Leer over het priesterschap voorbehouden aan mannen en over homoseksuele handelingen bevestigt naar Duitse Synodale Weg

Aan Beate Gilles
Secretaris-generaal van de Duitse Bisschoppenconferentie

Gezien het verloop van de Duitse Synodale Weg[d:497] tot nu toe, moet men zich eerst realiseren dat er een universele synodale reis[d:508] plaatsvindt, die bijeengeroepen is door de Heilige Vader. Het is daarom noodzakelijk deze weg van de universele Kerk te respecteren en de indruk te vermijden dat er parallelle initiatieven gaande zijn die onverschillig staan tegenover het streven naar een "gezamenlijke reis". In dit opzicht is het de moeite waard om enkele woorden van de Heilige Vader aan het volk van God in Duitsland over te nemen: "Broeders en zusters, laten wij zorg dragen voor elkaar! Laten wij oppassen voor de verleiding door de vader van de leugen en verdeeldheid, de meester van het schisma, die bij het aandrijven van de zoektocht naar een ogenschijnlijk goed of een antwoord op een specifieke situatie het lichaam van het heilige en trouwe volk van God uiteindelijk aan stukken scheurt!". Aan het pelgrimerende volk van God in Duitsland, 10[[7443|10]]

Met respect voor de zorgen van sommige leden van de Kerk in Duitsland, "verbreden we de tent" om de dialoog die al begonnen is voort te zetten in de hoop dat deze gekenmerkt zal worden door respect en broederlijke genegenheid, rekening houdend met de thema's die gepresenteerd worden in de documenten die de voorstellen samenvatten.

Het moet echter van meet af aan duidelijk zijn dat deze onderwerpen niet allemaal even relevant zijn en niet allemaal op hetzelfde niveau kunnen worden gelokaliseerd. Sommige ervan hebben aspecten die niet ter discussie kunnen worden gesteld, maar ook aspecten die aan een gezamenlijk diepgaand onderzoek kunnen worden onderworpen. Met betrekking tot andere is het echter niet mogelijk om tot een ander oordeel te komen, zoals de volgende:

(a) Priesterwijding voorbehouden aan mannen:

"Hoewel de leer over de alleen aan de mannen voorbehouden priesterwijding, zowel door de bestendige en omvattende overlevering van de Kerk bewaard is als ook door het leerambt in recente documenten bestendig geleerd wordt, wordt in deze tijd op verschillende plekken dit voor discutabel gehouden, of men ziet slechts alleen een disciplinaire bedoeling in de beslissing van de Kerk om vrouwen niet tot de wijding toe te laten. Om aan al deze twijfel betreffende dit belangrijke onderwerp, dat de goddelijke inrichting van de Kerk zelf betreft, terzijde te schuiven, verklaar ik uit kracht van mijn ambt, de broeders te sterken (Lc. 22, 32)[[b:Lc. 22, 32]], dat de Kerk geen enkele volmacht heeft, vrouwen de priesterwijding toe te dienen, en dat alle gelovigen zich uiteindelijk dienen te houden aan dit besluit." Ordinatio Sacerdotalis, 4[[231|4]]

Paus Franciscus heeft de uitspraak van Johannes Paulus II verschillende keren expliciet bevestigd. Bijvoorbeeld:

"Met betrekking tot de wijding van vrouwen tot het priesterschap heeft de Kerk gesproken en zij zegt: Nee - Johannes Paulus II heeft dit gezegd, maar op een definitieve manier. Deze deur is gesloten"

"Met betrekking tot de wijding van vrouwen in de katholieke kerk heeft Johannes Paulus II het laatste duidelijke woord gesproken, en dat blijft zo. Dat is geldig."

