Getuigen zijn van hetgeen komen gaat

"Vraag en u zal gegeven worden; zoek en u zult vinden; klop en de deur zal voor u worden geopend" (Lc. 11, 9)[b:Lc. 11, 9]. Met deze woorden nodigt Jezus ons uit om ons met vertrouwen tot de Vader te wenden voor al onze noden.

Dit zijn ook de woorden die we horen nu jullie vanuit de hele wereld bijeen zijn gekomen om het Jubileum van het Godgewijde Leven te vieren. Als religieuzen, monniken, zusters en contemplatieven, leden van seculiere instituten en van de Ordo virginum, kluizenaars en leden van "nieuwe instituten" zijn jullie naar Rome gekomen om samen de Jubileumpelgrimstocht te ondernemen. Jullie zijn gekomen om jullie leven toe te vertrouwen aan dezelfde barmhartigheid waaraan jullie je door jullie religieuze professie eens hebben verbonden om daarvan getuigenis af te leggen, want het naleven van jullie geloften betekent dat jullie je als kinderen in de armen van de Vader overgeven.

"Vragen", "zoeken" en "kloppen". Deze uitdrukkingen van gebed, genoemd door de evangelist Lucas, zijn houdingen die u bekend zijn. Door de evangelische raden na te leven, bent u gewend om te vragen zonder te eisen, altijd volgzaam aan Gods handelen. Het is geen toeval dat het Tweede Vaticaans Concilie spreekt over geloften als een nuttig middel om "overvloediger vruchten te plukken van de doopgenade". Lumen Gentium, 44[[617|44]] "Vragen" is in feite door armoede erkennen dat alles een geschenk van de Heer is en daarvoor dankbaar zijn. "Zoeken" is jezelf door gehoorzaamheid openstellen om elke dag de weg te ontdekken die we moeten volgen op onze reis naar heiligheid, in overeenstemming met Gods plannen. "Kloppen" is vragen om en aanbieden van de gaven die we hebben ontvangen aan onze broeders en zusters met een rein hart, en ernaar streven iedereen met respect en vrijgevigheid lief te hebben.

We kunnen de woorden die God in de eerste lezing tot de profeet Maleachi richt, in hetzelfde licht lezen. Hij verwijst naar de inwoners van Jeruzalem als "mijn speciale bezit" (Mal. 3, 17)[b:Mal. 3, 17] en zegt tegen de profeet: "Ik zal hen sparen zoals ouders hun kinderen sparen" (Mal. 3, 17)[b:Mal. 3, 17]. Deze uitdrukkingen herinneren ons aan de liefde waarmee de Heer ons als eerste heeft liefgehad door ons te roepen. Het is een gelegenheid, vooral voor jullie, om na te denken over de vrije gave van jullie roeping, vanaf het ontstaan van jullie congregatie tot op de dag van vandaag, en vanaf de eerste stappen van jullie persoonlijke reis tot op dit moment. Eerst en vooral zijn we hier allemaal omdat God dat heeft gewild en ons vanaf het begin heeft uitgekozen.

"Vragen", "zoeken" en "kloppen" betekent ook nadenken over ons eigen leven, ons herinneren en in ons hart sluiten wat de Heer in de loop der jaren heeft bereikt door talenten te vermenigvuldigen, het geloof te versterken en te zuiveren, en vrijgevigheid en vrijheid in naastenliefde te bevorderen. Soms is dit bereikt in vreugdevolle omstandigheden, en soms op manieren die moeilijker te begrijpen zijn, misschien zelfs door de mysterieuze beproeving van het lijden. Maar te allen tijde bevinden we ons in de omhelzing van die vaderlijke goedheid die kenmerkend is voor wat Hij in ons en door ons doet, ten behoeve van de Kerk. vgl: Lumen Gentium, 43[[[617|43]]]

Dit brengt ons bij een tweede overweging: God als de volheid en betekenis van ons leven. Voor u – voor ons – is de Heer alles. Hij is alles op verschillende manieren: als Schepper en bron van het bestaan, als liefde die roept en uitdaagt, als de kracht die ons aanzet en inspireert om te geven. Zonder Hem bestaat er niets, heeft niets zin, is niets de moeite waard. Uw "vragen", "zoeken" en "kloppen", zowel in het gebed als in het leven, heeft veel te maken met deze waarheid. In dit verband beschrijft Sint-Augustinus Gods aanwezigheid in zijn eigen leven met behulp van prachtige beeldspraak. Hij spreekt over een licht dat niet gebonden is aan ruimte, een stem die nooit vervaagt, voedsel dat niet minder wordt door het eten, en een honger die nooit gestild wordt, en hij concludeert: "Dit is wat ik liefheb wanneer ik mijn God liefheb" vgl: 10.6.8[[[850]]] Dit zijn de woorden van een mysticus, maar ze resoneren met onze eigen ervaring. Ze onthullen het verlangen naar oneindigheid dat in het hart van alle mannen en vrouwen leeft.

