Het verkennen van de kosmos vervult ons met verwondering

Goedemorgen en welkom!

Ik ben blij dat ik de gelegenheid heb om u allemaal te begroeten, studenten en wetenschappers uit verschillende delen van de wereld die deelnemen aan de Zomercursus van de Vaticaanse Sterrenwacht. Ik bid dat deze ervaring van samenleven en studeren niet alleen academisch en persoonlijk verrijkend zal zijn, maar ook zal bijdragen tot het ontstaan van vriendschappen en vormen van samenwerking die alleen maar ten goede kunnen komen aan de vooruitgang van de wetenschap ten dienste van onze ene menselijke familie.

De zomercursus van dit jaar staat, naar ik heb vernomen, in het teken van het thema "Het heelal verkennen met de James Webb-ruimtetelescoop". Het moet een spannende tijd zijn om astronoom te zijn! Dankzij dit werkelijk opmerkelijke instrument kunnen we voor het eerst diep in de atmosfeer van exoplaneten kijken waar mogelijk leven ontstaat, en de nevels bestuderen waar planetaire systemen zelf worden gevormd. Met Webb kunnen we zelfs het oude licht van verre sterrenstelsels volgen, dat ons vertelt over het allereerste begin van ons universum.

De auteurs van de Heilige Schrift, die zoveel eeuwen geleden schreven, hadden dit voorrecht niet. Toch dachten zij met hun poëtische en religieuze verbeeldingskracht na over hoe het moment van de schepping moet zijn geweest, toen " de sterren straalden verheugd, elk vanaf zijn eigen plaats. De Schepper roept en ze zeggen: `Hier zijn wij!' Vol vreugde stralen ze voor Hem die hen schiep" (Bar. 3, 34-35)[b:Bar. 3, 34-35]. Vullen de beelden van James Webb ons vandaag de dag niet ook met verwondering en zelfs een mysterieuze vreugde, wanneer we hun sublieme schoonheid aanschouwen?

Het wetenschappelijke team van de ruimtetelescoop heeft hard gewerkt om deze beelden beschikbaar te maken voor het grote publiek, waarvoor we allemaal dankbaar kunnen zijn. Maar op een bijzondere manier hebben jullie, die deelnemen aan de zomercursus, de kennis en training gekregen die jullie in staat stelt om dit verbazingwekkende instrument te gebruiken om onze kennis van de kosmos, waarvan wij een klein maar betekenisvol onderdeel zijn, te vergroten.

Natuurlijk is niemand van jullie hier helemaal alleen gekomen. Jullie maken allemaal deel uit van een veel grotere gemeenschap. Denk aan alle mensen die de afgelopen dertig jaar hebben gewerkt aan de bouw van de ruimtetelescoop en zijn instrumenten, en aan degenen die hebben gewerkt aan de ontwikkeling van de wetenschappelijke ideeën die ermee getest moesten worden. Naast de bijdrage van uw collega-wetenschappers, ingenieurs en wiskundigen, is het ook dankzij de steun van uw families en zoveel van uw vrienden dat u deze prachtige onderneming, die ons in staat heeft gesteld de wereld om ons heen op een nieuwe manier te zien, kunt waarderen en eraan kunt deelnemen.

Vergeet dan ook nooit dat wat jullie doen ten goede komt aan ons allemaal. Wees gul in het delen van wat jullie leren en ervaren, zo goed als jullie kunnen en op welke manier dan ook. Aarzel niet om de vreugde en verwondering te delen die voortkomen uit uw beschouwing van de "zaden" die, in de woorden van Sint-Augustinus, God heeft gezaaid in de harmonie van het universum. vgl. Augustinus, De Genesis...vgl. Augustinus, De Genesis ad Litteram, V, 23, 44-45 Hoe meer vreugde je deelt, hoe meer vreugde je creëert, en op die manier kan ieder van jullie, door jullie streven naar kennis, bijdragen aan de opbouw van een vreedzamere en rechtvaardigere wereld.

Met deze gedachten, mijn vrienden, bedank ik u nogmaals voor uw bezoek en verzeker ik u van mijn gebeden voor u, uw families en uw werk. Ik roep graag Gods zegen van wijsheid en begrip, van vreugde en vrede over u allen af. God zegene u!

(Hierna volgde de Zegen, in het Engels)