De volledige medewerking van de Heilige Maagd Maria aan het werk van de Verlossing.

Lezingen: (Eccl. 24, 23-31; Joh. 19, 25-27)[b:Eccl. 24, 23-31; Joh. 19, 25-27]

In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.

Het is voor mij een bron van diepe vreugde om de pontificale mis te vieren aan het altaar van de kathedraal van Sint-Pieter, als hoogtepunt van de pelgrimstocht Summorum Pontificum van 2025. Namens alle aanwezigen spreek ik mijn oprechte dankbaarheid uit aan allen die zich met zoveel toewijding en toewijding hebben ingezet om deze pelgrimstocht mogelijk te maken. Ik offer de Heilige Mis op voor de gelovigen van de Kerk over de hele wereld, die zich inzetten om de schoonheid van de Usus Antiquior van de Romeinse ritus te bewaren en te bevorderen. Moge de offerande van de pontificale mis van vandaag ons allen bemoedigen en sterken in de liefde voor onze eucharistische Heer, die door de apostolische traditie en met onvermoeibare en onmetelijke liefde voor ons sacramentaal Zijn offer op Golgotha hernieuwt en ons voedt met de onvergelijkbare vrucht van dat offer: het Hemelse Voedsel van Zijn Lichaam, Zijn Bloed, Zijn Ziel en Zijn Goddelijkheid.

Terwijl we op zaterdag de Heilige Mis van de Heilige Maagd Maria vieren, aanschouwen we het bedroefde en onbevlekte Hart van Maria, opgenomen in de glorie en dat nooit ophoudt te kloppen van liefde voor ons, kinderen die haar Goddelijke Zoon, stervend aan het kruis, aan haar moederlijke zorg heeft toevertrouwd. Toen de Heer de woorden uitsprak: "Vrouw, zie uw zoon! ... Zie uw moeder!", gericht tot Zijn Moeder en de heilige Johannes, apostel en evangelist, die aan de voet van het kruis stonden, drukte Hij een essentiële realiteit uit van de verlossing die Hij voor ons verwierf: de volledige medewerking van Zijn Moeder, de Heilige Maagd Maria, aan het werk van de Verlossing.

God de Vader wilde in Zijn plan van liefde voor onze eeuwige verlossing dat de Heilige Maagd Maria vanaf het eerste moment van haar conceptie zou deelnemen aan de genade van de verlossing die Zijn Goddelijke Zoon op Golgotha zou verkrijgen. Door haar Onbevlekte Ontvangenis was Maria vanaf het eerste moment van haar bestaan volledig voor Christus en, in Christus, volledig voor ons. De bemiddeling van onze redding door het Smartvolle en Onbevlekte Hart van Maria komt tot uiting in de laatste woorden van de Maagd Moeder van de Verlosser die in de evangeliën worden vermeld. Zij richtte deze woorden tot de dienaren tijdens de bruiloft te Kana, toen zij zich in angst tot haar wendden omdat er niet genoeg wijn was voor de gasten van het bruidspaar. Maria reageerde op hun onrust door hen naar haar Goddelijke Zoon te leiden, die ook voor het bruiloftsfeest was uitgenodigd, met haar moederlijke instructie: "Doe alles wat Hij jullie zegt".

Deze eenvoudige woorden drukken het mysterie van het Goddelijke Moederschap uit, waardoor de Maagd Maria de Moeder van God werd en de vleesgeworden Zoon van God voor onze redding in de wereld bracht. Door hetzelfde mysterie blijft zij het kanaal van alle genaden die op onmetelijke en onophoudelijke wijze uit het glorieuze en doorboorde Hart van haar Goddelijke Zoon stromen in de harten van haar broeders en zusters, die in de doop zijn aangenomen, terwijl zij hun aardse pelgrimstocht naar de eeuwige woning met Hem in de hemel volbrengen. Wij zijn zonen en dochters van Maria in haar Zoon, de vleesgeworden God. Met moederlijke zorg trekt zij onze harten naar haar Onbevlekt en Verheerlijkt Hart en leidt ze naar Hem, naar Zijn Heiligste Hart, en onderwijst ons met dezelfde woorden: "Doe alles wat Hij u zegt".