Om deze reden vertrouwt de Kerk u de taak toe om levende getuigen te zijn van Gods voorrang in uw leven. Door uzelf van alles te ontdoen, helpt u de broeders en zusters die u ontmoet om zelf deze vriendschap te cultiveren.

De geschiedenis leert ons immers dat een authentieke ervaring van God altijd aanleiding geeft tot een overvloedige uitstorting van naastenliefde. Dat was het geval in het leven van uw stichters en stichtsters, mannen en vrouwen die verliefd waren op de Heer en daarom bereid waren om "voor allen alles te worden" (1 Kor 9, 22)[b:1 Kor 9, 22], zonder onderscheid, op de meest uiteenlopende manieren en in de meest uiteenlopende situaties.

Het is waar dat sommigen vandaag, net als in de tijd van Maleachi, zeggen: "Het is zinloos om God te dienen" (Mal. 3, 14)[b:Mal. 3, 14]. Deze manier van denken leidt tot een echte verlamming van de ziel. We nemen uiteindelijk genoegen met een leven dat bestaat uit vluchtige momenten, oppervlakkige en sporadische relaties en voorbijgaande rages – dingen die een leegte in ons hart achterlaten. Dit is niet wat we nodig hebben om echt gelukkig te zijn. In plaats daarvan hebben we behoefte aan consistente, blijvende en gezonde ervaringen van liefde. Door het voorbeeld van jullie gewijde leven kunnen jullie worden vergeleken met de bloeiende bomen waarover we in de responsoriale psalm zongen (Ps. 1, 3)[[b:Ps. 1, 3]], die de "frisse lucht" van authentieke liefde over de hele wereld verspreiden.

Ik wil nog een laatste aspect van uw missie bespreken. We hoorden de Heer tegen de inwoners van Jeruzalem zeggen: "De zon der gerechtigheid zal opgaan, die met haar vleugels genezing brengt" (Mal. 3, 20)[b:Mal. 3, 20], waarmee Hij hen uitnodigde te hopen op de vervulling van hun bestemming voorbij het huidige moment. Dit is een verwijzing naar de eschatologische dimensie van het christelijk leven, die ons oproept om ons in te zetten voor de wereld, maar tegelijkertijd voortdurend te streven naar de eeuwigheid. Het is een uitnodiging voor jullie om het "vragen", "zoeken" en "kloppen" van jullie leven voort te zetten door middel van gebed tot de eeuwige horizon die de realiteit van deze wereld overstijgt. Om hen te richten op die zondag zonder zonsondergang, wanneer "de hele mensheid zal binnengaan in... (Gods) rust". Romeins Missaal (Italiaanse...Romeins Missaal (Italiaanse editie), Prefatie voor zondagen door het Jaar In dit verband vertrouwt het Tweede Vaticaans Concilie u een specifieke taak toe wanneer het zegt dat gewijde personen op een bijzondere manier geroepen zijn om te getuigen van "toekomstige goederen" . vgl: Lumen Gentium, 44[[[617|44]]]

Dierbare broeders en zusters, de Heer, aan wie u alles hebt gegeven, heeft u beloond met zoveel schoonheid en rijkdom, en ik wil u aansporen om wat u hebt ontvangen te koesteren en te cultiveren. Laten we ten slotte de woorden van de heilige Paulus VI in herinnering brengen: "Behoud", schreef hij aan de religieuzen, "de eenvoud van de 'minsten' van het Evangelie. Moge u erin slagen dit opnieuw te ontdekken in een innerlijke en nauwere relatie met Christus en in uw directe contact met uw broeders en zusters. Dan zult u door de werking van de Heilige Geest de vreugdevolle jubel ervaren van hen die ingewijd zijn in de geheimen van het koninkrijk. Probeer niet tot de 'geleerden en slimmeriken' te behoren... Voor hen zijn deze geheimen verborgen. Wees werkelijk arm, zachtmoedig, ijverig in het nastreven van heiligheid, barmhartig en zuiver van hart. Behoren tot degenen die de vrede van God in de wereld zullen brengen". Evangelica Testificatio, 54[[3722|54]]