Stamcellen, welke therapie voor de toekomst

Geachte broeders in het episcopaat en het priesterschap,
geachte dames en heren!

Ik zend u allen een hartelijke groet. Deze samenkomst met wetenschappers en geleerden die zich toewijden aan onderzoek dat gericht is op de behandeling van ziektes die de mensheid ernstig plagen geeft mij een bijzondere troost. Ik ben de organisatoren dankbaar voor het opzetten van dit congres over een vraagstuk dat de laatste tijd steeds belangrijker geworden is. Het specifieke onderwerp van het symposium is op passende wijze geformuleerd in de vorm van een vraag, een vraag waarin hoop niet uitgesloten wordt: "Welke toekomst heeft de stamceltherapie?" Ik dank de president van de Pauselijke Academie voor het Leven [d:160], bisschop Elio Sgreccia, voor de vriendelijke woorden die hij ook namens de Internationale Federatie van Verenigingen van Katholieke Geneesheren (FIAMC) tot mij heeft gericht. De Federatie heeft meegewerkt aan de organisatie van het symposium en is hier vertegenwoordigt door de vertrekkende president Prof. Gianluigi Gigli en door de nieuwgekozen president Prof. Simon de Castellvi.

Wanneer de wetenschap zich richt op de verzachting van het lijden en op deze manier nieuwe geneesmiddelen ontdekt, dan zien wij in twee opzichten haar menselijke gezicht: ten eerste wat betreft de intelligentie die in het onderzoek geïnvesteerd wordt, en ten tweede wat betreft het vooruitzicht op verbetering dat wordt geboden aan de mensen die aan de ziekte lijden. Degenen die de financiële middelen ter beschikking stellen en zo de benodigde onderzoeksinstituten mogelijk maken delen ook in de verdienste van deze vooruitgang van de beschaving. Ik wil bij deze gelegenheid herhalen wat ik recentelijk al gezegd heb: "Vooruitgang kan alleen vooruitgang zijn als het de mens dient en de mens zo ook zelf groeit: wanneer niet alleen het technologische vermogen van de mens groeit, maar ook zijn morele vermogen" Interview met Paus Benedictus.. Interview met Paus Benedictus XVI in Castel Gandolfo op 5 augustus 2006; in O.R. dt, nr. 34, 25/8/2006, p.10.

Vanuit dit oogpunt verdient ook het onderzoek naar somatische stamcellen onze instemming en aanmoediging indien het de natuurwetenschappelijke kennis en de meest geavanceerde technologie op het gebied van de biologie weet te verbinden met de ethiek die de eerbiediging van de mens in elke stadium van ontwikkeling van zijn bestaan vereist. Dit nieuwe tijdperk van onderzoek opent nieuwe vooruitzichten die als zodanig heel interessant zijn, omdat het de mogelijkheid aantoont van de genezing van ziekten die leiden tot weefseldegeneratie met de daaruit voortvloeiende risico's op invaliditeit en overlijden voor degenen die hierdoor getroffen zijn.

Hoe kan men niet de verplichting voelen om degenen te prijzen die zich aan dit onderzoek toewijden, zowel als degenen die de organisatie en de kosten ervan voor hun rekening nemen? Ik wil in het bijzonder een beroep doen op de wetenschappelijke instituten die in hun beleid en organisatie verwijzen naar de Katholieke Kerk en ik wil hen oproepen om deze manier van onderzoek doen te bevorderen. Ik verzoek u om onderling nauw contact te onderhouden en om een innige samenwerking te cultiveren met de andere wetenschappers die ernaar streven om het menselijk lijden te verlichten op een gepaste manier. Met het oog op de veelvuldig geopperde ongerechtvaardigde aantijgingen tegen de Kerk dat het Haar aan gevoeligheid zou ontbreken, wil ik ook nadruk leggen op de aanhoudende steun die Zij in de loop van Haar 2000-jarige geschiedenis heeft gegeven aan onderzoek dat gericht is op de behandeling van ziekten en de gezondheid van de mensheid. De Kerk heeft weerstand gegeven - en doet dit nog steeds - ten aanzien van de wijzen van onderzoek die voorzien in de systematische vernietiging van mensen die, hoewel zij nog niet zijn geboren, reeds bestaan. In zulke gevallen is het onderzoek, afgezien van de therapeutisch bruikbare resultaten, niet werkelijk ten dienste van de mensheid. Immers, het vind plaats door middel van het vernietigen van het menselijk leven dat dezelfde waardigheid bezit als het leven van andere mensen, en het leven van de onderzoeker zelf. De geschiedenis heeft een dergelijke wetenschap in het verleden veroordeeld en zij zal deze ook in de toekomst veroordelen - niet alleen omdat dit soort onderzoek het licht van God ontbeert, maar ook omdat het alle menselijkheid ontbeert. Ik zou willen herhalen wat ik onlangs geschreven heb: "Het leven is geen wegwerpartikel. Dit is een absolute waarheid. Hier moeten wij de grens trekken aan wat wij doen, aan wat wij kunnen, aan datgene waartoe wij het recht hebben en aan onze experimenten. Voor ons is de mens niet een ding, maar ieder afzonderlijk mens vertegenwoordigt Gods eigen aanwezigheid in de wereld." p. 115–116 [[8851]]

Aangezien wij hier te maken hebben met de regelrechte vernietiging van de mens mogen geen compromissen worden gesloten en ook geen uitvluchten worden gezocht; men kan niet denken dat een samenleving misdaad doeltreffend kan bestrijden wanneer zij zelf deze misdaad tegen het ongeboren leven legaliseert.

Tijdens het meest recente symposium van de Pauselijke Academie voor het Leven [d:160] had ik de gelegenheid om de aan alle mensen van goede wil gerichte leer van de Kerk over de menselijke waarde van het ontvangen leven - ook voordat de innesteling in de baarmoeder plaatsvindt - te getuigen. Het feit dat u op dit symposium het voornemen en de hoop hebt geuit om nieuwe therapeutische resultaten te bereiken door het gebruik van volwassen lichaamscellen zonder een beroep te doen op de vernietiging van het ontvangen leven, evenals het feit dat op deze manier eveneens succesvolle resultaten bereikt worden in uw werk, bevestigt de aannemelijkheid van de steevaste oproepen vanuit de Kerk tot een volledige eerbiediging van de mens vanaf het moment van zijn conceptie. Het welzijn van de mens moet niet alleen worden gezocht in de absolute doeleinden, maar ook in de methoden die worden aangewend voor het bereiken van deze doelen: een goed doel kan nooit middelen rechtvaardigen die inherent onrechtmatig zijn. Dit is niet alleen een kwestie van een gezond criterium stellen voor de aanwending van beperkte fondsen, maar ook met name een kwestie van de eerbiediging van de fundamentele rechten van de mens op het gebied van natuurwetenschappelijk onderzoek.

God, die Zijn werk doet in ieder mens van goede wil en voor ieders welzijn, ondersteunt zeker uw inzet. Moge Hij verlenen, dat is mijn wens, dat deze inzet vergezeld gaat van de vreugde van het ontdekken van de waarheid en van de wijsheid van de inachtneming en de eerbiediging van ieder mens, en ook van het welslagen van de zoektocht naar doeltreffende middelen tegen het menselijk lijden. Als bevestiging van deze wens geef ik vanuit het hart mijn zegen aan u allen, aan uw medewerkers en familie, evenals aan de patiënten die zullen profiteren van het werk van uw intelligentie en wie het resultaat van uw werk ten goede zal komen. Wees verzekert dat ik voor u zal bidden.