Roeping: genade en zending

Beste broeders en zusters, beste jongeren!

Dit is de zestigste keer dat we de Wereldgebedsdag voor Roepingen [d:35] vieren, ingesteld door Paulus VI in 1964, tijdens het Tweede Vaticaanse Concilie [d:4]. Dit providentiële initiatief wil de leden van het Volk Gods helpen om, persoonlijk en in gemeenschap, te antwoorden op de oproep en de zending die de Heer aan ieder van hen toevertrouwt in de wereld van vandaag, getekend door wonden en vervuld van hoop, met haar uitdagingen en successen.

Dit jaar stel ik voor dat u zich bezint en bidt met als thema "Roeping: genade en zending". Het is een kostbare gelegenheid om met verwondering te herontdekken dat de roeping van de Heer een genade is, een gratis geschenk, en dat het tegelijkertijd een verbintenis is om uit te gaan en het Evangelie te brengen. Wij zijn geroepen om te getuigen van het geloof, dat het leven van de genade sterk verbindt, door middel van de sacramenten, de kerkelijke gemeenschap en het apostolaat in de wereld. Bezield door de Geest, laat de christen zich uitdagen door de existentiële periferie en is hij gevoelig voor menselijke drama's, steeds voor ogen houdend dat de zending het werk van God is en dat zij niet alleen wordt gerealiseerd, maar wel in kerkelijke gemeenschap, met onze broeders en zusters en geleid door de herders. Want dat is Gods droom, altijd en voor altijd: dat wij met Hem leven in een gemeenschap van liefde.

“Uitverkoren vóór de schepping van de wereld“
De apostel Paulus opent voor ons een prachtige horizon: God de Vader "heeft ons in Christus uitverkoren vóór de schepping van de wereld om in liefde heilig en onbesmet voor Hem te zijn. Hij heeft ons voorbestemd om door Jezus, de Christus, aangenomen zonen voor hem te zijn. Dit is wat zijn goedheid wilde" (Ef. 1, 4-5) [b:Ef. 1, 4-5]. Dit zijn woorden die ons in staat stellen het leven in zijn volle betekenis te zien: God "ontwerpt" ons naar zijn beeld en gelijkenis en wil dat wij zijn kinderen zijn: wij zijn geschapen door de liefde, voor de liefde en met de liefde, en wij zijn gemaakt om lief te hebben.

In de loop van ons leven bereikt deze oproep, die in de vezels van ons wezen is gegrift en het geheim van het geluk draagt, ons door de werking van de Heilige Geest op steeds nieuwe wijze. Het verlicht onze intelligentie en geeft kracht aan onze wil. Het verwondert ons en doet ons hart branden. Soms barst het zelfs onverwachts los. Dat was voor mij het geval op 21 september 1953, toen ik op weg was naar het jaarlijkse studentenfeest en de behoefte ervaarde om een kerk binnen te stappen om er te biechten. Die dag veranderde mijn leven en het legde mijn leven in een plooi die tot op de dag van vandaag voortduurt. De goddelijke oproep tot zelfgave komt geleidelijk, als bij een reis ontdekken we meer: door situaties van armoede, door gebedsmomenten, door het beluisteren van concrete getuigenissen over het Evangelie, door lezingen die onze geest openen, wanneer we luisteren naar een Woord van God en voelen dat het voor ons persoonlijk bedoeld is, door de raad van een broeder of zuster die ons begeleidt, door een tijd van ziekte of rouw ... De creativiteit van God die ons roept is oneindig.

Zijn initiatief en zijn vrije gave wachten op ons antwoord. Roeping is "de combinatie van de goddelijke keuze en de menselijke vrijheid." Christus Vivit [[7341|78]] Het is een dynamische en stimulerende relatie met God en het menselijk hart als gesprekspartners. Zo is de gave van roeping als een goddelijk zaad dat ontkiemt in de bodem van ons leven en ons opent voor God en voor anderen om met hen de gevonden schat te delen. Dit is de fundamentele structuur van wat wij onder roeping verstaan: God roept door lief te hebben en wij, dankbaar, antwoorden door lief te hebben. Wij ontdekken dat wij zonen en dochters zijn en die door dezelfde Vader worden bemin. Wij erkennen dat wij broeders en zusters van elkaar zijn. De heilige Theresia van het Kind Jezus riep, toen zij deze werkelijkheid eindelijk duidelijk "zag", uit: "Mijn roeping heb ik eindelijk gevonden! Mijn roeping is Liefde! Ja, ik heb mijn plaats gevonden in de Kerk (...). In het hart van de Kerk, mijn Moeder, zal ik Liefde zijn." B, geschreven tijdens zijn haar laatste retraite (september 1896): Oeuvres completes, Parijs 1992, p. 226. [[3958]]

