Tot de Native Americans

Dierbare broeders en zusters,

Ik heb vurig uitgezien naar dit bezoek aan u, de oorspronkelijke volkeren van dit grote land. Ik groet u met genegenheid en respect. En terwijl ik u groet, wil ik u zeggen hoe blij ik ben onder u een van uw zonen te zien, die tot het bisschopsambt is verheven- bisschop Pelotte. Ik dank u mij te hebben uitgenodigd om bij u te zijn en met mij bepaalde aspecten van uw rijke en oude cultuur te delen.

Ik heb geluisterd naar uw zorgen en verwachtingen. Toen uw vertegenwoordigers spraken, ging ik in mijn hart de geschiedenis na van uw stammen en volken. Ik kon u zien als de edele afstammelingen van ontelbare generaties bewoners van dit land, wier wegen werden gekenmerkt door groot respect voor de natuurlijke rijkdommen van grond en rivieren, van bossen en vlakte en woestijn. Hier koesterden uw voorvaderen hun gebruiken en tradities, hun geschiedenis en levenswijze en trachtten zij die door te geven aan iedere nieuwe generatie. Hier aanbaden zij de Schepper en dankten Hem voor zijn gaven. In contact met de krachten van de natuur leerden zij de waarde van het gebed, van de stilte en het vasten, van het geduld en de moed tegenover pijn en teleurstelling.

De vroegere ontmoeting tussen uw traditionele culturen en de Europese levenswijze was een gebeurtenis van zodanige betekenis en verandering, dat ze uw gemeenschappelijk leven ook vandaag nog beïnvloedt. Die ontmoeting was een wrede en pijnlijke werkelijkheid voor uw volkeren. De culturele onderdrukking, de onrechtvaardigheden, de ontwrichting van uw leven en van uw traditionele samenlevingen moeten worden erkend.

Tegelijkertijd moet de geschiedenis om objectief te zijn de grote positieve aspecten vermelden van de ontmoeting van uw volkeren met de cultuur welke uit Europa kwam. Onder deze positieve aspecten wil ik herinneren aan het werk van de vele missionarissen die krachtig de rechten van de oorspronkelijke bewoners van dit land verdedigden. Zij stichtten missies in heel dit zuidwestelijk deel van de Verenigde Staten. Zij werkten om de levensomstandigheden te verbeteren en onderwijsstelsels op te zetten en leerden daarvoor uw talen. Bovenal verkondigden zij de blijde boodschap van het heil in onze Heer Jezus Christus, waarvan een wezenlijk deel is, dat alle mannen en vrouwen evenzeer kinderen van God zijn en als zodanig moeten worden geëerbiedigd en bemind. Dit Evangelie van Jezus Christus is vandaag, en zal altijd blijven, de grootste trots en het grootste bezit van uw volk.

Een priester die bijzondere vermelding onder de missionarissen verdient, is de geliefde broeder Junipero Serra, die door heel Zuid- en Noord-Californië reisde. Hij kwam herhaaldelijk in botsing met de burgerlijke overheden over de behandeling van de Indianen. In 1773 legde hij de onderkoning in Mexico-stad een representacion voor, welke soms een 'bill of rights' voor de Indianen wordt genoemd. De kerk was reeds lang overtuigd van de noodzaak hen tegen uitbuiting te beschermen. Reeds in 1537 verkondigde mijn voorganger paus Paulus III de waardigheid en rechten van de inheemse volkeren van de beide Amerika's door erop aan te dringen hen niet van hun vrijheid of van het bezit van hun eigendom te beroven DS 1495 [[7205]] In Spanje werd de dominicaner priester, Francisco de Vitoria, de onwrikbare verdediger van de rechten van de Indianen en formuleerde de basis voor het internationaal recht betreffende de rechten van de volkeren.

