1. De voorbereiding van het avondmaal. “Maak daar de voorbereidingen voor ons" (Mc. 14, 15)

Beste broeders en zusters,

Laten we onze Jubileumreis[d:564] voortzetten in de ontdekking van het aangezicht van Christus, in wie onze hoop vorm en consistentie krijgt. Vandaag beginnen we na te denken over het mysterie van de passie, dood en verrijzenis van Jezus. Laten we beginnen met stil te staan bij een woord dat eenvoudig lijkt, maar een kostbaar geheim van het christelijke leven in zich draagt: voorbereiden.

In het Evangelie van Marcus wordt verteld dat “Op de eerste dag van het ongedesemde brood, de dag waarop men het paaslam slacht, zeiden zijn leerlingen tot Hem: 'Waar wilt Gij dat wij voorbereidselen gaan treffen, zodat Gij het paasmaal kunt houden?'” (Mc. 14, 12)[b:Mc. 14, 12]. Het is een praktische vraag, maar ook vol verwachting. De leerlingen merken dat er iets belangrijks staat te gebeuren, maar ze kennen de details niet. Jezus' antwoord lijkt bijna een raadsel: "Gaat naar de stad en daar zult ge een man tegenkomen die een kruik water draagt" (Mc. 14, 13)[b:Mc. 14, 13]. De details worden symbolisch: een man die een kruik draagt, een typisch vrouwelijk gebaar in die tijd; een bovenzaal die al is voorbereid; een onbekende gastheer. Het is alsof alles van tevoren geregeld is. In feite is dit precies het geval. In deze episode laat het Evangelie zien dat liefde niet het resultaat is van toeval, maar van een bewuste keuze. Het is geen eenvoudige reactie, maar een beslissing die voorbereiding vereist. Jezus ziet zijn passie niet tegemoet uit fatalisme, maar uit trouw aan een pad dat Hij vrij en zorgvuldig heeft aanvaard en gevolgd. Dat is wat ons troost: weten dat de gave van zijn leven voortkomt uit een bewuste intentie, niet uit een plotselinge impuls.

Die "bovenkamer al voorbereid" vertelt ons dat God ons altijd voorgaat. Zelfs voordat we ons realiseren dat we welkom geheten moeten worden, heeft de Heer al een ruimte voor ons voorbereid waar we onszelf kunnen herkennen en voelen dat we zijn vrienden zijn. Deze plek is in wezen ons hart: een "kamer" die misschien leeg lijkt, maar die alleen wacht om herkend, gevuld en gekoesterd te worden. Het paasmaal, dat de leerlingen moeten voorbereiden, is in werkelijkheid al aanwezig in Jezus' hart. Hij heeft overal al aan gedacht, alles al geregeld, alles al besloten. Hij vraagt zijn vrienden echter om hun deel te doen. Dit leert ons iets essentieels voor ons geestelijk leven: genade schakelt onze vrijheid niet uit, maar wekt die juist op. Gods geschenk schakelt onze verantwoordelijkheid niet uit, maar maakt haar vruchtbaar.

Ook vandaag is er, net als toen, een avondmaal om voor te bereiden. Het gaat niet alleen om de liturgie, maar om onze bereidheid om een gebaar te maken dat ons overstijgt. De Eucharistie wordt niet alleen aan het altaar gevierd, maar ook in het dagelijks leven, waar het mogelijk is om alles te ervaren als een offer en een dankzegging. Ons voorbereiden om deze dankzegging te vieren betekent niet meer doen, maar ruimte laten. Het betekent wegnemen wat ons belemmert, onze eisen verminderen en ophouden onrealistische verwachtingen te hebben. Maar al te vaak verwarren we voorbereidingen met illusies. Illusies leiden ons af; voorbereidingen oriënteren ons. Illusies zoeken een resultaat; voorbereidingen maken een ontmoeting mogelijk. Ware liefde, zo herinnert het Evangelie ons eraan, wordt gegeven voordat het wederkerig is. Het is een anticiperend geschenk. Het is niet gebaseerd op wat men ontvangt, maar op wat men wil aanbieden. Het is wat Jezus beleefde met zijn leerlingen: terwijl ze het nog steeds niet begrepen, terwijl een van hen op het punt stond Hem te verraden en een ander Hem verloochende, bereidde Hij een avondmaal voor hen allemaal voor.

Beste broeders en zusters, ook wij worden uitgenodigd om "het paasmaal" van de Heer voor te bereiden. Niet alleen het liturgische, maar ook dat van ons leven. Elk gebaar van bereidwilligheid, elke gratuite daad, elke vergeving die vooraf wordt gegeven, elke inspanning die geduldig wordt aanvaard, is een manier om een plaats voor te bereiden waar God kan wonen. We kunnen ons dus afvragen: welke ruimtes in mijn leven moet ik op orde brengen, zodat ze klaar zijn om de Heer te ontvangen? Wat betekent het vandaag voor mij om me "voor te bereiden"? Misschien om af te zien van een eis, om niet langer te wachten tot anderen veranderen, om de eerste stap te zetten. Misschien om meer te luisteren, minder te handelen of om te leren vertrouwen op wat al is voorbereid.

Als we de uitnodiging accepteren om de plaats van gemeenschap met God en onder elkaar voor te bereiden, zullen we ontdekken dat we omringd worden door tekens, ontmoetingen en woorden die ons leiden naar die ruimte, ruim en gereed, waarin het mysterie van een oneindige liefde, die ons ondersteunt en altijd voorgaat, onophoudelijk gevierd wordt. Moge de Heer ons toestaan nederige voorbereiders te zijn van Zijn aanwezigheid. En moge in deze dagelijkse bereidheid ook dat serene vertrouwen in ons groeien, waardoor we alles met een vrij hart tegemoet kunnen treden. Want waar liefde is voorbereid, kan het leven werkelijk bloeien.