Jezus is gekomen om een nieuw koningschap te brengen, dat van God

Eminenties,
vereerde broeders in het episcopaat en het priesterschap,
beminde broeders en zusters:

Het hoogfeest van Christus, Koning van het Heelal[d:168], de bekroning van het liturgisch jaar, wordt verrijkt door de ontvangst op het College van Kardinalen van zes nieuwe leden die ik, volgens de traditie, vanochtend heb uitgenodigd om samen met mij de Eucharistie te vieren. Ik richt mij tot ieder van hen met mijn hartelijke groeten en bedank kardinaal James Michael Harvey voor zijn vriendelijke woorden namens allen. Ik groet de andere kardinalen en alle aanwezige bisschoppen, evenals de verschillende autoriteiten, de heren ambassadeurs, de priesters, religieuzen en alle gelovigen, vooral degenen die afkomstig zijn uit de bisdommen die zijn toevertrouwd aan de pastorale zorg van de nieuwe kardinalen.

Op deze laatste zondag van het liturgisch jaar nodigt de Kerk ons ​​uit om de Heer Jezus als Koning van het universum te vieren. Zij roept ons op om naar de toekomst te kijken, of beter nog diepgaand naar het uiteindelijke doel van de geschiedenis, dat het definitieve en eeuwige koninkrijk van Christus zal zijn. Toen de wereld werd geschapen, in den beginne was Hij bij de Vader, en Hij zal zijn heerschappij volledig openbaren aan het einde der tijden, wanneer Hij alle mensen zal oordelen. De drie lezingen van vandaag spreken ons over dit koninkrijk. In de evangeliepassage die we hebben gehoord, ontleend aan het Evangelie van heilige Johannes, bevindt Jezus zich in de vernederende situatie waarin Hij wordt beschuldigd tegenover de Romeinse macht. Hij is aangehouden, beledigd en bespot, en nu hopen zijn vijanden Hem te laten veroordelen tot de marteling aan het kruis. Ze hebben Hem voor Pilatus voorgesteld als iemand die naar politieke macht streeft, als de opruiende koning van de Joden. De Romeinse procureur doet onderzoek en vraagt ​​aan Jezus: "Zijt gij de koning der Joden?" (Joh 18,33)[b:Joh 18,33]. Jezus beantwoordt deze vraag en verduidelijkt de aard van zijn koninkrijk en van zijn eigen messianisme, dat geen wereldse macht is maar dienende liefde. Hij bevestigt dat zijn koninkrijk helemaal niet verward mag worden met welk politiek koninkrijk dan ook: "Mijn koningschap is niet van deze wereld... het is niet van hier" (v. 36)[b:Joh 18,36].

Het is duidelijk dat Jezus geen politieke ambities heeft. Na de broodvermenigvuldiging wilde het volk, opgewonden door het wonder, hem tot koning maken, de Romeinse macht omverwerpen en zo een nieuw politiek koninkrijk vestigen dat zou worden beschouwd als het langverwachte koninkrijk van God. Maar Jezus weet dat het koninkrijk Gods van een andere aard is, dat niet is gebaseerd op wapens en geweld. En het is juist de broodvermenigvuldiging die enerzijds tot teken wordt van zijn messianisme, maar anderzijds een keerpunt in zijn activiteit: vanaf dat moment wordt de weg naar het kruis steeds duidelijker; daar zal in de opperste daad van liefde het beloofde koninkrijk, het koninkrijk van God, schitteren. Maar de mensen begrijpen het niet, ze zijn teleurgesteld, en Jezus trekt zich alleen terug op de berg om er te bidden en met de Vader te spreken (Joh 6,1-15)[[b:Joh 6,1-15]]. In het lijdensverhaal zien we hoe de leerlingen, ondanks dat ze het leven met Jezus hadden gedeeld en naar zijn woorden hadden geluisterd, aan een politiek koninkrijk dachten, ook met behulp van geweld gevestigd. Op Getsemane had Petrus zijn zwaard getrokken en begon te strijden, maar Jezus weerhield hem (Joh 18,10-11)[[b:Joh 18,10-11]]. Hij wil niet met wapens verdedigd worden, maar verlangt de wil van de Vader te vervullen tot het einde toe en zijn koninkrijk vestigen, niet met wapens en geweld, maar met de ogenschijnlijke zwakheid van de liefde die leven schenkt. Het koninkrijk Gods is een heel ander koninkrijk dan die op aarde.

