Nicaea roept Christenen op tot eenheid in het licht van geweld en conflicten

Dierbare broeders en zusters,

In een periode van de geschiedenis die gekenmerkt wordt door vele tragische tekenen, waarin mensen worden blootgesteld aan talloze bedreigingen van hun waardigheid, is de 1700ste verjaardag van het Eerste Concilie van Nicea[d:22] een waardevolle gelegenheid om ons af te vragen wie Jezus Christus is in het leven van mannen en vrouwen vandaag de dag, en wie hij is voor ieder van ons persoonlijk.

Deze vraag is vooral belangrijk voor Christenen, die het risico lopen Jezus Christus te reduceren tot een soort charismatische leider of superman, een verkeerde voorstelling van zaken die uiteindelijk leidt tot verdriet en verwarring. vgl: De heiligheid van haar leden maakt de Kerk tot een baken van licht in de wereld, [[[9484|+15]]] Door de goddelijkheid van Christus te ontkennen, reduceerde Arius hem tot een loutere tussenpersoon tussen God en de mensheid, waarbij hij de realiteit van de incarnatie negeerde, zodat het goddelijke en het menselijke onherstelbaar gescheiden bleven. Maar als God geen mens is geworden, hoe kunnen sterfelijke schepselen dan deelnemen aan zijn onsterfelijke leven? Wat op het spel stond in Nicea, en vandaag de dag nog steeds op het spel staat, is ons geloof in de God die, in Jezus Christus, zoals wij is geworden om ons "deelgenoten van de goddelijke natuur" te maken (2 Pt. 1, 4)[b:2 Pt. 1, 4]. vgl: 3, 19[[[848]]] vgl: 54, 3[[[948]]]

Deze christologische geloofsbelijdenis is van fundamenteel belang in de weg die Christenen afleggen naar volledige gemeenschap. Zij wordt namelijk gedeeld door alle christelijke kerken en kerkelijke gemeenschappen over de hele wereld, ook door die welke om verschillende redenen het Credo van Nicea-Constantinopel niet in hun liturgie gebruiken. Het geloof "in één Heer Jezus Christus, de eniggeboren Zoon van God, geboren uit de Vader vóór alle tijden... van dezelfde substantie als de Vader" Credo van Nicea - Constantinopel[[66]] is een diepe band die alle christenen reeds verenigt. In die zin kunnen we, om Sint-Augustinus te citeren, in de oecumenische context ook zeggen dat "hoewel wij christenen met velen zijn, wij in de ene Christus één zijn" Psalm 127[[838]] Met het besef dat we al door zo'n diepe band met elkaar verbonden zijn, kunnen we onze weg vervolgen naar een steeds diepere verbondenheid met het Woord van God, geopenbaard in Jezus Christus, onder leiding van de Heilige Geest, in wederzijdse liefde en dialoog. Op deze manier worden we allemaal uitgenodigd om het schandaal van de verdeeldheid, die helaas nog steeds bestaat, te overwinnen en het verlangen naar eenheid te koesteren waarvoor de Heer Jezus bad en Zijn leven gaf. Hoe meer we verzoend zijn, hoe meer wij christenen een geloofwaardig getuigenis kunnen afleggen van het evangelie van Jezus Christus, dat een verkondiging van hoop voor iedereen is. Bovendien is het een boodschap van vrede en universele broederschap die de grenzen van onze gemeenschappen en naties overschrijdt. vgl. Franciscus, Toespraak...vgl. Franciscus, Toespraak tot de deelnemers aan de plenaire vergadering van de Pauselijke Raad voor de Bevordering van de Christelijke Eenheid, 6 mei 2022

Vandaag de dag roept de hele mensheid, die door geweld en conflicten wordt geteisterd, om verzoening. Het verlangen naar volledige gemeenschap tussen alle gelovigen in Jezus Christus gaat altijd gepaard met het zoeken naar broederschap tussen alle mensen. In de geloofsbelijdenis van Nicea belijden wij ons geloof "in één God, de Vader". Toch zou het niet mogelijk zijn om God als Vader aan te roepen als we weigeren alle andere mannen en vrouwen, die naar het beeld van God zijn geschapen, als broeders en zusters te erkennen. vgl: Nostra Aetate, 5[[[610|5]]] Er bestaat een universele broederschap van mannen en vrouwen, ongeacht hun etniciteit, nationaliteit, religie of persoonlijke opvattingen. Religies zijn van nature dragers van deze waarheid en moeten individuen, groepen en volkeren aanmoedigen om dit te erkennen en in praktijk te brengen. vgl: Oorlog is een 'falen van de mensheid', [[[9731|+11]]] Bovendien moeten we het gebruik van religie om oorlog, geweld of enige vorm van fundamentalisme of fanatisme te rechtvaardigen, krachtig afwijzen. In plaats daarvan moeten we de weg van broederlijke ontmoeting, dialoog en samenwerking bewandelen.

Ik ben Zijne Heiligheid Bartholomeus zeer dankbaar, want met grote wijsheid en vooruitziendheid heeft hij besloten om samen de 1700ste verjaardag van het Concilie van Nicea te herdenken op de plaats waar het werd gehouden. Ik bedank ook hartelijk de hoofden van kerken en vertegenwoordigers van christelijke wereldgemeenschappen die de uitnodiging om aan dit evenement deel te nemen, hebben aanvaard. Moge God de Vader, de almachtige en barmhartige, onze vurige gebeden van vandaag verhoren en ervoor zorgen dat deze belangrijke verjaardag overvloedige vruchten van verzoening, eenheid en vrede voortbrengt.