In de Heilige Maagd Maria aanschouwen we "de meest volmaakte uitdrukking" van de eeuwige Wijsheid van God - de Zoon van God, het Woord dat vanaf het begin van de schepping aan het werk is, dat alle dingen en vooral het menselijk hart volgens de goddelijke volmaaktheid ordent - “zowel door de bijzondere trouw waarmee zij haar toestand als ‘dienares’ van de Heer beleeft, als omdat in haar, als moeder van Christus, de goddelijke plannen hun volledige vervulling hebben gevonden”. Zij is, volgens de geïnspireerde woorden van het boek Sirach, “de moeder van mooie liefde en vrees, van kennis en heilige hoop”. Wij zijn vervuld van hoop dat onze Heer, de vleesgeworden goddelijke Wijsheid, luisterend naar de gebeden van de Moeder van de goddelijke Genade, die altijd voor Hem aanwezig is, ook onze generatie genadig wil zijn en de orde van liefde wil herstellen die God in de schepping en vooral in het hart van elke mens heeft geschreven. Door ons op elk moment van de dag in te spannen om ons hart te laten rusten in het glorieuze en doorboorde Hart van Jezus, verkondigen we aan de wereld de waarheid dat de verlossing in de wereld is gekomen. Verenigd van hart met het Onbevlekte en glorieuze Hart van Maria, trekken we de zielen naar Christus, de volheid van Gods barmhartigheid en liefde onder ons, in Zijn heilige Kerk.

Dit jaar vieren we zowel de honderdste verjaardag van de verschijning van het Kindje Jezus, samen met de Vrouwe van Fatima, aan de Eerbiedwaardige Dienares van God zuster Lúcia dos Santos, op 10 december 1925, als de honderdste verjaardag van de publicatie van de Encycliek Quas Primas[700] van Paus Pius XI, waarmee in de universele Kerk het feest van Christus Koning van Hemel en Aarde werd ingesteld, op 11 december 1925. Hiermee getuigen we van de waarheid dat Onze-Lieve-Heer Jezus Christus de Koning van alle harten is door het Mysterie van het Kruis, en dat Zijn Maagd Maria de bemiddelaarster is door wie Hij onze harten ertoe brengt steeds vollediger in Zijn Heiligste Hart te wonen.

In de verschijning aan de Eerbiedwaardige Dienares van God, zuster Lúcia dos Santos, heeft de Heer ons het bedroefde en onbevlekte Hart van de Maagd Maria getoond, bedekt met vele doornen vanwege onze onverschilligheid en ondankbaarheid, en vanwege onze zonden. In het bijzonder wil de Vrouwe van Fatima ons beschermen tegen het kwaad van het atheïstische communisme, dat de harten verwijdert van het Hart van Jezus – de enige bron van verlossing – en hen leidt tot rebellie tegen God en tegen de orde die Hij in de schepping heeft ingesteld en in het hart van elke mens heeft geschreven. Door haar verschijningen en de boodschap die zij aan de herdertjes, de heiligen Francesco en Giacinta Marto, en aan de eerbiedwaardige Lúcia dos Santos heeft toevertrouwd – een boodschap die bestemd is voor de hele Kerk – heeft de Madonna de invloed van de atheïstische cultuur op de Kerk zelf aan de kaak gesteld, die velen tot afvalligheid en het verlaten van de waarheden van het katholieke geloof heeft gebracht.

Tegelijkertijd heeft de Madonna ons geleerd om daden van liefde en boetedoening te verrichten voor de beledigingen aan het Heilig Hart van Jezus en aan haar Onbevlekt Hart door middel van de devotie van de eerste zaterdagen van de maand. Deze bestaat uit het sacramentaal biechten van onze zonden, het waardig ontvangen van de Heilige Communie, het bidden van vijf tientjes van de Heilige Rozenkrans en het gezelschap houden van de Madonna door te mediteren over de mysteries van de Rozenkrans. Uit de boodschap van de Madonna blijkt duidelijk dat alleen het geloof, dat de mens in een relatie van eenheid van hart met het Heilig Hart van Jezus brengt – door de bemiddeling van haar Onbevlekt Hart – de mens kan redden van de geestelijke straffen die de rebellie tegen God onvermijdelijk met zich meebrengt voor degene die deze rebellie pleegt en voor de hele samenleving, evenals voor de Kerk zelf. De devotie van de eerste zaterdagen is ons antwoord van gehoorzaamheid aan de hemelse Moeder, die niet zal nalaten om voor ons en de hele wereld alle genaden te verkrijgen die we zo dringend nodig hebben. Deze devotie is geen op zichzelf staande daad, maar drukt een levensstijl uit: de dagelijkse bekering van het hart tot het Heilig Hart van Jezus, onder de leiding en de moederlijke bescherming van het Smartvolle en Onbevlekte Hart van Maria, tot eer van God en voor het heil van de zielen.

