van jullie leven om het van binnenuit te verlichten, jullie beste en trouwste vriend te worden. Het leven wordt mooi en gelukkig met Jezus. Maar Hij wacht op uw antwoord. Hij klopt aan de deur en wacht om binnen te komen: “Ik sta aan de deur en klop; als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal ik binnenkomen om met hem te eten, ik bij hem en hij bij mij” (Openb. 3, 20)[b:Openb. 3, 20]. “Dicht bij” Jezus zijn, Hem, de Zoon van God, zijn vriend worden! Wat een onverhoopt geluk! Wat een troost! Wat een hoop voor de toekomst!

Hoop is juist het thema van dit Heilig Jaar[d:550]. Misschien beseft u hoezeer we hoop nodig hebben. U hoort ongetwijfeld dat het slecht gaat met de wereld, die voor steeds ernstigere en verontrustende uitdagingen staat. Misschien wordt u zelf of iemand in uw omgeving getroffen door lijden, ziekte of een handicap, mislukking, het verlies van een dierbare; en in tijden van beproeving is uw hart vervuld van verdriet en angst. Wie zal ons te hulp komen? Wie zal medelijden met ons hebben? Wie zal ons redden? Niet alleen van onze zorgen, onze beperkingen en onze fouten, maar ook van de dood zelf?

Het antwoord is volkomen duidelijk en klinkt al 2000 jaar door in de geschiedenis: alleen Jezus komt ons redden, en niemand anders: omdat alleen Hij de macht heeft – Hij is de almachtige God zelf – en omdat Hij ons liefheeft. De heilige Petrus heeft het krachtig gezegd: "Er is onder de hemel geen andere naam aan mensen gegeven waardoor wij kunnen worden gered " (Hand. 4, 12)[b:Hand. 4, 12]. Vergeet deze woorden nooit, beste vrienden, graveer ze in uw hart; en stel Jezus centraal in uw leven. Ik wens u toe dat u Rome verlaat met een grotere verbondenheid met Hem, meer dan ooit vastbesloten om Hem lief te hebben en te volgen, en zo beter gewapend met hoop om het leven dat voor u ligt te doorlopen. Deze hoop zal er altijd zijn in moeilijke momenten van twijfel, ontmoediging en storm, als een stevig anker dat naar de hemel is geworpen (Heb. 6, 19)[[b:Heb. 6, 19]], waardoor jullie de weg kunnen blijven volgen.

Er is een zeker bewijs dat Jezus ons liefheeft en ons redt: Hij heeft zijn leven voor ons gegeven door het aan het kruis op te offeren. Er is immers geen grotere liefde dan zijn leven te geven voor zijn vrienden. (Joh. 15, 13)[[b:Joh. 15, 13]] En dat is het wonderbaarlijkste van ons katholieke geloof, iets wat niemand zich had kunnen voorstellen of hopen: God, de schepper van hemel en aarde, heeft willen lijden en sterven voor ons, zijn schepselen. God heeft ons zo liefgehad dat Hij ervoor gestorven is! Om dit te verwezenlijken is Hij uit de hemel neergedaald, heeft Hij Zich tot ons vernederd door mens te worden, en heeft Hij Zichzelf aan het kruis opgeofferd, de belangrijkste gebeurtenis in de geschiedenis van de wereld. Wat hebben wij te vrezen van zo'n God die ons zo liefheeft? Wat kunnen wij nog meer hopen? Waar wachten we nog op om Hem terug te liefhebben zoals Hij verdient? Jezus is glorieus verrezen, leeft bij de Vader, zorgt voortaan voor ons en schenkt ons zijn onvergankelijke leven.

En de Kerk bewaart van generatie op generatie zorgvuldig de herinnering aan de dood en verrijzenis van de Heer, waarvan zij getuige is, als haar kostbaarste schat. Zij bewaart en geeft deze door door de Eucharistie te vieren, die jullie met vreugde en eer mogen dienen. De Eucharistie is de schat van de Kerk, de schat der schatten. Vanaf de eerste dag van haar bestaan, en vervolgens eeuwenlang, heeft de Kerk elke zondag de mis gevierd om te gedenken wat haar Heer voor haar heeft gedaan. In de handen van de priester en met zijn woorden “dit is Mijn lichaam, dit is Mijn bloed” geeft Jezus nog steeds Zijn leven op het altaar, Hij stort nog steeds Zijn bloed voor ons uit. Beste misdienaars, de viering van de Mis redt ons vandaag! Zij redt de wereld vandaag! Het is de belangrijkste gebeurtenis in het leven van de Christen en in het leven van de Kerk, want het is de ontmoeting waar God zich uit liefde aan ons geeft, steeds weer opnieuw. De Christen gaat niet uit plicht naar de Mis, maar omdat hij dat absoluut nodig heeft; de behoefte aan het leven van God die zich zonder tegenprestatie geeft!

Beste vrienden, ik dank u voor uw inzet: u bewijst uw parochie een grote en genereuze dienst, en ik moedig u aan om trouw door te gaan. Wanneer u het altaar nadert, denk dan altijd aan de grootsheid en heiligheid van wat er wordt gevierd. De Mis is een moment van feest en vreugde. Hoe kan men immers niet vreugde in het hart hebben in de aanwezigheid van Jezus? Maar de Mis is tegelijkertijd een ernstig, plechtig moment, doordrongen van ernst. Mogen uw houding, uw stilte, de waardigheid van uw dienst, de liturgische schoonheid, de orde en de majesteit van de gebaren de gelovigen binnenleiden in de heilige grootsheid van het Mysterie.

Ik hoop ook dat jullie aandachtig zullen luisteren naar de oproep die Jezus jullie zou kunnen doen om Hem nog nauwer te volgen in het priesterschap. Ik richt mij tot jullie jonge, enthousiaste en vrijgevige gewetens, en ik ga jullie iets zeggen dat jullie moeten horen, ook al zal het jullie misschien een beetje verontrusten: het tekort aan priesters in Frankrijk en in de wereld is een groot ongeluk! Een ramp voor de Kerk. Moge jullie, beetje bij beetje, zondag na zondag, de schoonheid, het geluk en de noodzaak van een dergelijke roeping ontdekken. Wat een prachtig leven is dat van de priester, die elke dag op zo'n uitzonderlijke manier Jezus ontmoet en Hem aan de wereld schenkt!

Beste misdienaars, ik dank jullie nogmaals voor jullie bezoek. Jullie aantal en het geloof dat jullie bezielt, zijn een grote troost, een teken van hoop. Zet moedig door en getuig in jullie omgeving van de trots en vreugde die het dienen van de Mis jullie schenkt.
Ik geef jullie, jullie begeleiders, jullie priesters en jullie families van harte de apostolische zegen.
Dank jullie wel!