Aan de bisschoppen en priesters, die zich in gevangenschap bevinden

Gij zijt gevangen en in boeien geklonken. Gij zijt opgesloten, tezamen met grof gespuis van laag allooi. Wat zou voor u meer heilzaam kunnen zijn? Zou een gouden kroon uw hoofd heerlijker sieren, dan de boeien uw handen sieren en die duistere kerker, zo vuil, weerzinwekkend en vol kwelling terwille van God? Verheugt u daarom, verblijdt u met lauwerkransen, omdat de kwellingen u aangedaan, de waarborg zijn voor een groot heil. Dit is het zaad, dat een geweldige oogst beloofd. Het geldt hier een strijd, die een zegenrijke overwinning inhoudt. Dit is een gelegenheid om uit te varen, een vaart die grote rijkdom oplevert. Dit alles dan overwegend, zeer eerbiedwaardige en trouwe broeders, verheugt en verblijdt u. Laat geen tijd onbenut om in alles God te verheerlijken, de duivel dodelijke slagen toe te brengen en voor uzelf een overgrote beloning; in de hemel. "Het lijden van deze wereld weegt niet op tegen de toekomstige glorie, die ons geopenbaard zal worden!" (Rom. 8, 18)[b:Rom. 8, 18].

Blijf mij voortdurend schrijven. Ik verlang er immers ten zeerste naar, brieven te ontvangen van mannen, die om God geboeid zijn. Deze brieven verschaffen mij gegevens over uw lijden. Hieruit zal ook ik, die in ballingschap leef, veel vertroosting putten.