Verenigd in Christus zijn nuntii voorbeeld van menselijke broederschap en vrede tussen alle volkeren

Uwe Eminenties, Excellenties, Monsignori,

Een speciale groet aan u allen, beste Pauselijke Vertegenwoordigers. Voordat ik u deelgenoot maak van de woorden die ik heb voorbereid, wil ik Zijne Eminentie en u allen zeggen dat wat de kardinaal heeft gezegd, ik niet heb gezegd op voorstel van iemand, maar omdat ik er diep in geloof: uw rol, uw ambt is onvervangbaar. De Kerk zou niet in staat zijn om veel dingen te geven als het niet was voor het offer, het werk en alles wat u doet om zo'n belangrijke dimensie van de grote missie van de Kerk mogelijk te maken, en precies in het geval waarover ik sprak, namelijk de selectie van kandidaten voor het bisschopsambt. Hartelijk dank voor wat u doet! Heb nu alstublieft een beetje geduld.

Na de viering van het Jubileum van de Heilige Stoel[9550] gisterochtend, ben ik blij dat ik kort bij u kan blijven, de vertegenwoordigers van de paus bij de staten en internationale organisaties over de hele wereld.

Allereerst wil ik u bedanken voor uw komst, voor het ondernemen van een reis die voor velen van u lang was. Dank u wel! U bent als mensen al een beeld van de Katholieke Kerk, want een Corps Diplomatique zo universeel als het onze bestaat in geen enkel ander land ter wereld. Maar tegelijkertijd denk ik dat we ook kunnen zeggen dat geen enkel ander land ter wereld een Corps Diplomatique heeft dat zo verenigd is als u: omdat uw, onze, gemeenschap niet louter functioneel is, noch een idee; we zijn verenigd in Christus en we zijn verenigd in de Kerk. Het is interessant om na te denken over dit feit: dat de diplomatie van de Heilige Stoel in haar personeel een model vormt - zeker niet perfect, maar zeer betekenisvol - van de boodschap die zij voorstelt: die van menselijke broederschap en vrede tussen alle volkeren.

Beste vrienden, ik zet mijn eerste stappen in dit ambt dat de Heer mij heeft toevertrouwd. En ik voel ook naar u toe wat ik enkele dagen geleden toevertrouwde toen ik het Staatssecretariaat toesprak[9535]: namelijk mijn dankbaarheid jegens hen die mij dag na dag helpen om mijn dienst uit te voeren. Deze dankbaarheid is des te groter als ik bedenk - en direct aanhaal als ik verschillende onderwerpen aansnijd - dat jullie werk mij heel vaak voorgaat! Ja, en dit geldt in het bijzonder voor u, want wanneer mij een situatie wordt voorgelegd die bijvoorbeeld betrekking heeft op de Kerk in een bepaald land, kan ik vertrouwen op de documentatie, beschouwingen en samenvattingen die door u en uw medewerkers zijn voorbereid. Het netwerk van Pontificale Vertegenwoordigingen is altijd actief en werkzaam. Dit is voor mij een reden tot grote waardering en dankbaarheid. Ik denk hierbij zeker aan de toewijding en organisatie, maar meer nog aan de drijfveren die u leiden, de pastorale stijl die u moet kenmerken, de geest van geloof die ons inspireert. Dankzij deze kwaliteiten zal ook ik kunnen ervaren wat de heilige Paulus VI schreef: dat de paus door middel van zijn vertegenwoordigers, die in verschillende naties verblijven, deel kan nemen aan het leven van zijn zonen en, bijna door er deel van uit te maken, zich op een zekerdere en snellere manier bewust wordt van hun behoeften en tegelijkertijd hun aspiraties. vgl: Sollicitudo Omnium Ecclesiarum, 0[[[2385|+4]]]

En nu wil ik graag een Bijbels beeld met u delen dat in mij opkwam toen ik dacht aan uw zending in relatie tot de mijne. Aan het begin van de Handelingen der Apostelen (Hand. 3, 1-10)[b:Hand. 3, 1-10] beschrijft het verhaal van de genezing van de verlamde het apostolaat van Petrus goed. We staan aan het begin van de christelijke ervaring en de eerste gemeenschap, verzameld rond de apostelen, weet dat ze kan rekenen op één enkele realiteit: de opgestane en levende Jezus. Een kreupele man zit te bedelen bij de deur van de tempel. Het lijkt het beeld van een mensheid die de hoop heeft verloren en berust. Ook vandaag nog ontmoet de Kerk vaak mannen en vrouwen die geen vreugde meer kennen, die door de maatschappij aan de kant zijn gezet of die door het leven in zekere zin gedwongen zijn om te bedelen om hun bestaan. Deze bladzijde van de Handelingen vertelt:

