De Curie is de instelling die de historische herinnering van de Kerk bewaart

(Noot van de Vaticaanse website) Na een lang applaus grapte de Heilige Vader:

"Dank u wel! Als het applaus langer duurt dan de toespraak, moet ik een langere toespraak houden! Dus... let goed op! Dank u wel!"

In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, vrede zij met u.

Beste broeders en zusters!

Ik ben blij u allen te mogen begroeten, die de werkgemeenschap van de Romeinse Curie, het Gouvernement en het Vicariaat van Rome vormen.

Ik groet de hoofden van de Dicasteries en de andere oversten, de hoofden van de diensten en alle ambtenaren, evenals de autoriteiten van de Vaticaanstad, de leidinggevenden en de werknemers.

Het doet mij veel plezier dat ook talrijke familieleden van de zaterdag hebben gebruik gemaakt om aanwezig te zijn.

Deze eerste ontmoeting is zeker niet het moment voor programmatische toespraken, maar eerder een gelegenheid om u te bedanken voor de dienst die u verricht, deze dienst die ik als het ware van mijn voorgangers heb "geërfd". Hartelijk dank daarvoor. Zoals u weet, ben ik pas twee jaar geleden aangekomen, toen de geliefde paus Franciscus mij benoemde tot prefect van het Dicasterie voor de Bisschoppen[d:540]. Toen heb ik het bisdom Chiclayo in Peru verlaten en ben ik hier komen werken. Wat een verandering! En nu dan... Wat kan ik zeggen? Alleen wat Simon Petrus tegen Jezus zei aan het meer van Tiberias: "Heer, u weet alles, u weet dat ik u liefheb" (Joh. 21, 17)[b:Joh. 21, 17].

Pausen komen en gaan, de Curie blijft. Dit geldt voor elke particuliere Kerk, voor de bisschoppelijke curies. En het geldt ook voor de Curie van de bisschop van Rome. De Curie is de instelling die de historische herinnering van een Kerk, van het ambt van haar bisschoppen, bewaart en doorgeeft. Dit is heel belangrijk. Het geheugen is een essentieel element in een levend organisme. Het is niet alleen gericht op het verleden, maar voedt ook het heden en geeft richting aan de toekomst. Zonder herinnering raakt men de weg kwijt, verliest men het gevoel voor de reis.

Dit, beste vrienden, is de eerste gedachte die ik met u wil delen: werken in de Romeinse Curie betekent bijdragen aan het levend houden van de herinnering aan de Apostolische Stoel, in de vitale zin die ik zojuist heb aangegeven, zodat het ambt van de paus op de best mogelijke manier kan worden uitgeoefend. En bij analogie kan dit ook worden gezegd van de diensten van de Vaticaanstad als staat.

Er is nog een ander aspect dat ik wil noemen, dat een aanvulling vormt op dat van het geheugen, namelijk de missionaire dimensie van de Kerk, van de Curie en van elke instelling die verbonden is met het ambt van Petrus. Paus Franciscus heeft hier sterk op aangedrongen en heeft, in overeenstemming met het plan dat hij in de apostolische exhortatie Evangelii Gaudium[4984] heeft uiteengezet, de Romeinse Curie hervormd met het oog op de evangelisatie, met de apostolische constitutie Praedicate Evangelium[6064]. Hij heeft dit gedaan in de voetsporen van zijn voorgangers, in het bijzonder van de heilige Paulus VI en de heilige Johannes Paulus II.

Zoals u wellicht weet, maakt de ervaring van de missie deel uit van mijn leven, en niet alleen omdat ik gedoopt ben, zoals wij allen Christenen, maar ook omdat ik als augustijner religieus missionaris in Peru ben geweest en mijn pastorale roeping onder het Peruaanse volk heb ontwikkeld. Ik kan de Heer nooit genoeg danken voor dit geschenk! Vervolgens was de roeping om de Kerk hier in de Romeinse Curie te dienen een nieuwe missie, die ik de afgelopen twee jaar met u heb gedeeld. En ik zet deze voort en zal deze voortzetten, zolang God het wil, in deze dienst die mij is toevertrouwd.

Daarom herhaal ik wat ik in mijn eerste begroeting[9482] op de avond van 8 mei heb gezegd: "We moeten samen zoeken naar hoe we een missionaire Kerk kunnen zijn, een Kerk die bruggen bouwt, dialoog, altijd open om (...) met open armen iedereen te verwelkomen die onze naastenliefde, onze aanwezigheid, dialoog en liefde nodig heeft". Boodschap van Paus Leo XIV direct na de Pauskeuze en voorafgaand aan de zegen "Urbi et Orbi", [[9482|+7]] Deze woorden waren gericht tot de Kerk van Rome. En nu herhaal ik ze met het oog op de zending van deze Kerk ten aanzien van alle Kerken en de hele wereld, om de gemeenschap en de eenheid te dienen in liefde en waarheid. De Heer heeft Petrus en zijn opvolgers deze taak gegeven, en u allen werkt op verschillende manieren mee aan dit grote werk. Ieder draagt zijn steentje bij door zijn dagelijkse werk met toewijding en ook met geloof te doen, want geloof en gebed zijn als zout voor het eten, ze geven smaak.

Als we dus allemaal moeten meewerken aan de grote zaak van eenheid en liefde, laten we dat dan in de eerste plaats doen met ons gedrag in alledaagse situaties, te beginnen op onze werkplek. Ieder van ons kan eenheid tot stand brengen door zijn houding ten opzichte van zijn collega's, door onvermijdelijke misverstanden met geduld en nederigheid te overwinnen, zich in de plaats van anderen te verplaatsen, vooroordelen te vermijden en ook met een flinke dosis humor, zoals paus Franciscus ons heeft geleerd.

Lieve broeders en zusters, ik dank u nogmaals van harte! Het is mei: laten we samen de Maagd Maria aanroepen, opdat zij de Romeinse Curie en de Vaticaanstad zegene, evenals uw gezinnen, in het bijzonder de kinderen, de ouderen en de zieken en lijdenden. Dank u!

Laten we dan samen bidden: "Wees gegroet, Maria..."

{Er volgt de zegen}

Nogmaals dank, en het allerbeste!