Vruchtbaarheid van Jezus Christus en het voorbeeld van de Heilige Maagd Maria

Beste zusters en broeders,

Vandaag hebben we de vreugde en de genade om het Jubileum van de Heilige Stoel te vieren op de liturgische feestdag van Maria, Moeder van de Kerk. Dit gelukkige toeval is een bron van licht en innerlijke inspiratie in de Heilige Geest, die zich gisteren, op Pinksteren, overvloedig heeft uitgestort over het volk van God. Het is in deze geestelijke omgeving dat we een bijzondere dag beleven; eerst met de meditatie die we hebben gehoord en nu, aan de tafel van het Woord en de Eucharistie.

Het Woord van God in deze viering helpt ons om het mysterie van de Kerk en, daarbinnen, van de Heilige Stoel te begrijpen in het licht van de twee Bijbelse beelden die door de Geest zijn geïnspireerd in de Handelingen van de Apostelen (Hand. 1, 12-14)[b:Hand. 1, 12-14] en in het Evangelie van Johannes. (Joh. 19, 25-34)[b:Joh. 19, 25-34].

Laten we beginnen met het fundamentele verslag, het verhaal van Jezus' dood. Johannes, de enige van de Twaalf die op Golgota aanwezig was, zag en getuigde dat Jezus' moeder samen met de andere vrouwen onder het kruis stond. (Joh. 19, 25)[[b:Joh. 19, 25]] En hij hoorde met eigen oren de laatste woorden van de Meester, waaronder deze: "Vrouw, hier is je zoon!" en toen, zich tot hem wendend: "Hier is je moeder!" (Joh. 19, 26-27)[b:Joh. 19, 26-27].

Maria's moederschap nam door het mysterie van het kruis een onvoorstelbare sprong: de moeder van Jezus werd de nieuwe Eva, de bron van nieuw en eeuwig leven voor ieder mens die ter wereld komt, omdat haar Zoon haar verbond met zijn verlossende dood. Het thema van vruchtbaarheid is duidelijk aanwezig in deze liturgie. Het openingsgebed benadrukt dit onmiddellijk door de Vader te vragen dat de Kerk, gesteund door de liefde van Christus, "van dag tot dag vruchtbaarder mag zijn." Collecta (Italiaanse versie)Collecta (Italiaanse versie)

De vruchtbaarheid van de Kerk is dezelfde vruchtbaarheid als die van Maria; zij wordt gerealiseerd in het leven van haar leden in de mate dat zij "in het klein" herbeleven wat de Moeder beleefde, namelijk dat zij liefhebben volgens de liefde van Jezus. Alle vruchtbaarheid van de Kerk en van de Heilige Stoel hangt af van het kruis van Christus. Anders is het slechts schijn, zo niet erger. Een groot hedendaags theoloog schreef: "Als de Kerk de boom is die gegroeid is uit het kleine mosterdzaadje van het kruis, dan is deze boom voorbestemd om op zijn beurt mosterdzaadjes voort te brengen, en dus vruchten die de vorm van het kruis herhalen, omdat ze juist aan het kruis hun bestaan te danken hebben" Cordula oder der Ernstfall)[[9549]]

In de Collecta baden we ook dat de Kerk zich mag verheugen "in de heiligheid van haar kinderen". In feite is de vruchtbaarheid van Maria en van de Kerk onlosmakelijk verbonden met hun heiligheid, die hun gelijkvormigheid aan Christus is. De Heilige Stoel is heilig zoals de Kerk heilig is, in haar oorspronkelijke kern, in de essentie van haar wezen. De Apostolische Stoel bewaart dus de heiligheid van zijn wortels en wordt door hen bewaard. Maar het is niet minder waar dat ze ook leeft in de heiligheid van elk van haar leden. Daarom is de beste manier om de Heilige Stoel te dienen het streven naar heiligheid, ieder volgens zijn of haar specifieke levensstaat en het werk dat hem of haar is toevertrouwd.

Bijvoorbeeld, een priester die persoonlijk een zwaar kruis draagt vanwege zijn ambt, maar toch elke dag naar het kantoor gaat en probeert zijn werk zo goed mogelijk te doen met liefde en geloof, deze priester neemt deel aan en draagt bij aan de vruchtbaarheid van de Kerk. Ook een vader of moeder van een gezin die thuis in een moeilijke situatie leeft, met een kind dat zorgen baart of een zieke ouder, en zijn of haar werk met toewijding voortzet, die man of vrouw draagt bij aan de vruchtbaarheid van Maria en van de Kerk.

Laten we ons nu richten op het tweede beeld, het beeld dat Lucas beschrijft aan het begin van de Handelingen van de Apostelen, waarin de moeder van Jezus wordt afgebeeld samen met de apostelen en leerlingen in de Bovenzaal (Hand. 1, 12-14)[b:Hand. 1, 12-14]. Het presenteert het moederschap van Maria tegenover de ontluikende Kerk, een "archetypisch" moederschap dat in elke tijd en plaats relevant blijft. Het is altijd en vooral de vrucht van het paasmysterie, van de gave van de gekruisigde en verrezen Heer.

De heilige Geest, die met kracht neerdaalt op de eerste gemeenschap, is dezelfde Geest die Jezus schonk met zijn laatste adem. (Joh. 19, 30)[[b:Joh. 19, 30]] Dit Bijbelse beeld is onlosmakelijk verbonden met het eerste. De vruchtbaarheid van de Kerk is altijd verbonden met de genade die vloeide uit het doorboorde Hart van Jezus, samen met bloed en water, die de sacramenten symboliseren. (Joh. 19, 34)[[b:Joh. 19, 34]]

In de Bovenzaal staat Maria, dankzij de moederlijke zending die zij aan de voet van het kruis heeft ontvangen, ten dienste van de ontluikende gemeenschap: zij is de levende herinnering aan Jezus en als zodanig is zij het middelpunt dat de verschillen harmoniseert en de eenheid van het gebed van de leerlingen verzekert.

Ook in deze tekst worden de apostelen bij naam genoemd en, zoals altijd, is Petrus de eerste. (Hand. 1, 13)[[b:Hand. 1, 13]] Maar in werkelijkheid is hij zelf de eerste die door Maria wordt gesteund in zijn ambt. Op dezelfde manier ondersteunt de Moeder Kerk het ambt van de opvolgers van Petrus met het mariale charisma. De Heilige Stoel ervaart op een heel bijzondere manier de coëxistentie van deze twee principes: de Mariale en de Petrinische. Het is precies het mariale principe, met haar moederschap, gave van Christus en van de Geest, die de vruchtbaarheid en heiligheid van het petrinische principe verzekert.

Beste vrienden, laten we God loven voor zijn Woord, de lamp die onze stappen leidt, zelfs in ons dagelijks leven in dienst van de Heilige Stoel. Verlicht door zijn Woord, laten we ons gebed vernieuwen: Geef, o Vader, dat uw Kerk, gesteund door de liefde van Christus, steeds vruchtbaarder mag zijn in de Geest, zich mag verheugen in de heiligheid van haar kinderen, en heel de menselijke familie tot haar omhelzing mag trekkenVgl. Collecta (Italiaanse...Vgl. Collecta (Italiaanse versie). Amen.