“Ik ben een missie op deze aarde”
De roeping van God omvat, zoals gezegd, zending. Er is geen roeping zonder zending. En er is geen geluk of volledige zelfverwerkelijking zonder het nieuwe leven dat we hebben gevonden aan anderen aan te bieden. De goddelijke oproep tot liefde is een ervaring die niet tot zwijgen kan worden gebracht. "Wee mij als ik het Evangelie niet verkondig", roept Paulus uit (1 Kor. 9, 16) [b:1 Kor. 9, 16]. En de eerste brief van Johannes begint met de woorden Wat wij gehoord, gezien, overwogen en aangeraakt hebben, namelijk het vleesgeworden Woord, verkondigen wij ook aan u, opdat onze vreugde compleet zou zijn. (1 Joh. 1, 1-4) [[b:1 Joh. 1, 1-4]]

Vijf jaar geleden heb ik in de Apostolische Exhortatie Gaudete et Exsultate [6894] iedere gedoopte als volgt toegesproken: "Ook u moet het geheel van uw leven opvatten als een zending." Gaudete et Exsultate [[6894|23]] Ja, want ieder van ons kan zonder uitzondering zeggen: "Ik ben een missie op deze aarde, en daarom ben ik in deze wereld." Evangelii Gaudium [[4984|273]]

De gemeenschappelijke zending van alle christenen bestaat erin, in elke situatie, door houding en woord vreugdevol te getuigen van wat wij beleven door bij Jezus en in gemeenschap met de Kerk te zijn. Zij komt tot uitdrukking in werken van lichamelijke en geestelijke barmhartigheid, in een gastvrije en zachte levensstijl, die in staat is tot nabijheid, mededogen en tederheid, tegen de cultuur van afwijzing en onverschilligheid in. Een naaste zijn, zoals de barmhartige Samaritaan (Lc. 10, 25-37) [[b:Lc. 10, 25-37]], stelt ons in staat het "hart" van de christelijke roeping te begrijpen: Jezus Christus navolgen die kwam om te dienen en niet om gediend te worden. (Mc. 10, 45) [[b:Mc. 10, 45]]

Deze missionaire activiteit komt niet voort uit onze vermogens, bedoelingen of plannen, noch uit onze wil, zelfs niet uit onze inspanning om de deugden te beoefenen, maar uit een diepe ervaring met Jezus. Pas dan kunnen wij getuigen worden van Iemand, van een Leven, en dat maakt ons tot "apostelen". Dan erkennen wij dat wij "getekend zijn door deze zending om te verlichten, te zegenen, te verlevendigen, te verheffen, te genezen, te bevrijden." Evangelii Gaudium [[4984|272]]

De twee leerlingen op de weg naar Emmaüs zijn een evangelisch icoon van deze ervaring. Na hun ontmoeting met de verrezen Jezus vertrouwen zij elkaar toe: "Brandde ons hart niet in ons toen Hij onderweg tot ons sprak en ons de Schriften opende" (Lc. 24, 32) [b:Lc. 24, 32]. In hen zien we wat het betekent om "een brandend hart en bewegende voeten" te hebben. vgl: Brandende harten, wandelende voeten (vgl. Lc. 24, 13-35) [[[8821]]] Dit is wat ik wens voor de volgende Wereldjongerendagen in Lissabon, waar ik met grote vreugde naar uitkijk en waarvan het motto is: "Maria ging met spoed op weg" (Lc. 1, 39) [b:Lc. 1, 39]. Moge ieder van ons zich geroepen voelen om op te staan en met spoed op weg te gaan, met een brandend hart!

