Oosterse gelovigen zijn kostbaar

In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, vrede zij met u!

Uwe Eminentie, Excellenties,
dierbare priesters, gewijde mannen en vrouwen,
broeders en zusters,

Christus is opgestaan. Hij is waarlijk opgestaan! Ik begroet u met de woorden die het christelijke Oosten in deze Paastijd in vele streken niet moe wordt te herhalen, de kern van geloof en hoop belijdend. En het is goed om u hier te zien juist ter gelegenheid van het Jubeljaar van de hoop[d:550], waarvan de opstanding van Jezus het onverwoestbare fundament is. Welkom in Rome! Ik ben blij u te ontmoeten en een van de eerste bijeenkomsten van mijn pontificaat op te dragen aan de Oosterse gelovigen.

Jullie zijn kostbaar. Als ik naar u kijk, denk ik aan de verscheidenheid van uw achtergronden, de glorieuze geschiedenis en het bittere lijden dat veel van uw gemeenschappen hebben doorstaan of nog doorstaan. En ik zou willen herhalen wat paus Franciscus over de Oosterse Kerken heeft gezegd: "Het zijn Kerken die moeten worden bemind: ze bewaken unieke spirituele en wijsgerige tradities, en ze hebben ons zoveel te vertellen over christelijk leven, synodaliteit en liturgie; denk aan de vroege Vaders, de Concilies, het monnikendom: onbetaalbare schatten voor de Kerk" Paus Franciscus, Toespraak...Paus Franciscus, Toespraak tot de deelnemers aan de ROACO-Assemblee, 27 juni 2024.

Ik zou ook paus Leo XIII willen citeren, die voor het eerst een specifiek document wijdde aan de waardigheid van uw Kerken, vooral gegeven door het feit dat "het werk van de menselijke verlossing begon in het Oosten" vgl: Orientalium Dignitas, [[[1179|+2-4]]] Ja, jullie hebben "een unieke en bevoorrechte rol als de oorspronkelijke context van de ontluikende Kerk". Orientale Lumen, 5[[1180|5]] Het is veelzeggend dat sommige van jullie liturgieën - die jullie tegenwoordig in Rome plechtig vieren volgens verschillende tradities - nog steeds de taal van de Heer Jezus gebruiken. Maar paus Leo XIII pleitte er hartgrondig voor dat de "legitieme verscheidenheid van de Oosterse liturgie en discipline (...) ten goede zou komen aan (...) het grote decorum en nut van de Kerk". Orientalium Dignitas, [[1179|+21]] Zijn bezorgdheid in die tijd is zeer relevant vandaag, omdat in onze dagen zo veel Oosterse broeders en zusters, waaronder enkelen van u, gedwongen zijn hun gebieden van herkomst te ontvluchten vanwege oorlog en vervolging, instabiliteit en armoede, het risico lopen om, eenmaal aangekomen in het Westen, niet alleen hun thuisland te verliezen, maar ook hun eigen religieuze identiteit. En zo gaat met het verstrijken van generaties het onschatbare erfgoed van de Oosterse Kerken verloren.

Meer dan een eeuw geleden merkte Leo XIII op dat "het behoud van de Oosterse riten belangrijker is dan algemeen wordt aangenomen" en daarom schreef hij zelfs voor dat "elke Latijnse missionaris, hetzij van de seculiere of reguliere geestelijkheid, die door raad of hulp een Oosterse tot de Latijnse ritus verleidt" moest worden "ontslagen en uitgesloten van zijn ambt". Orientalium Dignitas, [[1179|+29]] Wij verwelkomen de oproep om het christelijke Oosten te beschermen en te bevorderen, vooral in de diaspora; hier is het, naast het oprichten, waar mogelijk en opportuun, van Oriëntaalse omheiningen, noodzakelijk om het bewustzijn onder de Latijnen te vergroten. In deze zin vraag ik het Dicasterie voor de Oosterse Kerken[d:489], dat ik dank voor zijn werk, mij te helpen bij het definiëren van principes, normen, richtlijnen waardoor de Latijnse pastors de Oosterse katholieken in de diaspora concreet kunnen ondersteunen en hun levende tradities kunnen behouden en met hun specificiteit de context waarin zij leven kunnen verrijken.

De Kerk heeft u nodig. Hoe groot is de bijdrage die het christelijke Oosten ons vandaag kan geven! Hoezeer is het nodig om het gevoel van mysterie terug te vinden, dat zo levendig is in jullie liturgieën, die de menselijke persoon in zijn of haar totaliteit betrekken, de schoonheid van verlossing bezingen en verwondering opwekken over de goddelijke grootheid die de menselijke kleinheid omarmt! En hoe belangrijk is het om, zelfs in het christelijke Westen, het besef van de voorrang van God te herontdekken, de waarde van mystagogie, onophoudelijke voorbede, boetedoening, vasten, wenen voor de eigen zonden en die van de hele mensheid (penthos), die zo typerend zijn voor de Oosterse spiritualiteiten! Het is dus cruciaal om jullie tradities te koesteren zonder ze te verwateren, misschien voor het gemak en comfort, zodat ze niet gecorrumpeerd worden door een consumentistische en utilitaire geest.