Helaas leefden niet alle leden van de kerk in overeenstemming met hun christelijke verantwoordelijkheden. Maar laat ons niet overdreven stilstaan bij de fouten en ongerechtigheden, ook als wij onszelf inzetten om hun huidige gevolgen te overwinnen. Laten wij ook dankbaar zijn tegenover hen die naar dit land kwamen, trouw aan de leer van Jezus, als getuigen van zijn nieuw gebod van liefde. Deze mannen en vrouwen met een goed hart en een goede gezindheid, deelden de kennis en deskundigheid van hun eigen culturen mee en ook hun kostbaarste bezit, het geloof. Nu zijn wij geroepen te leren van de fouten van het verleden en moeten wij samen als broeders en zusters in Christus werken aan de verzoening en genezing.

Het is tijd aan het heden en de toekomst te denken. Vandaag worden de mensen zich steeds duidelijker bewust, dat wij allen tot de ene mensenfamilie behoren en bestemd zijn om samen te gaan en samen te werken in wederzijds respect, begrip, vertrouwen en liefde. Binnen deze familie bewaart ieder volk zijn eigen identiteit en brengt die tot uitdrukking en verrijkt de anderen met zijn gaven van cultuur, traditie, gewoonten, verhalen, gezang, dans, kunst en kundigheden.

Vanaf het begin verleende de Schepper zijn gaven aan ieder volk. Het is duidelijk dat stereotypen, vooroordelen, fanatisme en racisme de menselijke waardigheid omlaag halen, welke uit de hand van de Schepper komt en welke wordt gezien in de verscheidenheid en het anders zijn. Ik moedig u als inheemse mensen, die tot de verschillende stammen en volken in het Oosten, Zuiden, Westen en Noorden behoren, aan uw culturen, uw talen, de waarden en gewoonten te bewaren, die u in het verleden goede diensten hebben bewezen en een hechte grondslag bieden voor de toekomst. Uw gebruiken die de verschillende levensstadia kenmerken, uw liefde voor het uitgebreide gezin, uw respect voor de waardigheid en waarde van ieder menselijk wezen, vanaf het ongeboren tot bejaard menselijke leven, en uw beheer van en zorg voor de aarde: deze dingen komen niet alleen uzelf ten goede, maar de hele mensenfamilie.

Uw gaven kunnen ook steeds vollediger tot uitdrukking worden gebracht in de christelijke levenswijze. Het Evangelie van Jezus Christus is thuis in ieder volk. Het verrijkt, verheft en zuivert elke cultuur. Wij allen samen vormen het volk van God, het lichaam van Christus, de kerk. Wij moeten allen dankbaar zijn voor de toenemende eenheid, aanwezigheid, stem en leiding van de katholieke Indianen in de hedendaagse Kerk.

Jezus spreekt over het woord van God als het zaad dat in goede aarde valt en overvloedig vrucht draagt. (vgl. Mat. 13, 4 vv.) [[b:Mt. 13, 4]] Het zaad is sinds lang in de harten van velen van u uitgezaaid. En het heeft reeds vruchten voortgebracht die de omvormende kracht ervan aantonen- de vruchten van heiligheid. De meest bekende getuigen van christelijke heiligheid onder de Indianen van Noord-Amerika is Kateri Tekakwitha, die ik zeven jaar geleden het voorrecht had 'zalig' te verklaren en aan heel de kerk en heel de wereld voor te houden als een bijzonder voorbeeld van christelijk leven. Ook toen zij zichzelf volledig aan Jezus Christus toewijdde tot het nemen van de profetische stap toe een gelofte van eeuwige maagdelijkheid af te leggen, bleef zij altijd wat zij was, een echte dochter van haar volk, die haar stam volgde in de jachtseizoenen en haar devoties voortzette in de meest geschikte omgeving voor haar levenswijze, voor een kruis door haar zelf in het bos gesneden. Het Evangelie van Jezus Christus, dat de grote gave van Gods liefde is, is nooit in tegenstelling met wat edel en zuiver is in het leven van elke stam of volk, daar alle goede dingen zijn gaven zijn.

