De Heer klopt zachtjes aan het raam van je ziel

Groet van Zijne Heiligheid Paus Leo XIV aan de jongeren voor de Heilige Mis

Goedemorgen! Fijne zondag! Ik hoop dat jullie allemaal een beetje hebben kunnen uitrusten. We beginnen zo meteen met de grootste viering die Christus ons heeft nagelaten, zijn aanwezigheid in de Eucharistie. God zegene jullie allen. Moge dit voor ieder van ons een gedenkwaardige gebeurtenis zijn, waarop we als Kerk van Christus samen wandelen en leven met Jezus Christus. Een gezegende viering voor iedereen!

Beste jongeren,

Na de gebedswake van gisteravond komen we vandaag weer bijeen om de eucharistie te vieren, het sacrament van de totale zelfgave van de Heer aan ons. We kunnen ons vandaag voorstellen dat we de reis volgen die de leerlingen op paasavond maakten op weg naar Emmaüs (Lc. 24, 13-35)[[b:Lc. 24, 13-35]]: ze vertrokken uit Jeruzalem, bang en teleurgesteld, ervan overtuigd dat er na Jezus' dood niets meer te verwachten viel, niets meer waarop ze hun hoop konden vestigen. Maar later ontmoetten ze Hem onderweg, namen Hem mee als reisgenoot, luisterden naar Hem terwijl Hij de Schriften uitlegde, en herkenden Hem toen Hij het brood brak. Hun ogen werden geopend en het vreugdevolle nieuws van Pasen vond een plaats in hun hart.

De liturgie van vandaag vermeldt deze episode niet rechtstreeks, maar nodigt ons wel uit om na te denken over wat zij vertelt: de ontmoeting met de verrezen Christus die ons leven verandert en onze gevoelens, verlangens en gedachten verlicht.

De eerste lezing, uit het boek Prediker, nodigt ons uit om, net als de twee leerlingen, onze beperkingen en de vergankelijkheid van alle dingen die voorbijgaan te aanvaarden. (Pred. 1,2; Pred. 2, 21-23)[[b:Pred. 1,2; Pred. 2, 21-23]] In dezelfde geest presenteert het psalmrefrein ons het beeld van "het gras dat kortstondig is... 's morgens ontkiemt het en schiet het op, 's avonds is het verwelkt." (Ps. 90, 5-6)[b:Ps. 90, 5-6]. Dit zijn twee krachtige herinneringen die misschien een beetje schokkend zijn, maar die ons niet moeten afschrikken alsof het "taboe"-onderwerpen zijn die moeten worden vermeden. De kwetsbaarheid waarover ze spreken, maakt in feite deel uit van het wonder van de schepping. Denk aan het beeld van gras: is een bloemenweide niet mooi? Natuurlijk is het kwetsbaar, bestaande uit kleine, kwetsbare stengels, die snel verdrogen, ombuigen en breken. Toch worden deze bloemen onmiddellijk vervangen door andere die na hen opkomen, rijkelijk gevoed en bemest door de eerste bloemen die op de grond vergaan. Zo overleeft het veld: door voortdurende regeneratie. Zelfs tijdens de koude wintermaanden, wanneer alles stil lijkt, gist de energie in de grond, zich voorbereidend om in de lente tot bloei te komen in duizend kleuren.

Ook wij, beste vrienden, zijn zo gemaakt, wij zijn hiervoor gemaakt. We zijn niet gemaakt voor een leven waarin alles vanzelfsprekend en statisch is, maar voor een bestaan dat voortdurend wordt vernieuwd door onszelf in liefde weg te geven. Daarom streven we voortdurend naar iets 'meer' dat geen enkele geschapen werkelijkheid ons kan geven; we voelen een diepe en brandende dorst die geen enkele drank in deze wereld kan lessen. Laten we, dit wetende, ons hart niet bedriegen door het te willen bevredigen met goedkope imitaties! Laten we er liever naar luisteren! Laten we deze dorst omzetten in een opstapje, zoals kinderen die op hun tenen gaan staan om door het raam te kijken naar de ontmoeting met God. Dan zullen we ons voor Hem bevinden, die op ons wacht en zachtjes op het raam van onze ziel klopt. (Openb. 3, 20)[[b:Openb. 3, 20]] Het is echt mooi, vooral op jonge leeftijd, om je hart wijd open te stellen, Hem binnen te laten en samen met Hem op avontuur te gaan naar de eeuwigheid.

