De Heer is met ons! Gelooft u dat?

Geliefde broers en zussen, goede dag.

Vandaag wordt in Italië en in andere landen de Hemelvaart van Jezus gevierd die veertig dagen na Pasen plaatsvond. De Handelingen van de Apostelen verhalen dit gebeuren, dit finale afscheid van de Heer Jezus van zijn leerlingen en van deze wereld (Hand. 1, 2.9)[b:Hand. 1, 2.9]. Het Evangelie van Matteüs van zijn kant verhaalt over de opdracht van Jezus aan de leerlingen: de uitnodiging om op weg te gaan, te vertrekken om aan alle volkeren zijn boodschap van redding te verkondigen. (Mt. 28, 16-20)[[b:Mt. 28, 16-20]] “Op weg gaan” of beter nog “vertrekken” wordt het sleutelwoord van dit feest: Jezus vertrekt naar de Vader en geeft de leerlingen de opdracht naar de wereld te vertrekken.

Jezus vertrekt, vaart ten Hemel, dat wil zeggen: keert terug naar de Vader door wie Hij naar de wereld gezonden was. Hij heeft zijn werk gedaan en dus keert Hij terug naar de Vader. Het gaat echter niet om een scheiding, want Hij blijft voor altijd met ons, op een nieuwe wijze. Door zijn hemelvaart vestigt de verrezen Heer de blik van de Apostelen – en ook onze blik – op de verhevenheden van de Hemel om ons het einddoel van onze weg te tonen namelijk de Vader. Hijzelf had gezegd dat Hij weg zou gaan om voor ons een plaats te bereiden in de Hemel. Hoe dan ook, Jezus blijft in de gebeurtenissen van de menselijke geschiedenis aanwezig en werkzaam door de kracht en de gaven van zijn Geest; Hij staat bij elk van ons: ook al zien we Hem niet met de ogen, Hij is er! Hij vergezelt ons, leidt ons, neemt ons bij de hand en als we vallen richt Hij ons weer op. De verrezen Jezus is bij de vervolgde en gediscrimineerde christenen, Hij is bij elke man of vrouw die lijdt. Hij is ons allen nabij, ook vandaag is Hij hier bij ons op het plein; de Heer is met jullie! Geloven jullie dit? Laten we het samen uitspreken: de Heer is met ons!

Wanneer Jezus naar de Hemel terugkeert, heeft Hij een geschenk voor de Vader. Welk geschenk? Zijn wonden. Zijn lichaam is schitterend, zonder blauwe plekken, zonder de kwetsuren van de geseling, maar Hij behoudt zijn wonden. Wanneer Hij naar de Vader terugkeert, toont Hij Hem zijn wonden en zegt: “Zie Vader, dit is prijs voor de vergiffenis die jij schenkt”. Wanneer de Vader de wonden van Jezus ziet, schenkt Hij ons altijd vergiffenis, niet omdat wij goed zijn, maar omdat Jezus voor ons de prijs betaald heeft. Door het zien van de wonden van Jezus wordt de Vader nog barmhartiger. Dat is vandaag het grote werk van Jezus in de Hemel: aan de Vader de prijs van de vergiffenis tonen, zijn wonden. Deze prachtige zaak brengt ons ertoe nooit angst te hebben om vergiffenis te vragen; de Vader vergeeft altijd, want Hij ziet de wonden van Jezus, ziet onze zonde en schenkt vergiffenis.

Maar Jezus is ook nabij door middel van de Kerk die Hij gezonden heeft om zijn zending verder te zetten. Het laatste woord van Jezus aan de leerlingen is het bevel om te vertrekken. “Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen” (Mt. 28, 19)[b:Mt. 28, 19]. Dit is een precieze opdracht, ze is niet facultatief! De christelijke gemeenschap is een gemeenschap “op uittocht”, “vertrekkensklaar”. Meer nog: de Kerk is geboren “op uittocht”? Misschien zeggen jullie me: en de slotkloosters dan? Juist, ook die, want ze zijn altijd “op uittocht” door hun gebed, door hun openheid voor de wereld, voor de gezichtseinders van God. En de bejaarden en de zieken? Ook zij, door het gebed en door de vereniging met de wonden van Jezus.

Aan zijn leerlingen missionarissen zegt Jezus: “Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld” (Mt. 28, 20)[b:Mt. 28, 20]. Alleen, zonder Jezus, kunnen we niets! In de apostolische arbeid volstaan onze krachten, onze hulpbronnen, onze structuren niet, ook al zijn ze nodig. Zonder de aanwezigheid van de Heer en de kracht van zijn Geest, is ons werk, ook al is het goed georganiseerd, inefficiënt. En zo gaan we aan de mensen verkondigen wie Jezus is.

Samen met Jezus vergezelt ons ook Maria onze Moeder. Zij is al in het huis van de Vader, zij is koningin van de Hemel en met die titel aanroepen we haar in deze liturgische tijd; zoals Jezus met ons is, met ons op weg is, zo ook de Moeder van onze hoop.