Ik zou graag herhalen wat ik heb gezegd bij mijn ontmoeting met de inheemse volken in het heiligdom van de heilige Anna van Beaupré tijdens mijn bezoek aan Canada in 1984: 'Uw ontmoeting met het Evangelie heeft niet alleen u verrijkt; het heeft ook de kerk verrijkt. Wij zijn ons goed bewust, dat dit niet heeft plaats gehad zonder moeilijkheden en af en toe blunders. Maar, en u ervaart dit vandaag, het evangelie vernietigt niet wat het beste in u is. Het verrijkt als het ware van binnenuit de geestelijke hoedanigheden en gaven die kenmerkend zijn voor uw culturen' (n. 3). De verklaring van de Amerikaanse bisschoppen over de Indianen getuigt terecht dat ons katholieke geloof kan bloeien 'binnen elke cultuur, binnen elk volk, binnen elk ras, zonder de gevangene van iemand te worden' Verklaring van 4 mei 1977 Verklaring van 4 mei 1977. Ook ik wil hier de plaatselijke kerken dringend vragen werkelijk 'katholiek' te zijn in hun betrekkingen met de autochtone volken en respect en hoogachting te tonen voor hun cultuur en al hun waardevolle tradities. Uit uw gelederen is een bisschop voortgekomen, een aantal priesters, vele permanente diakens, religieuzen en lekeleiders. Tegenover u allen die actief deelneemt in de bediening van de kerk wil ik mijn erkentelijkheid en steun uitspreken. Maar de kerk heeft in deze tijd bepaalde bijzondere noden. En daarom doe ik een rechtstreeks beroep op u, vooral op jullie, Indianenjongeren, na te gaan of Jezus je roept tot het priesterschap of tot het religieuze leven. Luistert naar Hem en volgt Hem! Hij zal jullie nooit teleurstellen! Hij zal jullie ertoe brengen in de kerk jullie eigen volken en anderen zo goed mogelijk te dienen in liefde en apostolische edelmoedigheid.

Tegelijk roep ik uw inheemse katholieke gemeenschappen op samen te werken om hun geloof en gaven te delen, samen te werken ten bate van al uw volken. Er moet veel worden gedaan om de gemeenschappelijke problemen op te lossen van werkloosheid, onvoldoende gezondheidszorg, alcoholisme en drugsverslaving. U hebt gedurende honderden jaren veel verduurd en uw moeilijkheden zijn nog niet ten einde. Blijft stappen doen naar werkelijke vooruitgang en naar verzoening binnen uw gezinnen en uw gemeenschappen, tussen uw stammen en volken.

Eens zei Jezus: 'De dief komt alleen maar om te stelen, te slachten en te vernietigen. Ik ben gekomen, opdat zij leven zouden bezitten, en wel in overvloed' (Joh. 10, 10) [b:Joh. 10, 10]. Ongetwijfeld is voor de inheemse volken van Amerika de tijd gekomen nieuw leven te hebben in Jezus Christus- het nieuwe leven van aangenomen kinderen van God, met alle consequenties ervan:
Een leven in rechtvaardigheid en volle menselijke waardigheid!
Een leven van fierheid op hun eigen tradities en broederlijke solidariteit onder elkaar en met al hun broeders en zusters in Amerika!
Een dieper leven in liefde en genade, dat tot de volheid van het eeuwig leven leidt in de hemel!
Elk geweten moet worden uitgedaagd. Er bestaan werkelijke onrechtvaardigheden die moeten worden aangepakt en bevooroordeelde houdingen die moeten worden veranderd. Maar de grootste uitdaging is voor uzelf als Indianen. U moet blijven groeien in respect voor uw eigen onvervreemdbare menselijke waardigheid, voor de gaven van de schepping en de verlossing, zoals zij uw levens en de levens van uw volken raken. U moet onverzettelijk uw geestelijke en morele doeleinden nastreven. U moet vertrouwen in uw eigen toekomst.

Als katholieke Indianen bent u geroepen om werktuigen te worden van de helende kracht van de liefde van Christus, werktuigen van de vrede. Moge de kerk in uw midden- uw eigen gemeenschap van geloof en broederschap - werkelijk getuigen van het nieuwe leven dat komt van het kruis en de verrijzenis van onze Heer en Verlosser Jezus Christus.