In de Goede Week, de weg nemen van Jezus’ vernedering

In het midden van deze viering, die zo feestelijk lijkt, staat het woord dat wij in de hymne van de Brief aan de Filippenzen hoorden: “Hij heeft zich vernederd” (Fil. 2, 8)[b:Fil. 2, 8]. Jezus’ vernedering.

Dit woord openbaart ons de stijl van God en bijgevolg, wat de stijl van een Christen moet zijn: nederigheid. Een stijl die nooit zal ophouden ons te verbazen en ons in vraag te stellen: aan een nederige God wordt men nooit gewoon!

Zich vernederen is vooral de stijl van God: God verlaagt zich om met Zijn volk op weg te gaan, om zijn ontrouw te verdragen. Het is goed te zien als men de geschiedenis van Exodus leest: welke vernedering voor de Heer om al dat gemor, dat beklag te aanhoren! Zij keerden zich tegen Mozes, maar in de grond keerden zij zich tegen Hem, hun Vader, die hen uit de slavernij had gevoerd en door de woestijn tot in het beloofde land.

In deze Goede Week[d:425] N.v.d.r.: eigenlijk 'Heilige...N.v.d.r.: eigenlijk 'Heilige Week' die ons naar Pasen leidt, zullen wij deze weg van Jezus’ vernedering gaan. Alleen zo, zal zij ook voor ons ‘heilig’ zijn!

Wij zullen het misprijzen horen van de leiders van Zijn volk en hun bedrog om Hem neer te halen. Wij zullen het verraad van Judas meemaken, één van de Twaalf, die Hem voor dertig zilverlingen zal verkopen. Wij zullen zien hoe de Heer gearresteerd wordt en als een booswicht weggevoerd; verlaten door de leerlingen; voor het Sanhedrin gebracht, ter dood veroordeeld, geslagen en mishandeld. Wij zullen horen dat Petrus, de ‘rots’ van de leerlingen, Hem drie keer zal verloochenen. Wij zullen het geroep van het volk horen, opgehitst door de leiders, dat om de bevrijding van Barabbas en de kruisiging van Jezus vraagt. We zullen Hem door de soldaten bespot zien, omhuld met een purperen mantel, met doornen gekroond. En dan zullen wij in de Via Dolorosa en onder het kruis de beledigingen horen van het volk en de leiders, die ermee spotten dat Hij Koning is en Gods Zoon.

Dat is de weg van God, de weg van de nederigheid. Het is de weg van Jezus, een andere is er niet. En er bestaat geen nederigheid zonder vernedering.

Door deze weg ten einde te gaan, heeft de Zoon van God “het bestaan van een slaaf” op zich genomen. (Fil. 2, 7)[[b:Fil. 2, 7]] Inderdaad, nederigheid wil ook zeggen dienstbaarheid, zich ontdoen van zichzelf om plaats te maken voor God, zich ontledigen, zoals de Schrift zegt (Fil. 2, 7)[b:Fil. 2, 7]. Deze zelfontlediging is de grootste vernedering.

Er is een andere weg, tegengesteld aan de weg van Christus: de gezindheid van de wereld. De gezindheid van de wereld biedt ons de weg van de ijdelheid, hoogmoed, succes ... Dat is de andere weg. De boze heeft hem gedurende de veertig dagen in de woestijn, ook aan Jezus aangeboden. Maar Jezus heeft hem zonder aarzelen afgewezen. En met Hem, alleen met Zijn genade, met Zijn hulp, kunnen ook wij die bekoring van ijdelheid, wereldse gezindheid afwijzen, niet alleen bij grote gelegenheden maar in de gewone omstandigheden van het leven.

Wat ons daarbij helpt en bemoedigt, is het voorbeeld van veel mannen en vrouwen die in stilte en in het verborgene, dagelijks zichzelf verloochenen om aan anderen dienstbaar te zijn: een zieke verwante, een eenzame bejaarde, iemand met een handicap, een dakloze ...

Denken wij ook aan de vernedering van allen die omwille van hun trouw aan het Evangelie, gediscrimineerd worden en het met hun leven betalen. En denken wij aan onze broeders en zusters die vervolgd worden omdat zij Christen zijn, de martelaren van vandaag – er zijn er velen: zij verloochenen Jezus niet en dragen de beledigingen en mishandelingen met waardigheid. Wij kunnen waarlijk spreken over “een menigte getuigen”: de martelaars van vandaag. (Hebr. 12, 1)[[b:Hebr. 12, 1]]

Begeven ook wij ons in deze Goede Week vastberaden op deze weg van de nederigheid, met veel liefde voor Hem, onze Heer en Verlosser. Het zal de liefde zijn die ons zal leiden en kracht geven. En waar Hij is, zullen ook wij zijn. (Joh. 12, 26)[[b:Joh. 12, 26]]