8. De arbeiders in de wijngaard. "En Hij zei tot hen: 'Gaat ook naar mijn wijngaard'" (Mt. 20, 4)

Broeders en zusters,

Ik wil opnieuw kijken met een gelijkenis van Jezus. Ook in dit geval is het een verhaal dat onze hoop voedt. We hebben vaak de indruk dat we geen betekenis voor ons leven kunnen vinden: we voelen ons nutteloos, ontoereikend, net als de arbeiders die op het marktplein zitten te wachten tot iemand hen naar hun werk brengt. Maar de tijd gaat voorbij, het leven verandert en we voelen ons niet erkend of gewaardeerd. Soms kwamen we niet op tijd, doken andere mensen voor ons op en namen onze zorgen ons ergens anders mee naartoe.

De metafoor van het marktplein is heel toepasselijk voor deze tijd, want de markt is de plek waar zaken worden gedaan, waar mensen niet alleen rijkdom en waardigheid kopen en verkopen, maar ook de kans om iets terug te winnen. En als ze zich niet gewaardeerd en erkend voelen, lopen ze het risico zich te verkopen aan de eerste de beste bieder. Maar de Heer vertelt ons dat ons leven de moeite waard is en Hij wil ons helpen dat te begrijpen.

Ook in de parabel die we vandaag bespreken (Mt. 20, 1-7)[[b:Mt. 20, 1-7]], zijn er werkers die wachten op iemand die hen een dag inhuurt. We zijn in hoofdstuk 20 van het Evangelie van Mattheüs, en daar vinden we ook een persoon die zich op een ongewone manier gedraagt, die verrast en uitdaagt. Hij is de eigenaar van een wijngaard, die persoonlijk komt om zijn arbeiders te zoeken. Hij wil duidelijk een persoonlijke relatie met hen opbouwen.

Zoals ik zei: het is een parabel die hoop geeft, omdat we zeggen dat deze eigenaar meer dan eens langskomt om zich te ontfermen over degenen die zin willen geven aan hun leven. De landeigenaar gaat bij zonsopgang onmiddellijk naar buiten en gaat dan, om de drie uur, weer op zoek naar werkers die hij naar zijn wijngaard kan sturen. Als je dit schema volgt, is er na drie uur 's middags uitgaan geen reden meer om nog een keer naar buiten te gaan, omdat de werkdag om zes uur eindigt.

Deze onvermoeibare meester, die koste wat kost waarde wil geven aan het leven van ieder van ons, gaat echter om vijf uur de deur uit. De arbeiders die op de markt waren gebleven, hadden waarschijnlijk alle hoop opgegeven. Die dag was het niets geworden. Toch geloofde iemand nog in hen. Wat heeft het voor zin om arbeiders aan te nemen voor het laatste uur van de werkdag? En toch, zelfs als het lijkt alsof we weinig in het leven kunnen doen, is het altijd de moeite waard. Er is altijd de mogelijkheid om betekenis te vinden, want God houdt van ons leven.

En zo is de originaliteit van deze landeigenaar zelfs te zien aan het einde van de dag, op het moment van de uitbetaling. Met de eerste arbeiders, degenen die overdag naar de wijngaard gingen, ging de meester akkoord voor een denarie, wat het typische was. Tegen anderen zei hij dat hij ze zou geven wat eerlijk is. Het is hier dat de gelijkenis ons ons provoceert§: : wat is eerlijk? Voor de eigenaar van de wijngaard, dat wil zeggen voor God, is het goed dat iedereen krijgt wat nodig is om te leven. Hij heeft de arbeiders persoonlijk geroepen, hij kent hun waardigheid en op basis daarvan wil hij hen helpen. Hij geeft ze alleen een denaria.

Het verhaal vertelt dat de arbeiders van het eerste uur teleurgesteld zijn: ze kunnen de schoonheid van het gebaar van de landeigenaar niet zien, die niet onrechtvaardig was, maar gewoon gul; die niet alleen naar verdienste keek, maar ook naar nood. God wil zijn Koninkrijk, dat wil zeggen een vervuld, eeuwig en gelukkig leven, aan iedereen geven. En dit is wat Jezus met ons doet: Hij stelt geen rangorde vast, Hij geeft heel zichzelf aan hen die hun hart voor hem openen.

In het licht van deze gelijkenis zou de christen van vandaag in de verleiding kunnen komen om te denken: "Waarom meteen aan het werk gaan? Als het loon hetzelfde is, waarom dan meer werken?". De heilige Augustinus antwoordt op deze twijfels door te zeggen: "Waarom treuzel je dan met het volgen van Hem die jou roept, als je zeker bent van het loon, maar onzeker over de dag? Zorg ervoor dat je jezelf niet berooft, door uitstel, van wat Hij je zal geven volgens zijn belofte". 87, 6, 8[[880]]

Ik zou willen zeggen, vooral tegen de jongeren, wacht niet, maar reageer enthousiast op de Heer die ons roept om in zijn wijngaard te werken. Wacht niet, stroop je mouwen op, want de Heer is gul en je zult niet teleurgesteld worden! Als je in zijn wijngaard werkt, zul je een antwoord vinden op die diepe vraag die je in je draagt: wat is de zin van mijn leven?

Beste broeders en zusters, laten we ons niet laten ontmoedigen! Zelfs in de donkere momenten van het leven, wanneer de tijd voorbijgaat zonder ons de antwoorden te geven die we zoeken, laten we de Heer vragen die weer tevoorschijn zal komen en ons zal vinden waar we op hem wachten. Hij is vrijgevig en zal spoedig komen!