"Het is geen dogmatische definitie, hoewel het door iedereen geaccepteerd moet worden. Niemand mag het in het openbaar tegenspreken." Antwoorden aan de Kardinalen Brandmüller en Burke op hun 5 Dubia, [[9008|+27]]

We hebben te maken met een bindende beslissing die ook onderworpen is aan de rechtspraak van de paus, met precieze disciplinaire consequenties, die zijn vastgelegd in de Normen over overtredingen die zijn voorbehouden aan de Congregatie voor de Geloofsleer[3651] (11 oktober 2021):

Art. 5 Aan de Congregatie voor de Geloofsleer[d:106] is ook het zwaardere misdrijf van poging tot wijding van een vrouw voorbehouden:
1° Indien de persoon die de heilige Wijding tracht toe te dienen of de vrouw die de heilige Wijding tracht te ontvangen Christengelovige is die onder de CIC[30] valt, zijn zij vatbaar voor excommunicatie als straf, waarvan de opheffing volgens can. 1379 § 3[30|+3260], is voorbehouden aan de Apostolische Stoel.
2° Indien echter de persoon die de heilige Wijding wil toedienen of de vrouw die de heilige Wijding wil ontvangen Christengelovigen zijn die aan de CCEO[574] onderworpen zijn, worden zij bestraft met grote excommunicatie, waarvan de opheffing is voorbehouden aan de Apostolische Stoel.

Hoewel deze kwestie vandaag de dag in de hele Kerk als gesloten moet worden beschouwd, heeft de Heilige Vader Franciscus een overweging geformuleerd die helpt om de betekenis van deze leer te begrijpen en ons uitnodigt om andere manieren te vinden om een grotere participatie van vrouwen te bevorderen:

"De aanspraken op de gewettigde rechten van de vrouw, te beginnen bij de vaste overtuiging dat mannen en vrouwen dezelfde waardigheid hebben, stellen aan de Kerk diepgaande vragen, die haar uitdagen en die men niet oppervlakkig kan ontwijken. Het priesterschap dat aan mannen is voorbehouden, als teken van Christus de Bruidegom, die Zich in de Eucharistie aan ons geeft, is een kwestie die niet ter discussie wordt gesteld, maar een reden kan worden tot een bijzonder conflict, als men de sacramentele volmacht te zeer vereenzelvigt met macht. Men moet niet vergeten dat, wanneer wij spreken over priesterlijke macht “wij ons op het terrein van de functie, niet op dat van de waardigheid en de heiligheid bevinden”. Het ambtelijk priesterschap is een van de middelen die Jezus gebruikt ten dienste van zijn volk, maar de grote waardigheid komt van het Doopsel, dat voor allen toegankelijk is. De vereenzelviging van de priester met Christus het Hoofd - dat wil zeggen als hoofdbron van de genade - houdt niet een verheffing in die hem plaatst boven heel de rest. In de Kerk “geven” de functies “geen aanleiding tot superioriteit van de één boven de ander”. In feite is een vrouw, Maria, belangrijker dan de bisschoppen. Ook wanneer de functie van het ambtelijk priesterschap als “hiërarchisch” wordt beschouwd, moet men goed voor ogen houden dat “het geheel is gericht is op de heiligheid van de ledematen van Christus”. De sleutel en het steunpunt ervan zijn niet de macht, verstaan als overheersing, maar de macht om het Sacrament van de Eucharistie toe te dienen; hieruit komt zijn autoriteit voort, die altijd een dienst aan het volk is. Hier ligt een grote uitdaging voor herders en theologen, die zouden kunnen helpen beter te erkennen wat dit betekent met betrekking tot een mogelijke rol van de vrouw daar waar belangrijke beslissingen worden genomen, op de verschillende terreinen van de Kerk." Evangelii Gaudium, 104[[4984|104]]

b) Een andere kwestie waarover een plaatselijke Kerk geen afwijkend standpunt kan innemen, betreft homoseksuele handelingen. Want ook als men erkent dat er vanuit subjectief standpunt verschillende factoren kunnen zijn die ons oproepen om niet over mensen te oordelen, verandert dat niets aan de beoordeling van de objectieve moraliteit van deze handelingen.

De voortdurende leer van de Kerk benadrukt, dat "de objectieve morele beoordeling van seksuele relaties tussen personen van hetzelfde geslacht precies en zeker vaststaat. Een andere vraag, die hier niet ter discussie staat, is de mate van subjectieve morele toerekeningsvatbaarheid van zulke relaties in elk afzonderlijk geval."

Uit het Vaticaan, 23 oktober 2023