Jullie spiritualiteiten, oud en altijd nieuw, zijn geneeskrachtig. In hen versmelt het dramatische gevoel van menselijke ellende met ontzag voor goddelijke barmhartigheid, zodat onze laagheid geen wanhoop veroorzaakt, maar ons uitnodigt om de genade te verwelkomen van genezen te zijn, goddelijke wezens en verheven tot hemelse hoogten. We moeten de Heer hier eindeloos voor prijzen en danken. Samen met u kunnen we de woorden van de heilige Ephrem de Syriër bidden en tegen Jezus zeggen: "Eer aan u die van uw kruis een brug over de dood hebt gemaakt. Eer aan u die uzelf bekleedde met het lichaam van de sterfelijke mens en het veranderde in een bron van leven voor alle stervelingen" 9)[[1312]] Het is een geschenk om te vragen dat we weten hoe we de zekerheid van Pasen in elke beproeving van het leven kunnen zien en de moed niet verliezen, terwijl we ons herinneren, zoals een andere grote Oosterse vader schreef, dat "de grootste zonde is niet te geloven in de energieën van de verrijzenis" I, 5[[8878]]

Wie meer dan jullie kunnen woorden van hoop zingen in de afgrond van geweld? Wie meer dan jullie, die zo vertrouwd zijn met de verschrikkingen van oorlog dat paus Franciscus jullie kerken 'martelend' noemdePaus Franciscus, Toespraak...Paus Franciscus, Toespraak tot de deelnemers aan de ROACO-Assemblee, 27 juni 2024? Het is waar: van het Heilige Land tot Oekraïne, van Libanon tot Syrië, van het Midden-Oosten tot Tigray en de Kaukasus, hoeveel geweld! En over al deze verschrikking, over de slachtingen van zoveel jonge levens, die verontwaardiging zouden moeten oproepen, omdat het in naam van militaire verovering mensen zijn die sterven, valt een oproep op: niet zozeer die van de paus, maar van Christus, die herhaalt: "Vrede zij met u!" (Joh. 20, 19.21.26)[b:Joh. 20, 19.21.26]. En Hij preciseert: "Vrede laat Ik u na; mijn vrede geef Ik u. Niet zoals de wereld die geeft, geef Ik hem u." (Joh. 14, 27)[b:Joh. 14, 27]. De vrede van Christus is niet de grafstilte na een conflict, het is niet het resultaat van overweldiging, maar het is een geschenk dat mensen aankijkt en hun leven nieuw leven inblaast. Laten we bidden voor deze vrede, die verzoening is, vergeving, de moed om de bladzijde om te slaan en opnieuw te beginnen.

Ik zal alles in het werk stellen om deze vrede te verspreiden. De Heilige Stoel is beschikbaar opdat vijanden elkaar ontmoeten en elkaar in de ogen kijken, opdat volkeren weer hoop krijgen en de waardigheid krijgen die ze verdienen, de waardigheid van de vrede. De volkeren willen vrede en ik, met mijn hart in mijn hand, zeg tegen de leiders van de volkeren: laten we elkaar ontmoeten, laten we een dialoog aangaan, laten we onderhandelen! Oorlog is nooit onvermijdelijk, wapens kunnen en moeten het zwijgen worden opgelegd, omdat ze problemen niet oplossen maar vergroten; omdat hij die vrede zaait, niet hij die slachtoffers oogst, de geschiedenis zal ingaan; omdat anderen niet in de eerste plaats vijanden zijn, maar mensen: geen schurken die gehaat moeten worden, maar mensen om mee te praten. Laten we de manicheïstische visies verwerpen die typisch zijn voor gewelddadige verhalen, die de wereld verdelen in goed en slecht.

De Kerk zal niet moe worden te herhalen: houd je wapens stil. En ik wil God danken voor hen die in stilte, in gebed, door te offeren draden van vrede naaien; en de christenen - Oosters en Latijns - die, vooral in het Midden-Oosten, volharden en weerstand bieden in hun land, sterker dan de verleiding om hen in de steek te laten. Christenen moeten de kans krijgen, niet alleen woorden, om in hun land te blijven met alle rechten die nodig zijn voor een veilig bestaan. Streef hier alstublieft naar!

En dank u, dank u, dierbare broeders en zusters van het Oosten, van wie Jezus, de Zon der Gerechtigheid, is opgestaan om "lichten der wereld" te zijn. (Mt. 5, 14)[[b:Mt. 5, 14]] Blijf stralen door geloof, hoop en naastenliefde, en door niets anders. Mogen uw Kerken een voorbeeld zijn en mogen uw pastors oprecht de gemeenschap bevorderen, vooral in de bisschoppensynodes, zodat zij plaatsen van collegialiteit en authentieke medeverantwoordelijkheid worden. Laat er transparantie zijn in het beheer van goederen, laat er een getuigenis zijn van nederige en totale toewijding aan het heilige volk van God, zonder gehechtheid aan eerbewijzen, aan de machten van de wereld en aan het eigen imago. De heilige Simeon de Nieuwe Theoloog wees op een prachtig voorbeeld: "Zoals iemand die stof op de vlam van een brandende oven werpt, deze dooft, zo vernietigen ook de zorgen van dit leven en elke vorm van gehechtheid aan onbeduidende dingen zonder waarde de warmte van het hart dat in het begin werd ontstoken". 63[[3147]] De luister van het christelijke Oosten vraagt vandaag meer dan ooit om vrijheid van alle wereldse afhankelijkheid en alle neigingen die tegen de gemeenschap ingaan, om trouw te zijn in evangelische gehoorzaamheid en getuigenis.

Ik dank u hiervoor en ik zegen u vanuit mijn hart, waarbij ik u vraag te bidden voor de Kerk en uw krachtige gebeden van voorbede te doen voor mijn ambt. Dank u wel!