Het gezinsleven gaat vooraf aan studie en onderwijst het door toewijding en heiligheid.

In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.
Vrede zij met u!

Buongiorno, buenos dias, good morning!
Dierbare broeders en zusters

Met vreugde heet ik jullie welkom, die de internationale academische gemeenschap vormen van het Johannes Paulus II Theologisch Instituut voor de Wetenschap van Huwelijk en Gezin. Ik begroet de Grootkanselier, Kardinaal Baldassarre Reina, de Decaan, Monseigneur Philippe Bordeyne, de Vice-Presidenten van de secties "extra Urbe, de professoren, de weldoeners, jullie allemaal, lieve studenten en alumni die uit verschillende landen zijn gekomen voor het Jubileum[d:550]. Mogen zij allen welkom zijn!

In de verschillende sociale, economische en culturele contexten zijn de uitdagingen die tot ons komen verschillend: overal en altijd zijn we echter geroepen om het gezin te ondersteunen, te verdedigen en te bevorderen, in de eerste plaats door een levensstijl die in overeenstemming is met het Evangelie. De kwetsbaarheid en de waarde ervan, beschouwd in het licht van geloof en gezond verstand, houden jullie bezig met jullie studies, die jullie cultiveren voor het welzijn van verloofde stellen die echtgenoten worden, van echtparen die ouders worden en van hun kinderen, die voor allen de belofte zijn van een mensheid die door liefde wordt vernieuwd. De roeping van jullie instituut, geboren uit de profetische visie van Johannes Paulus II in het kielzog van de Gezinssynode van 1980[d:81], wordt zo nog duidelijker: het vormen van één academische instelling, verspreid over de verschillende continenten, om aan de behoeften van vorming te voldoen door zo dicht mogelijk bij echtgenoten en gezinnen te staan. Op deze manier kunnen we een pastorale dynamiek ontwikkelen die aangepast is aan de lokale realiteit en geïnspireerd is door de levende traditie van de Kerk en haar sociale leer.

Door deel te nemen aan de missie en de reis van de hele Kerk, draagt jullie instituut bij aan de intelligentie van het pauselijk leergezag en aan de voortdurende actualisering van de dialoog tussen het gezinsleven, de wereld van het werk en sociale rechtvaardigheid, waarbij kwesties van levendige relevantie worden aangepakt, zoals vrede, de zorg voor leven en gezondheid, integrale menselijke ontwikkeling, werkgelegenheid voor jongeren, economische duurzaamheid, gelijke kansen voor mannen en vrouwen, allemaal factoren die de keuze om te trouwen en kinderen te verwekken beïnvloeden. In deze zin is het jullie specifieke missie om te zoeken naar en gezamenlijk te getuigen van de waarheid: bij het uitvoeren van deze taak is theologie geroepen om samen te werken met de verschillende disciplines die het huwelijk en het gezin bestuderen, en niet tevreden te zijn met het vertellen van de waarheid hierover, maar deze te beleven in de genade van de Heilige Geest en het voorbeeld van Christus te volgen, die de Vader aan ons heeft geopenbaard in daden en woorden.

De verkondiging van het evangelie, dat het leven en de maatschappij verandert, verplicht ons tot het bevorderen van organische en gezamenlijke actie ter ondersteuning van het gezin. De kwaliteit van het sociale en politieke leven van een land wordt in feite afgemeten aan hoe goed het gezinnen in staat stelt goed te leven, tijd voor zichzelf te hebben en de banden te cultiveren die hen samenhoudt. In een maatschappij die vaak productiviteit en snelheid verheerlijkt ten koste van relaties, wordt het dringend noodzakelijk om tijd en ruimte terug te geven aan de liefde die wordt geleerd in het gezin, waar de eerste ervaringen van vertrouwen, zelfgave en vergeving worden verweven en die het weefsel van het sociale leven gaan vormen.

Ik denk met ontroering terug aan de woorden van mijn voorganger, paus Franciscus, toen hij zich teder richtte tot vrouwen die een kind verwachten en hen vroeg de vreugde van het ter wereld brengen van een nieuw leven te koesteren. vgl: Amoris Laetitia, 171[[[6271|171]]] Zijn woorden bevatten een eenvoudige en diepe waarheid: menselijk leven is gegeven en moet altijd met respect, zorg en dankbaarheid worden verwelkomd. Daarom, geconfronteerd met de realiteit van zoveel moeders die zwangerschap ervaren in omstandigheden van eenzaamheid of marginaliteit, voel ik het als mijn plicht om hen eraan te herinneren dat de burgerlijke gemeenschap en de kerkelijke gemeenschap zich voortdurend moeten inspannen om het moederschap zijn volledige waardigheid terug te geven. Hiervoor zijn concrete initiatieven nodig: beleid dat adequate leef- en werkomstandigheden garandeert; educatieve en culturele initiatieven die de schoonheid van het samen genereren erkennen; pastorale zorg die vrouwen en mannen begeleidt met nabijheid en een luisterend oor. Moederschap en vaderschap, aldus gekoesterd, zijn geenszins lasten die de samenleving belasten, maar eerder een hoop die haar versterkt en vernieuwt.

