Martelaren kunnen Christenen met verschillende achtergronden verenigen

Broeders en zusters, "Mij moge God ervoor bewaren op iets anders te roemen dan op het kruis van onze Heer Jezus Christus" (Gal. 6, 14)[b:Gal. 6, 14]. Deze woorden van de heilige Paulus de apostel, bij wiens graf we bijeen zijn, dienen als inleiding op de herdenking van de martelaren en getuigen van het geloof in de 21e eeuw, op het feest van de Verheffing van het Heilig Kruis.

Terwijl we aan de voet van het kruis van Christus staan, het middel van onze verlossing, ook wel beschreven als de "hoop van de Christenen" en de "glorie van de martelaren" vgl. Vespers van de...vgl. Vespers van de Byzantijnse Liturgie voor het feest van de Kruisverheffing, verwelkom ik de vertegenwoordigers van de Orthodoxe Kerken, de Oude Oosterse Kerken, de christelijke Gemeenschappen en de Oecumenische Organisaties, die ik bedank voor het accepteren van mijn uitnodiging voor deze viering. Aan allen die hier aanwezig zijn, bied ik een warme vredesgroet aan!

Wij zijn ervan overtuigd dat martelaarschap tot in de dood "de waarachtigst mogelijke gemeenschap is met Christus die zijn Bloed vergoot en door dat offer hen nabij brengt die eens veraf waren. (Ef. 2, 13)[[b:Ef. 2, 13]]". Ut Unum Sint, 84[[73|84]] Ook vandaag kunnen we met Johannes Paulus II bevestigen dat, waar haat elk aspect van het leven leek te hebben doordrongen, deze moedige dienaren van het Evangelie en martelaren van het geloof duidelijk lieten zien dat "liefde sterker is dan de dood". Oecumenische gedachtenis van de getuigen van het geloof in de twintigste eeuw, 4[[48|4]]

We gedenken onze broeders en zusters terwijl we onze blik richten op de Gekruisigde. Door zijn kruis openbaarde Jezus ons het ware gezicht van God, zijn oneindige medeleven met de mensheid; hij nam de haat en het geweld van de wereld op zich, om het lot te delen van allen die vernederd en onderdrukt worden: "Het waren onze ziekten die hij op zich nam, en onze smarten, die hij heeft gedragen" (Jes. 53, 4)[b:Jes. 53, 4].

Veel broeders en zusters dragen, zelfs vandaag de dag, hetzelfde kruis als onze Heer vanwege hun getuigenis van het geloof in moeilijke situaties en vijandige contexten: net als Hij worden zij vervolgd, veroordeeld en gedood. Over hen zegt Jezus: "Zalig die vervolgd worden om de gerechtigheid, want hun behoort het Rijk der hemelen. Zalig zijt gij, wanneer men u beschimpt, vervolgt en lasterlijk van allerlei kwaad beticht om Mijnentwil" (Mt. 5, 10-11)[b:Mt. 5, 10-11]. Het zijn vrouwen en mannen, religieuzen, leken en priesters, die met hun leven betalen voor hun trouw aan het evangelie, hun inzet voor gerechtigheid, hun strijd voor godsdienstvrijheid waar die nog steeds geschonden wordt, en hun solidariteit met de meest achtergestelden. Volgens de normen van de wereld zijn ze "verslagen". In werkelijkheid, zoals het Boek der Wijsheid ons vertelt: "Ook al worden zij naar de mening van de mensen gestraft, zij zijn vervuld van één hoop, de onsterfelijkheid" (Wijsheid 3, 4)[b:Wijsheid 3, 4].

Broeders en zusters, tijdens dit Jubeljaar vieren we de hoop van deze moedige getuigen van het geloof. Het is een hoop vol onsterfelijkheid omdat hun martelaarschap het evangelie blijft verspreiden in een wereld die getekend wordt door haat, geweld en oorlog; het is een hoop vol onsterfelijkheid omdat, ook al zijn ze lichamelijk gedood, niemand hun stem het zwijgen kan opleggen of de liefde die ze hebben getoond kan uitwissen; het is een hoop vol onsterfelijkheid omdat hun getuigenis voortleeft als een profetie van de overwinning van het goede op het kwade.