En dit is de reden waarom een ​​man met macht zoals Pilatus verrast wordt tegenover een weerloze, kwetsbare en vernederde man zoals Jezus; verrast omdat hij hoort spreken over een koninkrijk, over dienaren. En hij stelt een vraag die een paradox lijkt: "Dus gij zijt koning?" Wat voor soort koning kan een man zijn in deze omstandigheden? Maar Jezus antwoordt bevestigend: "Gij zegt het: ik ben koning. Hiertoe ben ik geboren en hiervoor ben ik op de wereld gekomen: om te getuigen van de waarheid. Ieder die uit de waarheid is, luistert naar mijn stem” (Joh 18,37)[b:Joh 18,37]. Jezus spreekt over koning, over koninkrijk, maar hij verwijst niet naar heerschappij maar naar de waarheid. Pilatus begrijpt het niet: kan er een macht bestaan ​​die niet door menselijke middelen wordt verkregen? Een macht die niet beantwoordt aan de logica van dominantie en geweld? Jezus is gekomen om een ​​nieuw koningschap te openbaren en te brengen, dat van God; Hij is gekomen om te getuigen van de waarheid van een God die liefde is (1 Joh 4, 8-16)[[b:1 Joh 4, 8-16]] en die een koninkrijk van gerechtigheid, liefde en vrede wil vestigen vgl. Prefatievgl. Prefatie. Wie openstaat voor de liefde, luistert naar dit getuigenis en aanvaardt het met geloof, om het koninkrijk van God binnen te gaan.

Dit perspectief vinden we terug in de eerste lezing die we hebben gehoord. De profeet Daniël voorspelt de macht van een mysterieus persoon die zich tussen hemel en aarde bevindt: “Ik zag een soort mensenzoon tussen de wolken van de hemel komen. Hij ging naar de oude man en trad voor zijn aanwezigheid. Macht, eer en koninkrijk werden hem gegeven, en alle volkeren, naties en talen dienden hem. Zijn macht is een eeuwige macht, die zal niet ophouden. Zijn koninkrijk zal niet eindigen” (Dan 7,13-14)[b:Dan 7,13-14]. Dit zijn woorden die een koning aankondigen die heerst van zee tot zee en tot aan de uiteinden der aarde, met absolute macht die nooit zal worden vernietigd. Dit visioen van de profeet, een messiaans visioen, wordt verlicht en gerealiseerd in Christus: de macht van de ware Messias, een macht die geen ondergang kent en nooit vernietigd zal worden, is niet die van de aardse koninkrijken die opkomen en tenondergaan, maar van waarheid en liefde. Zo begrijpen we dat het koningschap dat door Jezus in woorden werd aangekondigd en duidelijk en expliciet aan de Romeinse procureur werd geopenbaard, het koningschap van de waarheid is, het enige dat alle dingen hun licht en grootsheid geeft.

In de tweede lezing bevestigt de auteur van de Apocalyps dat wij ook deelnemen aan het koningschap van Christus. In de acclamatie gericht tot hem “die ons liefheeft en ons door zijn bloed van onze zonden heeft verlost” verklaart hij dat hij “ons tot een koninkrijk en tot priesters voor God, zijn Vader, heeft gemaakt” (Apok 1,5-6)[b:Apok 1,5-6]. Ook hier is duidelijk dat het geen politiek koninkrijk is, maar een koninkrijk dat gebaseerd is op de relatie met God, met de waarheid. Met zijn offer heeft Jezus voor ons de weg geopend naar een diepe relatie met God: in hem zijn we echte aangenomen kinderen geworden, we zijn deelgenoten geworden van zijn koningschap over de hele wereld. Leerlingen van Jezus zijn betekent dus zich niet laten fascineren door de wereldse logica van de macht, maar het licht van de waarheid en de liefde van God naar de wereld brengen. De auteur van de Apocalyps verruimt zijn visie op de wederkomst van Christus om de mensen te oordelen en het goddelijke koninkrijk voor altijd te vestigen, en herinnert ons eraan dat bekering, als antwoord op de goddelijke genade, de voorwaarde is voor de vestiging van dit koninkrijk (Apok 1,7)[[b:Apok 1,7]]. Dit is een dringende uitnodiging gericht tot ieder van ons: om ons voortdurend te bekeren in ons leven tot Gods koninkrijk, tot Gods heerschappij, tot de waarheid. Wij roepen hem elke dag aan in het gebed van het Onze Vader met de woorden ‘Uw koninkrijk kome’, wat hetzelfde is als tegen Jezus zeggen: Heer, mogen wij de uwe zijn, in ons leven, de verstrooide en lijdende mensheid verzamelen, zodat in U alles onderworpen moge zijn aan de Vader van barmhartigheid en liefde.

Geliefde en vereerde broeders kardinalen, op een bijzondere manier denk ik aan degenen die gisteren kardinaal zijn gemaakt; aan u is deze zware verantwoordelijkheid toevertrouwd: getuigen van het koninkrijk van God, van de waarheid. Dit betekent altijd de voorrang benadrukken aan God en zijn wil boven de belangen van de wereld en haar machten stellen. Weest navolgers van Jezus die voor Pilatus, in de vernederende situatie beschreven in het Evangelie, zijn glorie openbaarde: die van het tot het uiterste liefhebben, door zijn eigen leven te geven voor de mensen die Hij beminde. Dit is de openbaring van Jezus' koninkrijk. En daarom bidden wij één van hart en één van ziel: "Adveniat regnum tuum". Amen.