Wanneer we nadenken over de rebellie tegen de orde en de vrede die God in elk menselijk hart heeft ingeprent – een rebellie die de wereld, en zelfs de Kerk, meesleept in een groeiende verwarring, verdeeldheid en vernietiging van anderen en van onszelf – begrijpen we, net als paus Pius XI, het belang van onze verering van Christus onder de titel van Koning van Hemel en Aarde. Een dergelijke verering is geen vorm van ideologie. Het is geen verering van een idee of een abstract ideaal. Het is gemeenschap met Christus Koning, vooral door de Heilige Eucharistie, waarin we onze eigen koninklijke missie in Hem begrijpen, aanvaarden en beleven. Het is de realiteit waarin we geroepen zijn te leven: de realiteit van gehoorzaamheid aan de wet van God die in onze harten en in de aard van alle dingen is geschreven. Het is de realiteit van onze harten, verenigd met het Onbevlekte Hart van Maria, die steeds vollediger hun rust vinden in het Heilig Hart van Jezus.

De pontificale mis van vandaag wordt gevierd volgens de oudste vorm van de Romeinse ritus, de Usus Antiquior. De Kerk viert de 18e verjaardag van de afkondiging van het Motu Proprio Summorum Pontificum[1901], waarmee paus Benedictus XVI de regelmatige viering van de mis volgens deze vorm, die al sinds de tijd van Sint-Gregorius de Grote in gebruik is, mogelijk heeft gemaakt. Nu we vandaag het voorrecht hebben om deel te nemen aan het Heilig Offer van de Mis, kunnen we niet anders dan denken aan de gelovigen die in de loop van de christelijke eeuwen de Heer hebben ontmoet en hun leven in Hem hebben verdiept door middel van deze eerbiedwaardige vorm van de Romeinse ritus. Velen werden geïnspireerd om de heldhaftigheid van de heiligheid te beoefenen, tot aan het martelaarschap toe. Degenen onder ons die oud genoeg zijn om opgegroeid te zijn met het bidden tot God volgens de Usus Antiquior, kunnen niet anders dan zich herinneren hoezeer dit ons heeft geholpen om onze blik op Jezus gericht te houden, vooral bij het beantwoorden van onze roeping in het leven. Ten slotte kunnen we niet anders dan God danken voor de manier waarop deze eerbiedwaardige vorm van de Romeinse ritus velen tot het geloof heeft geleid en het geloofsleven heeft verdiept van degenen die voor het eerst de onvergelijkbare schoonheid ervan hebben ontdekt, dankzij de discipline die door Summorum Pontificum[1901] is ingesteld. Laten we God danken dat door Summorum Pontificum[1901] de hele Kerk een steeds dieper begrip en liefde ontwikkelt voor de grote gave van de Heilige Liturgie, zoals die ons in een ononderbroken lijn is overgeleverd door de Apostolische Traditie, door de Apostelen en hun opvolgers. Door de Heilige Liturgie, in onze aanbidding van God "in geest en waarheid", is de Heer op de meest volmaakte wijze op aarde bij ons: zij is de hoogste uitdrukking van ons leven in Hem. Laten we ons nu, terwijl we de grote schoonheid van de misviering aanschouwen, inspireren en sterken om diezelfde schoonheid te weerspiegelen in de goedheid van ons dagelijks leven, onder de moederlijke bescherming van de Maagd Maria.

Laten we nu onze harten verheffen, verenigd met het Onbevlekte Hart van Maria, naar het glorieuze en doorboorde Hart van Jezus, dat voor ons is geopend in het Eucharistisch Offer, waardoor Hij Zijn Offer op Golgotha sacramentaal aanwezig maakt. Laten we onze harten – vervuld van zoveel vreugde en zoveel leed – verheffen naar de onuitputtelijke bron van Goddelijke Barmhartigheid en Liefde, in het vertrouwen dat we in het Eucharistische Hart van Jezus gesterkt zullen worden in de vrede en gesterkt in het dragen van het kruis van onze smarten met hetzelfde vertrouwen als de Maagd Maria. Zo zullen we, onder de voortdurende en barmhartige blik van de Heilige Maagd Maria, trouw en met heel ons hart vooruitgang kunnen boeken op de weg van onze aardse pelgrimstocht, tot aan onze eeuwige verblijfplaats in de hemel.

In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.