De heilige Augustinus vroeg zich, toen hij nadacht over zijn intense zoektocht naar God, af: "Wat is dan het voorwerp van onze hoop (...)? Is het de aarde? Nee. Is het iets dat uit de aarde komt, zoals goud, zilver, bomen, gewassen of water (...)? Deze dingen zijn aangenaam, deze dingen zijn mooi, deze dingen zijn goed." 313 - F, 3[[880]] En de conclusie die hij trok was: "Zoek degene die ze gemaakt heeft, Hij is je hoop" (ibid.). Terugdenkend aan zijn eigen reis, bad hij: "U (Heer) was in mij, maar ik was buiten, en daar zocht ik U (...) U riep, U schreeuwde, en U brak door mijn doofheid heen. U flitste, U straalde en U verdreef mijn blindheid. U ademde Uw geur over mij uit; ik ademde in en nu snak ik naar U. Ik heb U geproefd (Ps. 34, 8; 1 Pt. 2, 3)[[b:Ps. 34, 8; 1 Pt. 2, 3]] en nu hongeren en dorsten we naar meer (Mt. 5, 6; 1 Kor. 4, 1)[[b:Mt. 5, 6; 1 Kor. 4, 1]]; U raakte me aan en ik ontvlamde voor Uw vrede." 10, 27[[850]]

Zusters en broeders, dit zijn mooie woorden die ons herinneren aan wat paus Franciscus tegen jongeren zoals jullie zei in Lissabon tijdens de Wereldjongerendagen: "We staan voor grote vragen waarop geen eenvoudige of onmiddellijke antwoorden bestaan, maar die ons uitdagen om verder te gaan op onze weg, boven onszelf uit te stijgen en verder te kijken dan het hier en nu. (...) We zijn geroepen tot iets hogers, en we zullen nooit kunnen vliegen als we niet eerst opstijgen. We moeten dan ook niet schrikken als we een innerlijke dorst voelen, een rusteloos, onvervuld verlangen naar zin en een toekomst (...) We moeten niet lethargisch zijn, maar levend!" Paus Franciscus, Toespraak...Paus Franciscus, Toespraak tot universiteitsstudenten, 3 augustus 2023

Er brandt een vraag in ons hart, een behoefte aan waarheid die we niet kunnen negeren en die ons ertoe brengt ons af te vragen: wat is echt geluk? Wat is de ware zin van het leven? Wat kan ons bevrijden uit de gevangenschap van zinloosheid, verveling en middelmatigheid?

De afgelopen dagen hebben jullie veel mooie ervaringen opgedaan. Jullie hebben andere jongeren uit verschillende delen van de wereld en uit diverse culturen ontmoet. Jullie hebben kennis uitgewisseld, verwachtingen gedeeld en een dialoog aangegaan met de stad door middel van kunst, muziek, technologie en sport. In het Circus Maximus hebben jullie ook het sacrament van de boete ontvangen en Gods vergeving gevraagd, met het verzoek om zijn hulp om een goed leven te leiden.

Door dit alles kunnen jullie een belangrijk punt begrijpen: de volheid van ons bestaan hangt niet af van wat we opslaan of, zoals we in het evangelie hebben gehoord, van wat we bezitten. (Lc. 12, 13-21)[[b:Lc. 12, 13-21]] Volheid heeft veeleer te maken met wat we met vreugde ontvangen en delen. (Mt. 10, 8-10; Joh. 6, 1-13)[[b:Mt. 10, 8-10; Joh. 6, 1-13]] Kopen, hamsteren en consumeren zijn niet genoeg. We moeten onze ogen opslaan, naar boven kijken, naar de "dingen die boven zijn" (Kol. 3, 2)[b:Kol. 3, 2], om te beseffen dat alles in de wereld alleen zin heeft in zoverre het ons verenigt met God en met onze broeders en zusters in naastenliefde, en ons helpt te groeien in "mededogen, vriendelijkheid, nederigheid, zachtmoedigheid en geduld" (Kol. 3, 12)[b:Kol. 3, 12], vergeving (Kol. 3, 13)[[b:Kol. 3, 13]] en vrede (Joh. 14, 27)[[b:Joh. 14, 27]], alles in navolging van Christus. (Fil. 2, 5)[[b:Fil. 2, 5]] Op die manier zullen we steeds dieper begrijpen wat het betekent dat de hoop niet teleurstelt, omdat de liefde van God in ons hart is uitgestort door de Heilige Geest die ons is gegeven. (Rom. 5, 5)[[b:Rom. 5, 5]]

Beste jongeren, Jezus is onze hoop. Hij is het, zoals de heilige Johannes Paulus II zei, "die in jullie het verlangen opwekt om iets groots te doen met jullie leven (...) om jullie in te zetten voor de verbetering van jezelf en de samenleving, om de wereld menselijker en broederlijker te maken" Meditatie - Avondwake WJD Rome 2000, 5[[105|5]] Laten we met hem verbonden blijven, laten we altijd in zijn vriendschap blijven, door deze te cultiveren door gebed, aanbidding, eucharistische communie, regelmatige biecht en genereuze naastenliefde, in navolging van de voorbeelden van de zalige Piergiorgio Frassati en de zalige Carlo Acutis, die binnenkort heilig zullen worden verklaard. Streef naar grote dingen, naar heiligheid, waar je ook bent. Neem geen genoegen met minder. Dan zult u het licht van het evangelie elke dag zien groeien, in uzelf en om u heen.

Ik vertrouw u toe aan de Maagd Maria, Onze-Lieve-Vrouw van Hoop. Met haar hulp, wanneer u de komende dagen terugkeert naar uw landen, in alle delen van de wereld, blijf dan vreugdevol in de voetsporen van de Verlosser wandelen en verspreid uw enthousiasme en het getuigenis van uw geloof aan iedereen die u ontmoet! Goede reis naar huis!