Beste professoren en studenten, jullie bijdrage aan de ontwikkeling van de sociale leer over het gezin komt overeen met de missie die Paus Franciscus aan jullie Instituut heeft toevertrouwd in zijn brief Summa Familiae Cura[6644], waarin hij schreef: "Het centrale karakter van het gezin in de trajecten van “pastorale bekering” van onze gemeenschappen en “missionaire verandering van de Kerk” vereist dat - ook op het niveau van de academische vorming - in het reflecteren over huwelijk en gezin nooit het pastorale perspectief en de aandacht voor de wonden van de mensheid minder worden." In deze jaren heeft uw Instituut de aanwijzingen van de Apostolische Constitutie Veritatis Gaudium[6795] verwelkomd, voor een theologie die een open en dialogisch denken cultiveert, een cultuur "van ontmoeting tussen alle authentieke en vitale culturen, dankzij de wederzijdse uitwisseling van hun respectievelijke gaven in de ruimte van licht die door Gods liefde voor al zijn schepselen wordt onthuld" n. 4b[[6795|(4)]] Daarom probeer je een inter- en transdisciplinaire methode toe te passen in het licht van Openbaring. vgl: vgl. 4c[[[6795|(4)]]] In dit perspectief is de gevestigde basis van filosofische en theologische studies verrijkt in interactie met andere disciplines, waardoor belangrijke onderzoeksgebieden kunnen worden verkend.

Een van deze gebieden is de verdieping van de band tussen het gezin en de sociale leer van de Kerk. De weg zou twee complementaire richtingen kunnen inslaan: die van het opnemen van de studie van het gezin als een onmisbaar hoofdstuk in de erfenis van wijsheid die de Kerk voorstelt over het sociale leven en, omgekeerd, die van het verrijken van deze erfenis met ervaringen en dynamieken van het gezin, om de eigenlijke principes van de sociale leer van de Kerk beter te begrijpen. Deze aandacht zou het mogelijk maken om de intuïtie te ontwikkelen, die door het Tweede Vaticaans Concilie in herinnering is gebracht en herhaaldelijk door mijn voorgangers is bevestigd, om in het gezin de eerste cel van de samenleving te zien als de oorspronkelijke en fundamentele school van de mensheid.

In de pastorale sfeer kunnen we dus niet voorbijgaan aan de tendensen in zoveel regio's van de wereld om het huwelijk niet te waarderen of zelfs af te wijzen. Ik wil jullie uitnodigen om in jullie overwegingen over de voorbereiding op het Sacrament van het Huwelijk aandacht te hebben voor de werking van Gods genade in het hart van elke man en vrouw. Zelfs als jonge mensen keuzes maken die niet overeenkomen met de wegen die de Kerk voorstelt volgens de leer van Jezus, blijft de Heer op de deur van hun hart kloppen en hen voorbereiden om een nieuwe innerlijke roeping te ontvangen. Als je theologisch en pastoraal onderzoek geworteld is in een biddende dialoog met de Heer, zul je de moed vinden om nieuwe woorden te bedenken die het geweten van jongeren diep kunnen raken. Onze tijd wordt namelijk niet alleen gekenmerkt door spanningen en ideologieën die harten in verwarring brengen, maar ook door een groeiende zoektocht naar spiritualiteit, waarheid en gerechtigheid, vooral onder jongeren. Het verwelkomen en verzorgen van dit verlangen is een van de mooiste en meest urgente taken voor ons allemaal.

Tot slot wil ik jullie aanmoedigen om de synodale weg te volgen als een integraal onderdeel van het onderwijs. Vooral in een internationale universiteit is het nodig om te oefenen in het luisteren naar elkaar om beter te kunnen onderscheiden hoe we samen kunnen groeien in dienst van het huwelijk en het gezin. Put altijd "uit je dooproeping, waarbij je je relatie met Christus en de aanvaarding van je broeders en zusters, te beginnen met de armsten, centraal stelt". Paus Leo XIV, Toespraak tot...Paus Leo XIV, Toespraak tot het bisdom Rome, 19 september 2025 Op deze manier zul je doen wat in elke goede familie gebeurt, door te leren van de realiteit die je wilt dienen. Zoals het slotdocument van de laatste bisschoppensynode stelt: "gezinnen zijn een bevoorrechte plaats om de essentiële praktijken van een synodale Kerk te leren en te ervaren. Ondanks de breuken en het lijden die gezinnen ervaren, blijven het plaatsen waar we leren om de gave van liefde, vertrouwen, vergeving, verzoening en begrip uit te wisselen" Slotdocument 2e sessie van de Synode over synodaliteit, (35)[[9388|(35)]] Er valt inderdaad veel te leren in de overdracht van geloof, de dagelijkse praktijk van luisteren en bidden, opvoeding in liefde en vrede, broederschap met de migrant en de vreemdeling, zorg voor de planeet. In al deze dimensies gaat het gezinsleven vooraf aan onze studie en onderwijst het, vooral door getuigenissen van toewijding en heiligheid.

Beste studenten, beste professoren, begin het nieuwe academische jaar met hoop, in de zekerheid dat de Heer Jezus ons altijd steunt met de genade van zijn Geest van waarheid en leven. Ik geef jullie allen van harte de apostolische zegen. Dank u wel.