Toen hij Petrus en Johannes zag, die juist de tempel wilden binnengaan, vroeg hij om een aalmoes. Petrus, evenals Johannes, zag hem strak aan en zei: “Kijk ons eens aan.” Hij richtte zijn blik op hen in de verwachting iets van hen te krijgen. Doch Petrus sprak: “Zilver of goud heb ik niet; maar wat ik heb geef ik u. In de naam van Jezus Christus de Nazoreeër: gebruik uw voeten!” Hij pakte hem bij zijn rechterhand en hielp hem overeind. Op hetzelfde ogenblik kwam er kracht in zijn voeten en enkels, met een sprong stond hij overeind, begon te lopen en ging lopend en springend met hen de tempel binnen, terwijl hij God verheerlijkte." (Hand. 3, 4-8)[b:Hand. 3, 4-8].

Het verzoek dat Petrus aan deze man doet - "Kijk ons eens aan" - zet ons aan het denken. In iemands ogen kijken betekent een relatie opbouwen. De bediening van Petrus is het creëren van relaties, bruggen: en een vertegenwoordiger van de paus dient in de eerste plaats deze uitnodiging om in de ogen te kijken. Wees altijd de ogen van Petrus! Wees mannen die in staat zijn relaties op te bouwen waar dat het moeilijkst is. Maar bewaar daarbij dezelfde nederigheid en hetzelfde realisme van Petrus, die zich er terdege van bewust is dat hij niet de oplossing voor alles heeft: "Zilver of goud heb ik niet", zegt hij; maar hij weet dat hij heeft wat telt, namelijk Christus, de diepste zin van elk bestaan: "In de naam van Jezus Christus de Nazoreeër: gebruik uw voeten!".

Christus geven betekent liefde geven, getuigen van de naastenliefde die voor alles klaarstaat. Ik reken op jullie zodat in de landen waar jullie wonen, iedereen mag weten dat de Kerk altijd klaar staat voor alles uit liefde, dat ze altijd aan de kant staat van de minsten, de armen, en dat ze altijd het heilige recht zal verdedigen om in God te geloven, om te geloven dat dit leven niet overgeleverd is aan de machten van deze wereld, maar doorkruist wordt door een mysterieuze betekenis. Alleen liefde is het geloof waard, tegenover het lijden van de onschuldigen, de gekruisigden van vandaag, die velen van jullie persoonlijk kennen, omdat jullie volken dienen die het slachtoffer zijn van oorlog, geweld en onrecht, of zelfs van het valse welzijn dat misleidt en teleurstelt.

Beste broeders, mogen jullie je altijd getroost weten door het feit dat jullie dienst sub umbra Petri is, zoals jullie gegraveerd zullen vinden op de ring die jullie als geschenk van mij zullen ontvangen. Voel je altijd verbonden met Petrus, beschermd door Petrus, gezonden door Petrus. Alleen in gehoorzaamheid en in effectieve gemeenschap met de paus kan je ambt effectief zijn voor de opbouw van de Kerk, in gemeenschap met de lokale bisschoppen.

Heb altijd een zegenende blik, want het ambt van Petrus is zegenen, dat wil zeggen, altijd het goede weten te zien, zelfs het verborgene, dat zich in de minderheid bevindt. Voel dat jullie missionarissen zijn, gezonden door de paus om werktuigen te zijn van gemeenschap, eenheid, ten dienste van de waardigheid van de menselijke persoon, om overal oprechte en constructieve relaties te bevorderen met de autoriteiten waarmee jullie moeten samenwerken. Moge uw bekwaamheid altijd verlicht zijn door het gezonde besluit tot heiligheid. De heiligen die in de diplomatieke dienst van de Heilige Stoel waren, zoals de heilige Johannes XXIII en de heilige Paulus VI, zijn een voorbeeld voor ons.

Beste vrienden, jullie aanwezigheid hier vandaag versterkt het besef dat de rol van Petrus is om te bevestigen in het geloof. Jullie zijn de eersten die deze bevestiging nodig hebben om zijn boodschappers te worden, zichtbare tekenen in elk deel van de wereld.

Moge de Heilige Deur waar we gisteren samen doorheen zijn gegaan ons aansporen om moedige getuigen van Christus te zijn, die altijd onze hoop is. Dank u wel.