Samengeroepen: opgeroepen
De evangelist Marcus vertelt over het moment waarop Jezus twaalf leerlingen bij zich riep, elk bij naam. Hij wees hen aan om bij Hem te zijn en hen uit te zenden om te prediken, ziekten te genezen en demonen uit te drijven. (Mc. 3, 13-15) [[b:Mc. 3, 13-15]] Zo legde de Heer de fundamenten van zijn nieuwe gemeenschap. De Twaalf waren mensen met verschillende sociale achtergronden en beroepen. De evangeliën vertellen ons vervolgens over andere oproepen, zoals de tweeënzeventig leerlingen die Jezus twee aan twee uitzond. (Lc. 10, 1) [[b:Lc. 10, 1]]

De Kerk is precies de Ekklesia, een Grieks woord dat betekent: een samenkomst van mensen die geroepen en opgeroepen zijn om de gemeenschap van missionaire leerlingen van Jezus Christus te vormen, en die zich ertoe verbindt zijn liefde in hun midden te beleven (Joh. 13, 34; Joh. 15, 12) [[b:Joh. 13, 34; Joh. 15, 12]] en onder allen te verspreiden, opdat het Koninkrijk van God komt.

In de Kerk zijn wij allen dienaren, mannen en vrouwen, met verschillende roepingen, charisma's en bedieningen. De roeping tot zelfgave in liefde, die allen gemeen hebben, ontvouwt zich en wordt concreet in het leven van alle christenen, mannen en vrouwen, die zich inzetten voor de opbouw van het gezin als een kleine huiselijke kerk en voor de vernieuwing van de verschillende milieus in onze samenleving, met het zuurdesem van het Evangelie; in het getuigenis van de gewijde personen, allen aan God gegeven voor hun broeders en zusters als profeten van het Rijk Gods; in de gewijde ambtsdragers (diakens, priesters, bisschoppen) die ten dienste staan van het Woord, het gebed en de gemeenschap van Gods heilige volk. Het is slechts in relatie tot alle andere dat elke specifieke roeping in de Kerk zich ten volle openbaart met haar eigen waarheid en rijkdom. In die zin is de Kerk een grootse symfonie, waarin alle roepingen verenigd en onderscheiden zijn, in harmonie met elkaar en samen "uitgaan" om in de wereld het nieuwe leven van het Koninkrijk van God uit te stralen.

Genade en zending: geschenk en verbintenis
Beste broeders en zusters, roeping is een geschenk en een opdracht, een bron van nieuw leven en ware vreugde. Mogen de gebedsinitiatieven in deze dagen dit bewustzijn versterken in onze gezinnen, parochiegemeenschappen, religieuze gemeenschappen, verenigingen en kerkelijke bewegingen. Moge de Geest van de Verrezen Heer ons uit de apathie halen en ons medeleven en empathie geven, zodat wij elke dag vernieuwd kunnen leven als kinderen van de God van Liefde (vgl. 1 Joh. 4, 16) en op onze beurt generatoren van liefde zijn: in staat om overal leven te brengen, vooral daar waar uitsluiting en uitbuiting, armoede en dood zijn. Opdat de ruimten van de liefde groter worden "Dilatentur spatia caritatis" - 69: PL 5, 440.441 [[880]] en God steeds meer kan heersen in deze wereld.

Moge het door Paulus VI geschreven gebed voor de eerste Wereldgebedsdag voor Roepingen op 11 april 1964 ons begeleiden op deze reis: O Jezus, goddelijke Herder der zielen, die de Apostelen riep om vissers van mensen te worden, trek opnieuw de vurige en edelmoedige zielen van de jongeren naar u toe, om hen tot uw leerlingen en uw dienaren te maken; laat hen delen in uw dorst naar universele verlossing, (...) open voor hen de horizonten van de hele wereld, (...) opdat zij, gehoor gevend aan uw oproep, uw zending hier beneden voortzetten, uw Mystiek Lichaam, dat de Kerk is, opbouwen en "zout der aarde", "licht der wereld" zijn (Mt. 5, 13) [b:Mt. 5, 13]. Op de eerste wereldbiddag voor geestelijke roepingen [[1267|+4]] Moge de Maagd Maria u begeleiden en beschermen. Met mijn zegen. Rome, Sint-Jan van Lateranen, 30 april 2023, vierde zondag in de Paastijd