Petrus en Paulus legden met hun prediking en martelaarschap het fundament van de Katholieke Kerk

De grote paus Benedictus XVI heeft herhaaldelijk het cruciale verschil tussen geloof en ideologie benadrukt. Het christendom is geen abstracte theorie over de oorsprong van de kosmos en het leven of een ideologie voor een betere samenleving, maar een relatie met een persoon. Net zoals de aardse Jezus 2000 jaar geleden rechtstreeks tot de discipelen sprak, spreekt de verrezen Christus ook vandaag rechtstreeks tot elke individuele persoon door de prediking van de Kerk. In de zeven Sacramenten geeft Hij ons zijn genade, waardoor we deel krijgen aan het goddelijke leven. En daarom kunnen we al onze hoop in leven en sterven op Hem vestigen. Gods Zoon is de enige Redder van de wereld, omdat alleen God in Zijn almacht ons kan redden van lijden, zonde en dood. Geen mens, hoe briljant ook, of de gecombineerde krachten en talenten van alle mensen zouden ons uit de afgrond van eindigheid kunnen trekken. En de existentiële verleiding om ons vertrouwen in mensen te stellen in plaats van in God wordt herhaald. Maar in Christus blijven we trouw en mediteren we op het woord van God: “Toen nam de duivel hem op en liet hem in een oogwenk alle koninkrijken van de wereld zien. En hij zei tegen hem: 'Alle macht en heerlijkheid van deze koninkrijken zal ik je geven, want ze zijn mij gegeven en ik zal ze geven aan wie ik wil. Als je je voor mij neerknielt en mij aanbidt, zal alles van jou zijn. Jezus antwoordde hem: “Er staat geschreven: Voor de Heer, uw God, zult gij u nederbuigen en Hem alleen dienen.” (Lc. 4, 6-8)[b:Lc. 4, 6-8]. Zo aanbidden wij Christus, de Zoon van de levende God, aan het einde van onze pelgrimstocht ad Petri Cathedram.

Als gevolg van de secularisatie dachten velen dat men kon leven alsof God niet bestond - etsi Deus non daretur. In plaats van God aanbaden ze de valse goden van geld, macht en lust. Maar ze werden bitter teleurgesteld. Alle atheïstische ideologieën van onze tijd hebben, samen met hun zelfbenoemde leiders, de wereld alleen maar dieper in de ellende gestort. Duits en Italiaans fascisme, Sovjet en Chinees communisme en kapitalistisch consumentisme hebben de wereld veranderd in een woestijn van nihilisme.

De 20e eeuw werd gekenmerkt door ideologieën en monsters die hun wil aan de wereld wilden opleggen, ongeacht het geluk van miljoenen mensen. Ze geloofden dat hun ideeën de redding van de wereld waren en dat de nieuwe mens “geschapen” moest worden naar hun beeld en gelijkenis en “gezegend” moest worden volgens hun logica. Zelfs vandaag de dag zien we hoe terroristen, uitbuiters en gewetenloze tirannen haat en geweld verklaren als de middelen voor een betere wereld van de toekomst.

Vandaag de dag voeren de grootmachten een meedogenloze geopolitiek ten koste van de levens en waardigheid van kinderen en volwassenen. Het gaat allemaal om de accumulatie van macht in de handen van gewetenloze potentaten, die het geluk van miljoenen mensen in gevaar brengen.

Maar in tegenstelling hiermee toont God, onze Schepper en Redder, Zijn macht juist door niet zoals de heersers van deze wereld anderen op te offeren voor zijn belangen, maar door zichzelf uit liefde over te geven in zijn Zoon, die ons sterfelijk vlees aannam.

Laten we in plaats daarvan nadenken over de woorden van Jezus: “God heeft de wereld zo lief gehad dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” (Joh. 3, 16)[b:Joh. 3, 16].

In tegenstelling tot alle dodelijke ideologieën die mensen met hun propaganda hebben verleid, is het christendom de religie van waarheid en vrijheid, van liefde en leven. De liefde die God ons allen in overvloed geeft en ons antwoord daarop in toewijding aan God en naastenliefde jegens anderen, is de vervulling van de mens.

Liefde voor God en liefde voor onze naaste vormen de kern van het christelijk geloof in de scheppende en volmakende kracht van God, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Christelijk geloof is een persoonlijke relatie met de drie-enige God in de gemeenschap van zijn Kerk.

Door het Doopsel zijn we zonen van God in Christus en vrienden van God in de Heilige Geest. Laten we dus niet toestaan dat onze relatie met God, onze Vader, verwordt tot een mechanische traditie, een uiterlijke gewoonte of een gedachteloze gewoonte.

Als gelovigen die door persoonlijke vriendschap met Jezus verbonden zijn, gedragen we ons niet als bewakers in een museum van een voorbije wereld. We bewegen ons in de aanwezigheid van God, voor wie we rekenschap moeten afleggen van ons leven in onze gedachten, woorden en goede werken.

Maar als we om ons heen kijken, zien we in Italië, als in geen ander land ter wereld, het prachtige bewijs van de gekerstende Grieks-Romeinse cultuur, waaruit wij putten. Dit is de synthese van geloof en rede, of Jezus Christus, de eenheid van onze oriëntatie op God en onze verantwoordelijkheid voor de wereld. Het blijvende fundament is de incarnatie van het Woord van God in Jezus Christus, waarlijk God en waarlijk mens. Van het Christendom gaat een universele humanisering van de wereld uit. In woord en daad dragen Christenen bij aan vrede onder de volkeren. Ze zetten zich in voor sociale rechtvaardigheid. Tegenover alle ideologieën houden zij vast aan de fundamentele waardigheid van alle mensen en hun gelijkheid voor God.

Voelen we iets van de "Genius loci" van Rome als caput mundi? Erkennen we de Romeinse Kerk, die Paulus prees omdat “haar geloof in Jezus Christus in de hele wereld wordt verkondigd” (Rom. 1, 8)[b:Rom. 1, 8]?

Was het idee van het oude Rome de vrede van naties onder de macht van de wet, het christelijke Rome belichaamt de hoop op de universele eenheid van alle mensen in de liefde van Christus.

De geboorte van een goddelijk verlosserskind in de Gouden Eeuw van de toekomst, die Vergilius' natuurlijke christelijke ziel zich alleen maar kon voorstellen IV[[6441]], wordt in werkelijkheid beloofd in het Bijbelse lied van de dienaar van God: “Ik zal u tot heil van de volken maken, zodat mijn heil zal reiken tot aan de uiteinden van de aarde.” (Jes. 49, 6)[b:Jes. 49, 6].

Bouw het huis van je leven dus niet op door mensen gemaakte ideologieën, maar op de rots van persoonlijke vriendschap met Christus in de goddelijke deugden - geloof, hoop en liefde - zodat je met Paulus kunt zeggen: “Ik leef door het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft overgegeven” (Gal 2, 20)[b:Gal 2, 20].

We vertrouwen op de bescherming en voorspraak van “de twee beroemde apostelen Petrus en Paulus”, zoals de heilige Irenaeus van Lyon zei, die met hun apostolische prediking en martelaarschap de basis hebben gelegd voor de Romeinse Kerk. Et ad hanc enim ecclesiam propter potentiorem principalitatem necesse est omnem convenire ecclesiam. III 3, 2[[848]]