Het is beter om in dankbaarheid te leven, dan klagend en vol spijt

Dierbare broeders en zusters, goedendag.

Het Evangelie toont ons Maria terwijl ze op weg gaat naar “het bergland” (Lc. 1, 39)[b:Lc. 1, 39] om haar nicht Elisabeth te helpen, en daar aangekomen verkondigt ze het vreugdevolle Magnificat. Hieruit komen twee kenmerken van Maria naar voren: het dienen van de naaste en het prijzen van God. Jezus en Maria bewandelen in feite hetzelfde pad: twee mensen die God verheerlijken en de naasten dienen. Laten we stilstaan bij deze twee aspecten. {...}

Allereerst de dienstbaarheid. Het is wanneer we ons verlagen om onze broeders en zusters te dienen, dat we omhoog getrokken worden: het is de liefde die het leven verheft. Maar dienen is niet gemakkelijk: de zwangere Maria reist bijna 150 kilometer om vanuit Nazareth het huis van Elisabeth te bereiken. Hulp bieden kost ons allemaal iets. We ervaren dit door de moeite die het kost om voor de ander te zorgen. Denk bijvoorbeeld aan al het gereis om op het werk voor anderen te zorgen; denk aan de opoffering van tijd en slaap om voor een pasgeborene of een ouder iemand te zorgen; en aan het dienen zonder iets terug te verwachten, zowel in de Kerk als in vrijwilligerswerk. Het is vermoeiend, maar je krijgt er de hemel voor terug!

Maar dienstbaarheid kan vruchteloos zijn zonder lofprijzing aan God. Als Maria het huis van haar nicht binnenkomt, prijst ze de Heer. Ze spreekt niet over haar vermoeiende reis, maar vanuit haar hart barst een lofzang los. Want wie van God houdt, weet hoe Hem te prijzen. En het Evangelie laat een ‘waterval van lof’ zien: het kind springt van vreugde op in Elizabeths schoot (Lc.1, 44)[[b:Lc.1, 44]], die ‘de eerste zaligspreking’ uitspreekt: “Zalig zij die geloofd heeft” (Lc. 1, 45)[b:Lc. 1, 45]; en alles komt tot een hoogtepunt in Maria, in haar Magnificat(Lc. 1, 46-55)[b:Lc. 1, 46-55]. Lof verhoogt de vreugde. Lof is als een trap: het verheft de harten, het verheft de geest en overwint de verleiding om neer te dalen. Hebben jullie gezien dat mensen die leven van roddels niet in staat zijn om te prijzen? Vraag jezelf af: ben ik in staat om te prijzen? Hoe goed is het om elke dag God te prijzen, en ook anderen! Hoe goed is het om in dankbaarheid en zegening te leven in plaats klagend en vol spijt, om omhoog te kijken in plaats van een lang gezicht te trekken! Er zijn mensen die elke dag klagen. Maar kijk, God is dichtbij jou, kijk naar de dingen die Hij je heeft gegeven. Prijs Hem!

Dienstbaarheid en lofprijzing. Laten we onszelf afvragen: beleef ik mijn dagelijkse bezigheden met een geest van dienstbaarheid of een geest van egoïsme? Wijd ik me belangeloos aan anderen toe, zonder daar onmiddellijk een voordeel voor mezelf uit te willen halen? Kortom, maak ik van dienstbaarheid het vertrekpunt van mijn leven? En wat betreft lofprijzing: kan ik, zoals Maria, van vreugde juichen om God (Lc. 1, 47)[[b:Lc. 1, 47]]? Bid ik en dank ik de Heer? En nadat ik Hem heb geprezen, verspreid ik zijn vreugde onder de mensen die ik ontmoet? Laten we deze vragen allemaal proberen te beantwoorden.