Onderscheiding 11. - De bevestiging van de juiste keuze

Geliefde broeders en zusters, goedendag!

In het verloop van de onderscheiding is het belangrijk aandacht te hebben voor de fase die onmiddellijk volgt op de beslissing om zo de tekenen van de bevestiging waar te nemen ofwel die van de afwijzing. Ik moet een beslissing nemen. Ik voltrek de onderscheiding, voor of tegen, gevoelens, ik bid... Dan eindigt dit proces en neem ik een beslissing. Dan volgt dat deel waarvoor we aandacht moeten hebben, zien. In het leven komen immers beslissingen voor die niet goed zijn en er zijn tekenen die daarop wijzen. De goede worden erdoor bevestigd.

We hebben immers gezien hoe de tijd een fundamentele norm is om de stem van God te herkennen midden vele andere stemmen. Alleen Hij is Heer van de tijd. Het is een kenmerk van de waarborg over zijn originaliteit, die hem onderscheidt van nabootsingen die in zijn naam spreken zonder daarin te slagen. Een van de onderscheidende tekenen van de goede geest is het feit dat hij vrede schenkt die in de tijd blijft duren. Als je in de diepte gaat en dan een beslissing neemt en dat geeft je vrede die duurt, dan is dat een goede aanwijzing en geeft aan dat de weg de juiste is. Vrede die eenstemmigheid, eenheid, vurigheid en ijver brengt. Je komt later beter uit het verdiepingsgebeuren dan toen je eraan begon.

Bijvoorbeeld. Als ik de beslissing neem een half uur langer aan het gebed te besteden en dan vaststel dat ik daardoor de andere ogenblikken van de dag beter beleef, met minder zorg, zorgzamer en vreugde beleef aan de arbeid en ook de relaties met sommige mensen vlotter worden... dan zijn dat allemaal belangrijke tekenen ter ondersteuning van de juistheid van de genomen beslissing. Het geestelijke leven is kringvormig en dat is in het voordeel van alle terreinen van ons leven. Want het is deelname aan de creativiteit van God.

We kunnen enkele belangrijke aspecten onderkennen die de tijd na een beslissing helpen lezen als mogelijke bevestiging van haar goedheid, omdat de nakomende tijd de juistheid van de beslissing bevestigt. Die belangrijke aspecten hebben we enigszins reeds opgemerkt in de loop van deze catecheses. Nu vinden ze een verder toepassing.

Een eerste aspect is er wanneer de beslissing beschouwd wordt als een mogelijk teken van antwoord op de liefde en de mildheid die de Heer tegenover mij betoont. Dat komt niet voort uit angst, het is geen affectieve afpersing, of het gevolg van dwang. Het ontspringt aan de dankbaarheid om het ontvangen goed, dat het hart ertoe brengt met vrijgevigheid de band met de Heer te leven.

Een ander belangrijk element is het bewustzijn zich op de eigen plaats in het leven te bevinden- de gerustheid: "Ik ben op mijn eigen plaats" -,en zich deel te weten van een ruimer plan, waaraan men een eigen bijdrage wenst te geven. Op het Sint-Pietersplein zijn er twee welbepaald punten- de brandpunten van de ellips - van waaruit men de zuilen van Bernini volmaakt gelijnd ziet. Op gelijkaardige wijze kan een mens onderkennen dat men gevonden heeft wat men zocht wanneer zijn dag meer geordend wordt en men daardoor een groeiende verwevenheid vaststelt van zijn veelvormige belangstellingvelden, een correcte rangorde van belangrijkheid bespeurt en dat alles met gemakkelijkheid kan beleven en door vernieuwde energie en zielskracht de moeilijkheden kan aanpakken die zich voordoen. Dit zijn aanwijzingen dat je een juiste beslissing hebt genomen.

Een andere goede aanwijzing van bevestiging is, bijvoorbeeld, het feit van vrij te blijven ten aanzien van wat werd beslist, bereid om het opnieuw te bespreken, ook ervan af te zien bij mogelijke loochening en erin een mogelijk onderricht van de Heer te onderkennen. Niet omdat Hij ons wil beroven van wat ons dierbaar is, maar om het met vrijheid te beleven, zonder gehechtheid. Alleen God weet wat voor ons echt goed is. Bezitterigheid is de vijand van het goede en doodt het gevoel. Weest hierop dus bedacht: bezitterigheid is de vijand van het goede, doodt het gevoel. In veel gevallen van huishoudelijk geweld, waarover spijtig genoeg vaak wordt bericht, ontspringt dit haast altijd aan de pretentie het gevoel van de ander zelf in de hand te hebben vanuit het zoeken naar een volledige zekerheid die de vrijheid doodt, het leven versmacht door er een hel van te maken.

Alleen in vrijheid kunnen wij beminnen, daarom heeft de Heer ons vrij geschapen. Vrij ook om Hem neen te zeggen. Hem offeren wat ons het meest dierbaar is, behoort tot ons eigen belang. Het stelt ons in staat het op de beste wijze en in waarheid te beleven als een gave die Hij ons geschonken heeft, als een teken van zijn gratuite goedheid, in het besef dat ons leven, zoals heel de geschiedenis, in zijn welwillende handen ligt. Dat is wat de Bijbel noemt de vreze Gods, dat wil zeggen eerbied voor God. Niet dat God mij doet schrikken, neen, maar eerbied als een onmisbare voorwaarde om de gave van de Wijsheid te ontvangen (Sir. 1, 1-18) [[b:Sir. 1, 1-18]]. Het is een vrees die elke andere angst verdrijft, omdat hij gericht is op Hem die de Heer is van alle dingen. In zijn aanwezigheid kan niets ons angstig maken. Dat is de verbijsterende ervaring van de Heilige Paulus die het volgende zegt: "Ik weet wat het is om armoede te lijden, ik weet ook wat het is om in overvloed te leven. Ik ben volledig ingewijd. Ik kan volop eten en ik kan hongerlijden, ik kan in overvloed leven en ik kan armoede lijden. Ik kan alles aan, dankzij Hem die mij kracht geeft." (Fil. 4, 12-13) [b:Fil. 4, 12-13]. Dat is de vrije mens, die de Heer prijst zowel wanneer hem het goede te beurt valt als het niet zo goede. Hij zij gezegend en laten we verder gaan!

Dit erkennen is fundamenteel voor een goede beslissing. Het geeft ons zekerheid over wat we niet kunnen nagaan en voorzien: gezondheid, de toekomst, geliefde personen, onze projecten. Belangrijk is dat at ons vertrouwen steunt op de Heer van het heelal. Hij houdt onmetelijk veel van ons en weet dat wij samen met Hem iets wonderlijks kunnen opbouwen, iets eeuwigs. De levens der heiligen laten dat op uitzonderlijk mooie wijze zien. Laten we vooruitgaan en op deze wijze beslissingen nemen, biddend en met gevoel voor wat in ons hart gebeurt. Langzaam verder gaan, goede moed!