Sociale rechtvaardigheid voor de wereld van het platteland

De liturgie van deze zondag bevat een lofrede op de wijsheid. Zij bevat ook een oproep tot voorzichtigheid en waakzaamheid. En hoewel deze laatsten een uitdrukkelijk eschatologisch karakter hebben, omdat ze over 'de eeuwige heilseconomie' van de mens spreken, kunnen wij ze evenwel ook toepassen op de 'economie van het tijdelijke van de mens' welke met de arbeid is verbonden. Ik wil me vandaag daarom vooral richten op de mensen en de problemen van de landarbeid.

Men moet zich voor alles herinneren, dat de aarde een gave van God is, een gave welke de Almachtige geeft aan alle mensen en welke tot voordeel moet strekken ten gunste van allen. De moderne ontwikkeling van de industrialisatie heeft de plattelandscrisis doen toenemen welke de groeiende uittocht van het land en de problemen van een sterke proletarisering bevorderde. Daarom is het nodig de coördinatie te bestuderen tussen industrie en landbouw om het gebrek aan evenwicht en de tegenstelling te overwinnen. vgl: Mater et Magistra [[[90|36]]] De ongelijkheden welke men hier en daar in de wereld van de landarbeiders ontmoet, hangen niet alleen van de ontwikkelingsgraad van de technologie af, maar ook 'van de wetten van de landbouwpolitiek, van het niveau van heel de sociale ethiek' Angelus [[8816]] Vooral in de landen van de derde wereld 'waar de meerderheid van de bevolking van de grond leeft' Angelus [[8816]], zijn radicale veranderingen nodig, die de primaire rechten van de landarbeiders door middel van een rechtvaardige wetgeving waarborgen.

Vandaag, 8 november, wordt in Italië de jaarlijkse 'dankdag' gevierd voor de vruchten van de aarde en van de menselijke arbeid. Dat initiatief is genomen door de Nationale Confederatie van eigenlijke landbouwers. Vandaag zijn de arbeiders in de landbouw en de plattelandsgemeenschap de hoofdpersonen in de lof aan God zelf. Ik sluit me van harte aan bij hun vreugde welke de vrucht is van inspanning en moeite, maar welke ook diep en echt is. De Kerk wil vandaag nogmaals haar bijzondere zorg tonen voor de verdienstelijke en werkzame mensen van het land, van wie het religieuze gemoed is gegroeid uit het voortdurend contact met de natuur en met God: zij wenst dat de invloed en de achting welke hun verschuldigd zijn binnen de samenleving worden erkend; en zij nodigt alle bewerkers van de grond uit elke vorm van individualisme of van isolement te overwinnen en de onderlinge solidariteit als een vitaal vereiste te voelen. De Kerk beschouwt deze inzet tot sociale rechtvaardigheid als 'haar zending, haar dienst, als een bewijs van haar trouw aan Christus' Laborem Exercens [[712|8]]

De maand november brengt ons vervolgens op bijzondere wijze tot gebed voor de overledenen. De heilige Paulus nodigt ons in zijn eerste brief aan de Tessalonicenzen uit niet te bezwijken aan verdriet ten aanzien van de doden, zoals al degenen doen die geen hoop hebben. 'Wij geloven immers dat Jezus is gestorven en weer opgestaan; evenzo zal God hen die in Jezus zijn ontslapen levend met Hem meevoeren' (1 Tess. 4, 14) [b:1 Tess. 4, 14]. Bevelen wij, terwijl we ons laten leiden door dit geloof en deze hoop, alle overledenen aan de oneindige barmhartigheid van God aan door het 'Angelus' te bidden.