Tot de deelnemers aan de Algemene Kapittels van de Afrikaanse Missievereniging en van de Derde Orde van de H. Franciscus en tot de opleiders van de dienaren van de Paracleet

In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.

Vrede zij met u!

Dierbare broeders en zusters, welkom!

Ik groet de aanwezige algemene oversten, in het bijzonder degenen die zojuist zijn gekozen, de leden van de bestuursorganen en u allen, die behoren tot de Derde Orde van Sint Franciscus – wie is de nieuwe generaal? Al herkozen? Ah, nog niet, goed – dan aan de Sociëteit van Afrikaanse Missies en het Instituut van de Dienaren van de Paracleet.

Velen van jullie komen naar deze bijeenkomst in het kader van het Algemeen Kapittel, op een belangrijk moment in jullie leven en in dat van de hele Kerk. Laten we daarom allereerst bidden voor uw instituten en voor alle gewijde personen, opdat zij, "met God als enig en doel boven alles, de contemplatie, waarmee zij zich met hart en ziel aan God hechten, verenigen met de apostolische ijver, waarmee zij zich inspannen om mee te werken aan het werk van de verlossing" Perfectae Caritatis, 5[[677|5]]

Jullie vertegenwoordigen hier drie charismatische realiteiten die op verschillende momenten in de geschiedenis van de Kerk zijn ontstaan, als antwoord op verschillende contingente behoeften, maar verenigd en complementair in de harmonieuze schoonheid van het mystieke Lichaam van Christus. vgl: Lumen Gentium, 7[[[617|7]]]

De oudste van de hier aanwezige ordes is de Derde Regelorde van Sint Franciscus, waarvan het begin teruggaat tot de heilige van Assisi zelf, maar die later door paus Nicolaas V tot orde werd verheven. vgl: Pastoralis officii[[[9540]]] De thema's die u in het 113e Algemene Kapittel behandelt – gemeenschappelijk leven, vorming en roepingen – hebben betrekking op de hele grote Familie van God. Het is echter belangrijk dat u ze, zoals de titel van uw werkzaamheden aangeeft, benadert in het licht van uw "boetvaardige" charisma. Dit herinnert ons er namelijk aan dat we – volgens de woorden van de heilige Franciscus zelf – alleen door een voortdurende weg van bekering onze broeders en zusters "de welriekende woorden van onze Heer Jezus Christus" kunnen aanbieden. Franciscus van Assisie,...Franciscus van Assisie, Eerste brief aan de gelovigen, 19

Van recentere datum is de Sociëteit van Afrikaanse Missies opgericht op 8 december 1856 door de eerbiedwaardige bisschop Melchior de Marion Brésillac, een teken van die zendingsgeest die de kern vormt van het leven van de Kerk. vgl: Evangelii Gaudium, 273[[[4984|273]]] De geschiedenis van uw instituut, beste broeders, getuigt hiervan: door trouw te blijven aan uw missie hebt u in de loop der tijd duizend interne en externe moeilijkheden in uw gemeenschappen overwonnen en bent u gegroeid, waarbij u de tegenslagen juist als een kans en inspiratie hebt gezien om nieuwe apostolische horizonten in Afrika en vervolgens in andere delen van de wereld te verkennen. In dit verband is de aansporing van de stichter om trouw te blijven aan de eenvoud van de apostolische prediking en tegelijkertijd altijd bereid te zijn om de "dwaasheid van het kruis" te omarmen (1 Kor. 1, 17-25)[[b:1 Kor. 1, 17-25]] zeer mooi: eenvoudig en rustig, zelfs tegenover het onbegrip en de spot van de wereld. Vrij van elke beïnvloeding omdat jullie 'vervuld' zijn van Christus, en in staat om jullie broeders en zusters tot Hem te brengen omdat jullie bezield zijn door één enkel streven: zijn Evangelie aan de hele wereld verkondigen. (Fil. 1, 12-14.21)[[b:Fil. 1, 12-14.21]] Wat een groot teken voor de hele Kerk en voor de hele wereld!

En dan komen we bij het meest recent opgerichte instituut: de Servi del Paraclito. Dienaren van die Geest die in ons woont (Rom. 8, 9)[[b:Rom. 8, 9]] door de gave van het doopsel en die geneest "quod est saucium" – dat wil zeggen wat gewond is – zoals we over enkele dagen zullen zingen in de sequentie van Pinksteren. Dienaren van de Genezende Geest: zo wilde pater Gerald Fitzgerald jullie hebben, die in 1942 jullie werk voor de zorg voor priesters in moeilijkheden begon, "Pro Christo sacerdote", zoals jullie motto zegt. vgl. Constituties, 4,4vgl. Constituties, 4,4 Sindsdien vervult u in verschillende delen van de wereld uw bediening van nederige, geduldige, delicate en discrete nabijheid ten opzichte van mensen die diep gekwetst zijn, door hen therapeutische wegen voor te stellen die een eenvoudig en intens spiritueel leven, zowel persoonlijk als in gemeenschap, combineren met hooggekwalificeerde professionele hulp, afgestemd op de behoeften van elk individu. Uw aanwezigheid herinnert ons ook aan iets belangrijks: namelijk dat wij allen, hoewel geroepen om voor onze broeders en zusters dienaren van Christus, genezers van zielen te zijn (Lc. 5, 31-32)[[b:Lc. 5, 31-32]], zelf ook zieken zijn die genezing nodig hebben. Zoals Sint-Augustinus zegt, gebruikmakend van het beeld van een boot, hebben wij allen "in dit leven onze eigen scheuren van sterfelijkheid en broosheid, waardoor de zonde binnenkomt vanuit de golven van deze eeuw." 278, 13,13[[880]] En de heilige bisschop van Hippo stelt een remedie voor tegen het kwaad: "Om ons leeg te maken en niet ten onder te gaan", zegt hij, "laten we ons aansluiten bij deze aansporing... Laten we vergeven!" (ibid.). Laten we vergeven, want overal, "in onze parochies, in onze gemeenschappen, in verenigingen en bewegingen, kortom, overal waar christenen zijn, moet iedereen (...) een oase van barmhartigheid kunnen vinden." Misericordiae Vultus, 12[[5872|12]]

Dierbare broeders en zusters, dank u voor uw bezoek, dat ons vandaag in deze zaal de Kerk laat zien in drie stralende dimensies van haar schoonheid: de inzet voor bekering, het enthousiasme voor de zending en de warmte van barmhartigheid. Dank u voor al het werk dat u overal ter wereld verricht. Ik zegen u en bid voor u, in deze noveen van Pinksteren, opdat u steeds meer volgzame instrumenten van de Heilige Geest mogen zijn volgens Gods plannen. Dank u.