Ja, hun hoop is ongewapend. Zij getuigden van hun geloof zonder ooit de wapens van kracht en geweld te gebruiken, maar veeleer door de verborgen en zachtmoedige kracht van het evangelie te omarmen, in overeenstemming met de woorden van de apostel Paulus: "Dus zal ik het liefst van alles roemen op mijn zwakheden. Dan zal de kracht van Christus in mij wonen. (…) Want als ik zwak ben, dan ben ik sterk" (2 Kor. 12, 9-10)[b:2 Kor. 12, 9-10].

Mijn gedachten gaan naar de evangelische standvastigheid van Zuster Dorothy Stang, die zich inzette voor de landlozen in het Amazonegebied: toen degenen die haar wilden vermoorden haar om een wapen vroegen, liet ze hen haar Bijbel zien en antwoordde: "Dit is mijn enige wapen." Ik denk aan pater Ragheed Ganni, een Chaldeeuwse priester uit Mosul in Irak, die weigerde te vechten om te getuigen hoe een echte Christen zich gedraagt. Ik denk ook aan broeder Francis Tofi, een anglicaan en lid van de Melanesische broederschap, die zijn leven gaf voor vrede op de Salomonseilanden. Er zijn veel van dit soort voorbeelden, want ondanks het einde van de grote dictaturen van de twintigste eeuw is er helaas tot op de dag van vandaag geen einde gekomen aan de vervolging van Christenen; integendeel, in sommige delen van de wereld is deze juist toegenomen.

Deze moedige dienaren van het Evangelie en martelaren van het geloof "staan als een uitgestrekt panorama van de christelijke mensheid... een panorama van het Evangelie van de Zaligsprekingen, beleefd zelfs tot het vergieten van bloed". Oecumenische gedachtenis van de getuigen van het geloof in de twintigste eeuw, 3[[48|3]]

Beste broeders en zusters, we kunnen en willen niet vergeten. We willen gedenken. Dat doen we in de zekerheid dat, net als in de eerste eeuwen, ook in het derde millennium het bloed van de martelaren het zaad is van nieuwe Christenen. vgl: 50, 13[[[968]]] Wij willen deze herinnering levend houden samen met onze broeders en zusters van andere Kerken en Christelijke Gemeenschappen. Daarom wil ik opnieuw de toewijding van de katholieke Kerk bevestigen om de herinnering aan de geloofsgetuigen uit alle christelijke tradities veilig te stellen. De Commissie van Nieuwe Martelaren van het Dicasterie voor de Heiligverklaringen[d:539] voert deze taak uit in samenwerking met het Dicasterie voor de Bevordering van de Eenheid van de Christenen[d:543].

Zoals we tijdens de recente synode hebben erkend, verenigt de oecumene van het bloed "Christenen van verschillende achtergronden die samen hun leven geven voor het geloof in Jezus Christus". Het getuigenis van hun martelaarschap is welsprekender dan welk woord ook: eenheid komt voort uit het kruis van de Heer". Slotdocument 2e sessie van de Synode over synodaliteit, (23)[[9388|(23)]] Moge het bloed van zoveel getuigen de komst van de gezegende dag bespoedigen waarop we uit dezelfde beker van verlossing zullen drinken!

Beste vrienden, een Pakistaans kind genaamd Abish Masih, gedood tijdens een aanval op de katholieke kerk, schreef ooit in zijn notitieboekje: "De wereld een betere plek maken." Moge de droom van dit kind ons inspireren om moedig te getuigen van ons geloof, zodat we samen het zuurdesem kunnen zijn voor een vreedzame en broederlijke mensheid.